มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1831

โดยทั่วไปแล้ว บนตัวของเหล่าผู้เพ็ญตนในกองกำลังใหญ่ ๆ ล้วนมีตราประทับพิเศษ ทันทีที่ถูกสังหาร มันก็จะนำพลังออร่าและข้อมูลลักษณะเฉพาะของฆาตกรส่งตรงไปยังสำนัก ทว่าเมื่อมีของขลังหน้ากากชิ้นนี้แล้ว ก็จะไม่มีข้อมูลใด ๆ ถูกส่งไปและจะไม่มีผู้คนสืบเสาะได้ด้วยว่าเขาคือฆาตกร

“ของขลังชิ้นนี้เป็นผลตอบแทนที่อาจารย์ได้มาครั้นเมื่อช่วยผู้อื่นกลั่นยา ซึ่งมีนามว่าหน้าการซิวหลัว และสอดคล้องกับชื่อเจ้ามาก ๆ เลยล่ะ”

หลัวซิวยื่นมือไปรับของขลังหน้ากากสีแดงเลือดนั่นมา ซึ่งมันต่างจากของขลังโจมตีหรือของขลังป้องกัน ของขลังชิ้นนี้ไม่มีพลานุภาพใด ๆ เลย แต่ทว่าสำหรับเขาแล้ว มันกลับเป็นสิ่งที่เขาต้องการพอดี

นี่มันสมบัติที่จำเป็นต้องมีที่ใช้เพื่อปิดบังตัวตนเมื่อฆ่าคนก่ออาชญากรรมชัด ๆ 

“อาจารย์ ตกลงท่านมีบุญคุณความแค้นอะไรกับหอยอดอัมพรกันแน่ขอรับ?”หลัวซิวถามด้วยท่าทางที่ดี

“ศักยภาพของเจ้าต่ำเกินไป ยังไม่รับรู้บัดนี้จักดีกว่า อาจารย์มอบหน้าการซิวหลัวให้เจ้าแล้ว หากพบเจอศิษย์ของหอยอดอัมพร ฆ่าได้กี่คนเจ้าก็ฆ่าล้างพวกมันให้หมดเลยนะ!”มีรังสีแห่งความเยือกเย็นกระพริบอยู่ในแววตาของจีเสวียนคง

“การคงอยู่ของแดนเทวนิรันกาลนั้นเก่าแก่อย่างยิ่ง ตั้งแต่อดีตจวบจนปัจจุบัน ไม่มีผู้ใดได้รับสมบัติล้ำค่าทั้งสามชิ้นที่อยู่ภายในนั้นเลย หลังจากที่เจ้าไปถึงแล้ว ให้ยึดความปลอดภัยของตัวเองเป็นหลัก และรวดดูแลหลานสาวของข้าด้วย”

สำหรับเรื่องของหอยอดอัมพรนั้น จีเสวียนคงปิดปากเงียบไม่พูดถึงเลย แต่เปลี่ยนเป็นการเน้นย้ำกำชับหลัวซิวแทน

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลัวซิวก็ทราบแล้วว่าจีเสี่ยวจื่อนั่นน่าจะมุ่งหน้าไปยังแดนเทวนิรันกาลพร้อมกับตัวเอง

“อาจารย์ขอรับ ศิษย์ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง หวังว่าอาจารย์จักสามารถช่วยเหลือข้าได้”หลังจากหลัวซิวลังเลใจอยู่พักใหญ่ จู่ ๆ เขาก็พูดกับจีเสวียนคง

“โอ๊ะ? มีปัญหาอะไรก็บอกกับอาจารย์ได้เลย ในเมื่อเจ้าเป็นศิษย์ของข้าแล้ว อาจารย์จักรับผิดชอบแทนเจ้าเอง!”

เมื่อเห็นใบหน้าที่เข้มงวดของหลัวซิว จีเสวียนคงจึงพูดออกมาโดยไม่ลังเลใจเลยแม้แต่น้อย

ฟังจากน้ำเสียง หลัวซิวสามารถสัมผัสความห่วงใยนั่นของจีเสวียนคงที่มีต่อตัวเองได้อยู่ นี่จึงทำให้เขารู้สึกว่าการตัดสินใจไหว้ครูของตัวเองนั้นเป็นสิ่งที่ถูกต้องอยู่ 

“เสี่ยวจื่อกราบคารวะศิษย์พี่เย่เจ้าค่ะ”หลังจากจีเสี่ยวจื่อรู้สึกตะลึงเล็กน้อยแล้ว นางก็ไม่ได้คิดอะไรมากนัก มองไปทางหลัวซิวด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแล้วทำความเคารพอย่างนุ่มนวล 

หลัวซิวหัวเราะเบา ๆ แล้วพูด: “เย่ห้าวหรานไม่ใช่ชื่อเดิมของข้าแต่อย่างใด ศิษย์พี่อย่างข้านั้นมีนามว่าหลัวซิว”

ทันใดนั้นเอง จู่ ๆ จีเสี่ยวจื่อก็เหมือนนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ก่อนจะรีบพูดว่า: “ศิษย์พี่หลัว ในเมืองดาราจันทรามีใบประกาศที่เกี่ยวข้องกับท่านติดอยู่หนึ่งใบด้วยเจ้าค่ะ”

ใบประกาศ?

เมื่อได้ฟังคำพูดของจีเสี่ยวจื่อ บวกกับมองเห็นสีหน้าที่ดูเคร่งเครียดเล็กน้อยนั่นของจีเสี่ยวจื่อแล้ว หลัวซิวก็ขมวดคิ้วลงอย่างอดไม่ได้เช่นกัน 

บริเวณที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดในเมืองดาราจันทราก็คือแถบศูนย์กลางของเมือง ตรงนั้นมีสนามจัตุรัสแห่งหนึ่ง ในวันปกติจะมีนักยุทธ์จำนวนมากไปทำการค้าขายที่นั่น ดังนั้นกระแสผู้คนที่หลั่งไหลไปจึงเยอะมาก ๆ