มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1908

อั่ก!

ชายหนุ่มชุดน้ำเงินกระอักเลือดอย่างบ้าคลั่ง ร่างกายบินกระเด็นออกไป ถึงแม้จะไม่สามารถบีบทำลายฮู้หลบหนีไปได้ แต่ของขลังคุ้มกันระดับมกุฎของเขาก็ต้านทานหอกมังกรของหลัวซิวเอาไว้ได้ในช่วงเวลาที่สำคัญ

อย่างไรก็ตามวิธีการของหลัวซิวไม่ได้มีเพียงแค่นี้อยู่แล้ว โคจรเคล็ดเทวกลั่นวิญญาณ ตัวสำนึกของเขาผนึกรวมกันเป็นแสงหอกดวงหนึ่ง ทิ่มแทงเข้าไปในตัวหยั่งรู้ของฝ่ายตรงข้ามอย่างไร้รูปไร้เงา

ในขณะที่กระอักเลือดแล้วบินกระเด็นออกไป ชายหนุ่มสีน้ำเงินก็อยากบีบทำลายฮู้ต่อ เดิมทีคิดว่าครั้งนี้ต้องทำสำเร็จแน่นอน ทว่ากลับรู้สึกว่าตัวหยั่งรู้เจ็บปวดรวดร้าวขึ้นมากะทันหัน ถัดจากนั้นเหมือนมีแสงหอกดวงหนึ่งโจมตีลงบนช่องจิตของเขาอย่างรุนแรง ทำให้วิญญาณของเขาสั่นคลอน ความปวดร้าวอย่างยิ่งรุมเร้าเข้ามา

“อ๊ากก! ……”

ความปวดร้าวของการที่วิญญาณถูกโจมตีนั้นไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปสามารถต้านทานได้ ชายหนุ่มชุดน้ำเงินกรีดร้องอย่างน่าเวทนา ยิ่งกว่านั้นคือไม่มีแม้แต่จิตใจที่จะไปกระตุ้นของขลังคุ้มกันแล้ว

ฟึ่บ!

หอกมังกรแดงมืดก้าวข้ามผ่านปริภูมิ แทงทะลวงกะโหลกของชายหนุ่มชุดน้ำเงินภายในพริบตา 

ถัดจากนั้นอสูรดูดจิตก็อ้าปากกว้าง กลืนกินร่างกายของชายหนุ่มชุดน้ำเงินลงไปโดยตรง 

หลัวซิวไม่สนใจความเป็นมาของชายหนุ่มชุดน้ำเงินนี้แต่อย่างใด ชำระสะสางสิ่งของที่ไม่มีประโยชน์ในแหวนเก็บของออกไป จากนั้นเขาก็นั่งท่าขัดสมาธิลงบนศีรษะของอสูรดูดจิต คอยคุ้มกันให้จีเสี่ยวจื่อที่อยู่ในสภาวะการตระหนักรู้

อสูรโบราณแข็งแกร่งจำนวนมากที่ปกครองอยู่บนดาวเคราะห์ดวงนี้ล้วนตื่นตกใจ อสูรโบราณที่ยิ่งแข็งแกร่งสติปัญญาก็ยิ่งมาก พวกมันนึกว่ามีสมบัติอะไรบังเกิด จึงต่างพากันมุ่งหน้ามารวมตัวกันทางนี้

“อั่งง!”

เสียงคำรามที่ดังและสูงดังก้องขึ้นมา ถัดจากนั้นหลัวซิวก็สัมผัสได้ว่าแผ่นดินใหญ่ที่อยู่ด้านล่างสั่นสะเทือนและโยกอย่างรุนแรง

ในตำแหน่งที่ห่างออกไปไกล ต้นไม้โบราณที่ใหญ่โตล้มลงไปเป็นแถบ ช้างที่ลำตัวมีแสงสีขาวเงินเป็นประกายระยิบระยับพุ่งชนตรงเข้ามาทางนี้ 

ปริมาตรของช้างยักษ์ตัวนี้ใหญ่โตมากเกินไปจริง ๆ เหมือนดั่งภูเขาสีขาวเงินลูกหนึ่งที่กำลังเคลื่อนที่ อสูรโบราณจำนวนมากที่อยู่บริเวณรอบ ๆ ของมันต่างพากันหลบหลีก ไม่กล้าเข้าใกล้ ราวกับว่ามันเป็นเจ้าแห่งอสูรโบราณของดวงดาวดวงนี้ยังไงอย่างนั้น!