มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1859

ในขณะเดียวกัน วินาทีที่เขาถูกส่งตัวออกมา ตัวสำนึกสายแล้วสายเล่าที่เพ่งมาที่เขา และมีผู้คนมากมายเดินเข้ามาสอบถามชื่อของเขา และมีบางคนที่ต้องการให้เขานำป้ายประจำตัวออกมาดู

เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ หลัวซิวจะไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นได้อย่างไร และได้ปลดปล่อยพลังผลการฝึกตนของตัวเองออกมาในทันที

“แค่ผู้เยาว์ระดับราชาเทพขั้นหกเองหรอกหรือ?”

เมื่อสัมผัสได้ถึงผลการฝึกตนในระดับราชาเทพขั้นหก ผู้คนที่พากันมุงอยู่รอบ ๆ หลัวซิวต่างพากันหมดความสนใจไป

“ไม่รู้เหมือนกันว่าเจ้าหนุ่มที่ชื่อซิวหลัวผู้นั้นยังมีชีวิตอยู่หรือตายไปแล้วกันแน่ นี่ก็ถูกส่งออกมาติดต่อกันสิบกว่าคนแล้ว กลับไม่มีเขาอยู่เลย”

“ผลคะแนนของเขาสามารถเอาชนะหยุนเทียนหยูได้ อย่างน้อยก็น่าจะมีผลการฝึกตนในระดับกึ่งมกุฎเทพ”

เมื่อได้ยินคำวิพากษ์วิจารณ์ของผู้คนที่อยู่โดยรอบ หลัวซิวก็ได้แอบสบายใจลง โชคดีที่ผลการฝึกตนของตนไม่สูงนัก ไม่เช่นนั้นละก็หากให้คนอื่นรู้ว่าเขาก็คือซิวหลัวจริง ๆ เกรงว่าคงต้องมีเรื่องให้ปวดหัวไม่น้อยแย่

ตัวสำนึกสายแล้วสายเล่าที่ตกอยู่บนตัวเองเขาเองก็ได้หายไปเช่นเดียวกัน เห็นได้ชัดว่าเนื่องจากเขามีผลการฝึกตนเพียงแค่ในระดับราชาเทพขั้นหก จึงถูกบรรดาผู้แข็งแกร่งจากกองกำลังต่าง ๆ ตัดออกไปจากความเป็นไปได้ว่าเขาก็คือซิวหลัว

หลัวซิวกวาดสายตาไปทั่วลาน ไม่นานก็ได้พบเข้ากับจีเสวียนคงที่กำลังมองตัวเองด้วยรอยยิ้ม ที่ข้างกายของจีเสวียนคง คือจีเสี่ยวจื่อที่ไม่รู้ว่าออกมาตั้งแต่เมื่อไร

ในขณะเดียวกัน หลัวซิวก็ได้มองเห็นหงเฟย ส่วนหงเฟยเองก็ได้มองเห็นเขาเช่นเดียวกัน

ทอดถอนใจอยู่ภายในใจ หลัวซิวทราบเป็นอย่างดีว่านอกเสียจากตนเองจะช่วยหงเฟยฟื้นฟูความทรงจำ ไม่เช่นนั้นละก็ นางก็จะเป็นเพียงแค่หงเฟยไปตลอด ไม่สามารถฟื้นฟูสถานะของเหยียนเยว่เอ๋อร์ได้