มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1814

และสิ่งที่ทำให้สีหน้าเขาดูหวาผวามากกว่านั้นก็คือฝ่ายตรงข้ามใช้นิ้วมือเพียงสองนิ้วเท่านั้น ก็คีบคมกระบี่ยุทธ์ของเขาเอาไว้ได้แล้ว กระบี่ยุทธ์สั่นจนเกิดเป็นเสียหงหึ่ง ๆ ราวกับกำลังร้องไห้ 

“ไสหัวไป!”

หลัวซิวเอ่ยปากระบายสิ่งที่อยู่ในใจออกมา ราวกับจะระบายความโกรธและความเกลียดแค้นทั้งหมดในอกออกมาให้หมดสิ้นยังไงอย่างนั้น 

เสียงตะคอกนี้เหมือนเสียงดังสนั่นคล้ายฟ้าร้อง ดุจค้อนที่หนักอึ้งหนึ่งอัน ดังสะเทือนเลื่อนลั่นเข้าไปในตัวหยั่งรู้ของผู้ติดตามนั่น 

ไสหัวไป!

ไสหัวไป!

ไสหัวไป!

……

อั่กก!

กระอักเลือดเฮือกใหญ่ออกมาคาที่ ร่างกายของผู้ติดตามนั่นกระเด็นออกไปทันที ห้วงจักรหยั่งรู้ของเขาเกิดเป็นรอยแตก เลือดสดรินไหล

เตี๊ยง!

ในขณะเดียวกัน หลัวซิวออกแรงนิ้วทั้งสองนิ้ว ถึงกับหักกระบี่ยุทธ์เล่มนั้นออกเป็นสองท่อน ก่อนจะง้างมือสะบัดทีหนึ่ง เศษกระบี่ที่แตกหักเร็วปานสายฟ้า พุ่งทะลวงร่างกายของผู้ติดตามคนนั้นจนเลือดสีแดงสดพุ่งกระฉูด 

เวิง! ……

ตัวกระบี่สั่นเทิ้มแล้วปักลงบนกำแพงของห้องโถงใหญ่งานประมูล ศพของผู้ติดตามคนนั้นถูกเศษกระบี่ที่แตกหักปักติดอยู่บนกำแพง

คำว่าไสหัวไปคำเดียวก็ทำให้ตัวหยั่งรู้ของคนดังกล่าวแตกสลาย หักราชาแห่งศัสตราวุธด้วยมือเปล่า ใจโหดมือเหี้ยม!

ทั้งหมดทั้งมวลนี้เกิดขึ้นภายในเสี้ยววินาทีเดียว ไม่นึกเลยว่าศิษย์คนหนึ่งในหอยอดอัมพรจะถูกผู้อื่นฆ่าเช่นนี้เลยหรือ?

น้ำเสียงของนักประมูลสาวคนนี้นิ่มนวลมาก ๆ ภายในก็มีความหมายแฝงซ่อนอยู่หนึ่งชั้นเช่นกัน นั่นก็คือหากทั้งสองท่านยังดึงดันที่จะลงไม้ลงมือกันที่นี่ละก็ เช่นนั้นทางงานประมูลของเราก็คงทำได้เพียงเชิญทั้งสองท่านออกไปข้างนอกแล้ว 

“สาวสวยเจ้าก็เห็นแล้วว่ามันเป็นฝ่ายที่จะลงมือจัดการข้าก่อน ข้านั้นเป็นการป้องกันตัวอย่างสมเหตุสมผลและถูกต้องตามกฎหมาย”

หลัวซิวเบ้ปากพลางกลับเข้าที่นั่งของตัวเองใหม่อีกครั้ง แล้วพูดกับนักประมูลสาวสุดเย้ายวนตรงแท่นยืนสูง

นักประมูลสาวยิ้มตอบตามหน้าที่ ทว่าในใจกลับหมดคำจะพูดมาก ๆ อย่างเจ้าก็เรียกว่าป้องกันตัวอย่างสมเหตุสมผลและถูกต้องตามกฎหมายอย่างนั้นหรือ? ไม่เห็นหรือว่าศิษย์คนหนึ่งในหอยอดอัมพรถูกเจ้าสังหารไม่ว่า อีกทั้งศพยังปักอยู่บนกำแพงอีก?

แน่นอนอยู่แล้วว่าตราบใดที่ยังไม่ทราบความเป็นมาของคนดังกล่าวอย่างแน่ชัด จะพูดคำพูดทำนองนี้มั่วซั่วไม่ได้เป็นอันขาด

สำหรับผู้อยู่เบื้องหลังงานประมูลดาราจันทรานั้น เซียวเฟยต้องทราบเป็นธรรมดาอยู่แล้ว แม้จะเปรียบเทียบผู้อยู่เบื้องหลัง ในมหาโลกาใบนี้ไม่มีผู้ใดเทียบเคียงกับหอยอดอัมพรที่อยู่เบื้องหลังตนเองได้แน่นอน ทว่าเซียวเฟยก็เข้าใจดีมาก ๆ เช่นกันว่าอย่างไรเสียตัวเองก็ยังหนุ่ม ตราบใดที่ยังไม่เติบใหญ่ อย่าได้รุกรานกองกำลังใหญ่บางกองกำลังจะดีกว่า 

ต่อให้พรสวรรค์จะสูงมากเพียงใด ปัญญาสูงจะมากเท่าไหร่ หากเป็นมนุษย์แล้วทำตัวโดดเด่นมากเกินไป ไม่แน่อาจจะรุกรานเฒ่าประหลาดบางคนแล้วถูกสังหารก็เป็นได้ แม้พรสวรรค์และปัญญาสูงแล้วจะมีประโยชน์อันใด?