มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1816

โดยทั่วไปแล้วสิ่งของที่ประมูลได้ในงานประมูลต้องจ่ายภายในงานเลย เพื่อเป็นการป้องกันไม่ให้คนแข่งประมูลมั่วซั่ว แล้วส่งผลให้ของประมูลเข้าสู่ขั้นตอนประมูลล้มเหลว 

แม้นักประมูลสาวยั่วเย้าคนนั้นจะยิ้มได้หวานละมุนมาก ทว่าหลัวซิวกลับเข้าใจดีมาก ๆ ว่าทันทีที่ตัวเองเอาเงินออกมาไม่ได้ละก็ ฝ่ายตรงข้ามต้องเปลี่ยนสีภายในเสี้ยววินาทีแน่นอน เปลี่ยนไวยิ่งกว่าการเปลี่ยนหน้าหนังสือแน่ ๆ

หลัวซิวหยิบแหวนเก็บของออกมาหนึ่งวง หลังจากคนใช้สาวคนนั้นตรวจสอบเสร็จเรียบร้อยแล้ว นางจึงชันเข่าข้างหนึ่งลงต่อหน้าหลัวซิว นำลูกแก้วที่วางอยู่บนถาดรองส่งไปตรงหน้าหลัวซิว เพียงยื่นมือออกมาก็เอื้อมถึงแล้ว

เสียแก้วเทวชั้นสูงสิบล้านชิ้นในทีเดียว หลัวซิวก็รู้สึกปวดตับมาก ๆ เช่นกัน ทว่าภาพภายนอกกลับแกล้งทำเป็นไม่ใส่ใจ ยื่นมือไปจับลูกแก้วที่ผนึกอัคคีเทพเพลิงดาราไว้มา

เสี้ยววินาทีที่หยิบลูกแก้วขึ้นมา ภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นถัดจากนั้นกลับอยู่เหนือการคาดหมายของทุกคนอีกครั้ง

เห็นเพียงเงาร่างของหลัวซิวลอยขึ้น ถึงกับเหยียบลงห้วงอากาศที่ว่างเปล่าแล้วบินตรงไปยังห้องที่นั่งพิเศษที่หงเฟยและเซียวเฟยอยู่

บริเวณรอบห้องมีค่ายกลขวางกั้น แต่กลับไม่มีผลต่อการให้คนอื่นเข้าไป ดังนั้นร่างกายของหลัวซิวจึงเดินเข้าไปภายในได้อย่างราบรื่น หายวับไปจากสายตาของผู้คนที่อยู่ภายในห้องโถงใหญ่

อย่างไรก็ตามถึงแม้ผู้คนจะมองไม่เห็น ทว่าเสียงที่อยู่ภายในกลับดังออกมา 

“ได้ยินมาว่าการฝึกตนของเทพธิดาหงเฟยมีความเข้ากันกับกฎเพลิงอัคคีได้สูงมาก ๆ ข้าน้อยจึงยืมดอกไม้มาถวายพระ นำอัคคีเทพเพลิงดาราดวงนี้มอบให้แก่เทพธิดา”

ว่าอย่างไรนะ!?

เมื่อทุกคนที่อยู่ภายในห้องโถงใหญ่ได้ยินคำพูดดังกล่าวแล้ว ต่างก็ผงะไปในทันที และมีสีหน้าที่เหลือเชื่อปรากฏบนใบหน้าเช่นกัน 

อัคคีเทพเพลิงดาราที่ซื้อมาในราคาแก้วเทวชั้นสูงสิบล้านชิ้น จะมอบให้ผู้อื่นรวดเร็วเช่นนี้เลยหรือ? 

และที่สำคัญมากกว่านั้นคือคนที่หมอนั่นมอบให้ ยังอยู่ในนามภรรยาในอนาคตของคนที่เพิ่งแข่งประมูลกับเขาเมื่อครู่นี้อย่างเซียวเฟยด้วย!

นี่มันจังหวะของการจะหักหน้าและเลื่อยขาเก้าอี้ผู้อื่นโดยสิ้นเชิงหรือ?

นี่มันจองหองเกินไปหรือเปล่า รังแกผู้อื่นมากเกินไปหรือเปล่า?

ภายในห้องที่นั่งพิเศษ จู่ ๆ เซียวเฟยที่กำลังนั่งอยู่ก็หัวเราะเสียงต่ำ ไหล่ทั้งสองข้างสั่นระริกเล็กน้อย ภายในเสียงหัวเราะอันต่ำทุ้ม มีจิตสังหารที่เฉียบคมและดุดันปนอยู่

ตั้งแต่เล็กจนโตเขาฝึกตนอยู่ในหอยอดอัมพรมาโดยตลอด จากตัวตนศิษย์ใจกลางของสำนักจักรพรรดิของเขา ศักดิ์ศรีของตนเองเคยถูกผู้อื่นย่ำยีเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อใด?

เหล่าศิษย์ผู้ติดตามที่ยืนอยู่ด้านหลังเซียวเฟยก็ต่างพากันจ้องเขม็งด้วยดวงตาที่โกรธเกรี้ยวเช่นกัน บรรยากาศตึงเครียด หากไม่ใช่เพราะเมื่อครู่คนดังกล่าวสังหารสหายคนหนึ่งของตัวเองภายในกระบวนท่าเดียวละก็ วินาทีนี้พวกเขาคงลงมือสังหารฝ่ายตรงข้ามไปแล้วแน่ ๆ 

“แค่ก ๆ ๆ ......”

นักประมูลสาวที่สวยหยาดเยิ้มก็เป็นคนที่เคยเห็นเหตุการณ์ยิ่งใหญ่มาก่อนเช่นกัน นางดึงสติกลับมาได้อย่างรวดเร็ว ปรบมือเล็กที่ขาวผ่องดุจหยกนั่นเบา ๆ ก่อนจะแสดงของประมูลชิ้นต่อไปต่อหน้าทุกคน 

การประมูลข้างนอกได้ดำเนินการต่อ และภายในห้องที่นั่งพิเศษเล็ก ๆ ห้องนี้ แววตาของหลัวซิวและหงเฟยได้ปะทะกันอีกครั้ง

ณ วินาทีนี้ พวกเซียวเฟยไม่ได้อยู่ในสายตาของหลัวซิวเลยด้วยซ้ำ ในส่วนลึกของดวงตาที่ลึกซึ้งดุจเหวนั่นของเขามีเพียงสาวชุดแดงที่อยู่ตรงหน้านี้คนเดียวเท่านั้น และไม่มีสิ่งอื่นใดอีก