มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1911

ตู้มม!

ภายใต้การกดอัดจากตำหนักวัฏสงสาร เท้าทั้งสี่ของช้างเงินที่มีพลังเกะกะระรานถึงกับบิดเบี้ยวกะทันหัน แล้วคุกเข่าลงไปกับพื้นจนปฐพีเสียงดังสะเทือนเลื่อนลั่น!

ในตำแหน่งที่อยู่ห่างออกไปไกลหลายพันไมล์ เงาร่างของหลัวซิวหกระเหินบินออกมาจากฝุ่นละอองที่ตลบฟุ้งเต็มท้องฟ้า มีลูกแก้วสีขาวดำลายทางลอยอยู่ตรงกลางฝ่ามือข้างขวาเขา

ช้างเงินที่เทียบเท่าผู้แข็งแกร่งมกุฎเทพช่วงปลายคำรามร้องโหยหวน เสียงของมันอ่อนแอมาก ภายใต้การกดอัดจากตำหนักวัฏสงสาร เหมือนกับว่ามันแบกรับห้วงดาราที่กว้างใหญ่ไพศาลไว้บนหลังหนึ่งห้วง

เมื่อหลัวซิวปรากฏตรงหน้ามัน อุปนิสัยที่ดุร้ายของช้างเงินตัวนี้มลายยากมาก ภายในดวงตาที่แดงเถือกมีชี่โหดที่สะพรึงน่ากลัว มีรังสีแห่งความเยือกเย็นเป็นประกายออกมาจากงาช้างทั้งสองกิ่ง ไม่นึกเลยว่างาทั้งสองกิ่งจะลอยขึ้นกะทันหัน แล้วเฉือนลงมาทางหลัวซิวดั่งดาบโค้งสองเล่ม

“ไอ้เดรัจฉานที่ไม่รู้จักความเป็นความตาย!”

ปีกเทพไร้มลทินที่อยู่ด้านหลังสยายออก เงาร่างของหลัวซิวโยกย้ายไปมา ก็หลบการโจมตีจากงาช้างทั้งสองกิ่งที่เหมือนดั่งดาบโค้งนั่นไปได้แล้ว 

ก่อนจะเดินทางมาแดนเทวนิรันกาล ปีกเทพไร้มลทินของเขาก็ผ่านการวิวัฒนาการหนึ่งครั้งโดยหินเทวเหินฟ้าแล้ว ปีกเทวทั้งห้าคู่ที่อยู่ด้านหลังสยายออก เหมือนดั่งปีกเทพของเซียนที่โบยบินขึ้นสู่สวรรค์ มีความแข็งกร้าวและอำนาจบารมีที่สูงเทียมฟ้าทะลุออกมาจากปีกเทพที่งามล้น

ในขณะเดียวกัน หลัวซิวก็กระตุ้นลูกแก้วความเป็นตายที่อยู่ในมือ แก่นแท้ชีวีที่อยู่ในร่างช้างเงินจึงพรั่งพรูออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ ถูกลูกแก้วความเป็นตายกลืนกินยึดครอง

ภายในระยะเวลาสั้น ๆ ช้างเงินที่ไม่สามารถขัดขืนได้ก็กลายเป็นกระดูกแห้งกรัง แก่นแท้ชีวีทั้งหมดล้วนถูกลูกแก้วความเป็นตายกลืนกินจนสิ้นซาก

กระดูกช้างที่ใหญ่โตมหึมาสูงตระหง่านและมั่นคงดั่งขุนเขา ทะมึนทึบแต่ก็น่ากลัว

หลัวซิวเก็บปีกเทพกลับเข้าร่าง แล้วนั่งท่าขัดสมาธิลงบนกระดูกช้าง อสูรโบราณช้างเงินตัวนี้คือราชาบนดาวเคราะห์ดวงนี้ เมื่อมีโครงกระดูกของมันอยู่ที่นี่ อสูรโบราณตัวอื่น ๆ บนดาวเคราะห์ดวงนี้จึงไม่กล้ามาทำอะไรบุ่มบ่ามที่นี่

ระยะเวลาการตระหนักรู้ในครั้งนี้ของจีเสี่ยวจื่อยาวมาก ๆ หลังจากที่ใช้เวลาไปเกือบหนึ่งเดือน นางถึงจะค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมา