มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1815

ซึ่งเซียวเฟยเข้าใจหลักการนี้ดีมาก ๆ แต่ทว่าเมื่อเผชิญหน้ากับกลุ่มคนบางส่วนที่ไม่ถูกเขาเอาไปไว้ในสายตา เขาจึงไม่มีความจำเป็นต้องปิดบังความถือดีและความหยิ่งผยองนั่นของศิษย์ใจกลางของหอยอดอัมพรอยู่แล้ว

ดังนั้นเวลานี้ เซียวเฟยจึงเลือกที่จะอดกลั้นเอาไว้ ทว่าเรื่องนี้ไม่มีทางจบอย่างแน่นอน คอยงานประมูลจบลง เขาจะทำให้เจ้าหมอนั่นที่สมควรตายรู้สึกเสียใจทีหลังที่ได้เกิดมาในโลกใบนี้

“หงเฟยเจ้าไม่ต้องเป็นห่วง อัคคีเทพพรสวรรค์ดวงนี้ ข้าจะช่วยเจ้าประมูลมันมาแน่นอน!”

ฝืนระงับไฟโกรธที่อยู่ในใจลงไป เซียวเฟยมองไปทางหงเฟยที่อยู่ข้างกายพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าที่คิดเองเออเองว่ามันสุภาพอ่อนโยนมาก

หงเฟยยังคงไม่พูดอะไรอีกเช่นเคย ดวงตาที่สว่างไสวดุจดวงดาวมีความเคว้งคว้างปนอยู่ สายตามองทะลุค่ายกลม่านแสงที่อยู่บริเวณรอบห้องที่นั่งพิเศษ จ้องเขม็งไปทางชายหนุ่มที่นั่งอยู่ในซอกมุมห้องโถงใหญ่ข้างล่างตลอดเวลา 

เซียวเฟยขมวดคิ้ว “คนดังกล่าวฆ่าศิษย์ในหอยอดอัมพรของข้า ใต้หล้านี้กว้างใหญ่ จักไม่มีผู้ใดสามารถช่วยมันได้”

และในเวลานี้เอง นักประมูลสาวก็ประกาศดำเนินการประมูลต่อ

“เมื่อครู่คุณชายเซียวเสนอประมูลอัคคีเทพเพลิงดาราดวงนี้ถึงเก้าล้านห้าแสนแล้ว ยังมีคนเสนอราคาที่สูงกว่านี้หรือไม่?”

นักประมูลสาวอมยิ้มตรงมุมปากอย่างสวยงามมาโดยตลอด ดวงตาประดุจน้ำในฤดูใบไม้ร่วง สายตาร่วงลงบนตัวหลัวซิว

ในมุมมองของนาง คนเดียวที่สามารถแข่งประมูลกับเซียวเฟยได้ คงมีเพียงคนเหิมเกริมเที่ยวทำสุ่มสี่สุ่มห้าที่ไม่ทราบความเป็นมาคนนี้แล้วล่ะ

และมันก็เป็นอย่างที่คิดจริง ๆ ทันทีที่สิ้นเสียงนักประมูลสาว ฝั่งหลัวซิวก็เอ่ยปากเสนอราคาใหม่

สิบล้าน!