มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1814

และสิ่งที่ทำให้สีหน้าเขาดูหวาผวามากกว่านั้นก็คือฝ่ายตรงข้ามใช้นิ้วมือเพียงสองนิ้วเท่านั้น ก็คีบคมกระบี่ยุทธ์ของเขาเอาไว้ได้แล้ว กระบี่ยุทธ์สั่นจนเกิดเป็นเสียหงหึ่ง ๆ ราวกับกำลังร้องไห้ 

“ไสหัวไป!”

หลัวซิวเอ่ยปากระบายสิ่งที่อยู่ในใจออกมา ราวกับจะระบายความโกรธและความเกลียดแค้นทั้งหมดในอกออกมาให้หมดสิ้นยังไงอย่างนั้น 

เสียงตะคอกนี้เหมือนเสียงดังสนั่นคล้ายฟ้าร้อง ดุจค้อนที่หนักอึ้งหนึ่งอัน ดังสะเทือนเลื่อนลั่นเข้าไปในตัวหยั่งรู้ของผู้ติดตามนั่น 

ไสหัวไป!

ไสหัวไป!

ไสหัวไป!

……

อั่กก!

กระอักเลือดเฮือกใหญ่ออกมาคาที่ ร่างกายของผู้ติดตามนั่นกระเด็นออกไปทันที ห้วงจักรหยั่งรู้ของเขาเกิดเป็นรอยแตก เลือดสดรินไหล

เตี๊ยง!

ในขณะเดียวกัน หลัวซิวออกแรงนิ้วทั้งสองนิ้ว ถึงกับหักกระบี่ยุทธ์เล่มนั้นออกเป็นสองท่อน ก่อนจะง้างมือสะบัดทีหนึ่ง เศษกระบี่ที่แตกหักเร็วปานสายฟ้า พุ่งทะลวงร่างกายของผู้ติดตามคนนั้นจนเลือดสีแดงสดพุ่งกระฉูด 

เวิง! ……

ตัวกระบี่สั่นเทิ้มแล้วปักลงบนกำแพงของห้องโถงใหญ่งานประมูล ศพของผู้ติดตามคนนั้นถูกเศษกระบี่ที่แตกหักปักติดอยู่บนกำแพง

คำว่าไสหัวไปคำเดียวก็ทำให้ตัวหยั่งรู้ของคนดังกล่าวแตกสลาย หักราชาแห่งศัสตราวุธด้วยมือเปล่า ใจโหดมือเหี้ยม!

ทั้งหมดทั้งมวลนี้เกิดขึ้นภายในเสี้ยววินาทีเดียว ไม่นึกเลยว่าศิษย์คนหนึ่งในหอยอดอัมพรจะถูกผู้อื่นฆ่าเช่นนี้เลยหรือ?