มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1806

ตั้งแต่เหยียบย่ำลงบนเส้นทางแห่งการฝึกยุทธ์ หลัวซิวก็เคยฆ่าคนมาเยอะมาก ๆ เช่นกัน ทว่าทุกคนที่เขาฆ่านั้น ล้วนไม่เคยขัดต่อเจตนาเดิมของเขามาก่อน อย่างน้อยสิ่งที่สามารถทำให้เขาไม่ต้องละอายแก่ใจตนเองก็คือทุกคนที่เขาฆ่า ล้วนเป็นผู้ที่สมควรตายในสายตาเขา

“ช่างมันเถอะ ข้าไม่ได้เป็นศัตรูคู่แค้นต่อคนในหอยอดอัมพร สุดท้ายแล้วข้าก็ไม่ใช่คนที่ยอมทำทุกวิถีทางเพื่อให้บรรลุผลสินะ”

หลัวซิวส่ายหน้าไปมาแล้วจากไปจากละแวกหอโอสถเสวียนคง เขาเตรียมพร้อมที่จะตามหาวิธีการอื่น ๆ ที่สามารถได้รับโควต้าในการเข้าสู่แดนเทวนิรันกาล

ใจกลางเมืองของเมืองดาราจันทราเป็นเขตที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดอย่างไร้ข้อสงสัยเลย ที่นี่มีสถานประลองยุทธ์ที่มีเลือดสดสาดกระเด็นและเลือดที่ร้อนระอุ และมีการเล่นเต้นร้องเพลง สถานบันเทิงเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ที่มีสาวงามเยอะดั่งก้อนเมฆ และยังมีสถานที่ที่คึกคักมากที่สุดนั่นก็คืองานประมูล!

ไม่ว่าจะอยู่ในโลกามนุษย์หรือโลกาชั้นฟ้า ต้องไม่ขาดแคลนงานประมูลอย่างแน่นอน และผู้ที่สามารถเปิดงานประมูลได้นั้น นอกจากปัญหาความน่าเชื่อถือแล้ว เงื่อนไขหนึ่งที่สำคัญที่สุดนั่นก็คือจำเป็นต้องได้รับการสนับสนุนจากกองกำลังใหญ่ชั้นยอด

หลัวซิวลูบ ๆ แหวนเก็บของของตนเอง ครั้นเมื่ออยู่ในจินเฮ่าซิงเมื่อก่อนหน้านี้ ของต่าง ๆ ที่เขากลั่นสกัดได้นั้นมีไม่น้อย อาศัยตัวตนนักค่ายเทพระดับ 9 และนักหลอมอาวุธของเขา เขาผสมวิชาการหลอมอาวุธและค่ายกลเข้าด้วยกันอย่างลึกซึ้งเป็นระบบ กลั่นของดี ๆ ออกมาได้ไม่น้อยเลย

เขาวางแผนที่จะขายบางอย่างที่ไม่มีประโยชน์ต่อตนเอง จากนั้นค่อยดูอีกทีว่าในงานประมูลมีสิ่งของที่มีประโยชน์ต่อตนเองหรือไม่

ในขณะที่หลัวซิวเดินไปถึงประตูใหญ่ของงานประมูลที่ตกแต่งอย่างหรูหราอยู่นั้น เงาร่างอันสวยงามตรงหน้าก็ทำให้เขาหยุดชะงักลงไปกับที่ในทันที

นั่นคือสตรีที่อยู่ในชุดสีแดงอันสวยสดงดงามคนหนึ่ง ชุดสีแดงที่สวมใส่อยู่บนตัวเหมือนดั่งเปลวไฟที่กำลังแผดเผา เดินอยู่ท่ามกลางผู้คนแล้วดูงดงามสะดุดตามาก

ผิวพรรณของนางพร่างพราวขาวผ่องดั่งหินหยกกายสิทธิ์ในโลกใบนี้ยังไงอย่างนั้น ปล่อยผมที่เงางามยาวสลวย ดูนุ่มลื่นดั่งน้ำตก ตราประทับของกฎเพลิงอัคคีตรงหว่างคิ้วยิ่งทำให้นางดูมีเสน่ห์เพิ่มขึ้นอย่างหาที่สุดไม่ได้

ข้างกายนาง มีชายหนุ่มที่อยู่ในชุดแพรที่สวยและล้ำค่าคนหนึ่งเดินเคียงบ่าเคียงไหล่

นางไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ ต่อคำพูดของชายหนุ่มชุดแพร ความรู้สึกบนใบหน้ายิ่งเย็นชามาก ราวกับเทพธิดาที่หลุดพ้นจากโลกามนุษย์และอยู่เหนือผู้คนทั่วไป

ทันใดนั้นเองฝีเท้าของนางก็หยุดลง ราวกับว่านางที่เยือกเย็นและสุขุมสัมผัสได้ว่ามีดวงตาคู่หนึ่งได้จับจ้องมาทางตนเอง ดังนั้นนางจึงหันหน้ากลับไปมอง

และบุคคลที่นางพบเห็นก็คือหลัวซิวที่สะดุดตา ดวงตาทั้งสองคู่ปะทะกัน ดวงตาที่สว่างไสวดุจดวงดาวคู่หนึ่งมีความเคว้งคว้างปนอยู่เล็กน้อย ส่วนอีกคู่หนึ่งนั้นลึกซึ้งดุจห้วงดารา มีความเป็นห่วงปนเล็กน้อยและดูเหมือนตื่นเต้นดีใจเพราะสภาพจิตใจที่รู้สึกถึงอารมณ์บางอย่าง