มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1898

ผลการฝึกตนของตนเป็นเพียงเทพฟ้า แต่อาจารย์กลับใช้เหล็กเซียนระดับมหาจักรพรรดิกลั่นอาวุธสงครามให้เขา นี่จึงทำให้หลัวซิวรู้สึกตื้นตันใจมาก

หากเปลี่ยนเป็นผู้อื่น เขาต้องตัดใจทำเช่นนี้ไม่ได้แน่นอน และในเมื่อจีเสวียนคงตัดใจทำเช่นนี้ได้ ก็แสดงว่าลูกศิษย์คนนี้ที่อยู่ในใจตัวเองนั้นสำคัญกว่าเหล็กเซียนเม็ดโลหิตมาก

“ท่านปู่ลำเอียง!”

จีเสี่ยวจื่อที่อยู่ข้าง ๆ ทนดูต่อไปไม่ค่อยได้แล้ว นางพูดเสียงดังเจี๊ยวจ๊าว: “ข้าก็จะเอาอาวุธที่เก่งกาจชิ้นหนึ่งเช่นกันเจ้าค่ะ”

“จักไปที่ใดก็ไป ปู่ไม่มีวัตถุดิบแล้ว มิหนำซ้ำหากไม่ใช่เพราะจะให้ศิษย์พี่เจ้าไปแดนเทวนิรันกาล ปู่ไม่ยอมใช้วัตถุดิบที่ดีเช่นนั้นกลั่นอาวุธให้เขาหรอกนะ”จีเสวียนคงเบ้ปากพลางพูด

“มิฉะนั้นศิษย์พี่ท่านมอบใบไม้ของต้นเทวหยกโลหิตให้ข้าสักใบเถิดนะ?”จีเสี่ยวจื่อกลอกตาไปมา ก่อนจะมุ่งความสนใจไปที่หลัวซิว

ต้นเทวหยกโลหิตนั่นไม่ค่อยมีประโยชน์ต่อตัวเองมากเท่าไหร่นัก หลัวซิวจึงเด็ดใบไม้ลงมาจากด้านบนหนึ่งใบ เช่นนี้ถึงจะทำให้ยัยหนูจีเสี่ยวจื่อนี่ประพฤติตัวดีขึ้นมาหน่อย 

“อาจารย์ แดนเทวนิรันกาลจะเปิดออกเมื่อใดขอรับ?”หลัวซิวเอ่ยปากสอบถาม

เมื่อนั้นสาเหตุที่เขาอยากไปแดนเทวนิรันกาลนั้นเป็นเพราะมุ่งเป้าไปที่หลิวเซี่ยหาน ปัจจุบันเรื่องราวของหลิวเซี่ยหานถูกจัดการเสร็จเรียบร้อยแล้ว แม้จะไม่สามารถทำให้เยว่เอ๋อร์กลับมาข้างกายตน แต่เรื่องนี้ก็ถือว่าถึงตอนจบแล้ว 

ดังนั้นหลัวซิวจึงนึกถึงหนิงหานยู่และฉียู่หรงที่ยังอยู่บนจินเฮ่าซิง ผลการฝึกตนของหญิงสาวทั้งสองถือว่าไม่สูง ก็ไม่ทราบเช่นกันว่าพวกนางเชื่อฟังคำพูดของตนฝึกตนปิดขังอยู่ในที่พักบนจินเฮ่าซิงหรือไม่ 

แล้วก็กระดูกของเทพสงครามเอกภพนั่นอีก เดิมทีเขาวางแผนที่จะไปตระกูลเทพสงครามเที่ยวหนึ่งขณะที่อยู่ในโลกะดาราอัมพรเทว แต่เนื่องจากเรื่องราวที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องทำให้ล่าช้า หากมีเวลาละก็ เขาก็เตรียมพร้อมที่จะลงไปยังโลกามนุษย์รอบหนึ่งเช่นกัน ไปเอากระดูกของเทพสงครามเอกภพ ส่งไปประกอบพิธีฝังศพที่ตระกูลเทพสงคราม และถือเป็นการส่งดวงวิญญาณกลับคืนสู่บ้านเกิดเมืองนอน