มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1924

ชัวะ!

ความเร็วในการเคลื่อนที่ของมนุษย์หินมดรวดเร็วมาก ๆ เหมือนผีพุ่งใต้ที่แวววาวจับตาดวงหนึ่ง เคลื่อนผ่านอนัตตาจนเกิดเป็นเส้นโค้งที่งดงาม

ความเร็วของเรือรบทองคำนั่นที่ไล่ตามมาก็ไม่ช้าเช่นกัน อย่างน้อยก็เป็นเรือรบระดับจ้าวมหาเทพลำหนึ่ง ความเร็วรวดเร็วกว่าปีกเทพไร้มลทินของหลัวซิวเสียอีก

“ศิษย์พี่หลัว นั่นคือหินนิรันดร์ในตำนานหรือเจ้าคะ?”จีเสี่ยวจื่อก็เห็นภาพเหตุการณ์ดังกล่าวเช่นกัน 

ในอดีตแดนเทวนิรันกาลเคยเปิดออกหลายครั้งแล้ว และเคยมีผู้ค้นพบหินนิรันดร์เช่นกัน ทว่าเนื่องจากความเร็วของมนุษย์หินที่กลายมาจากก้อนหินก้อนนี้รวดเร็วมากเกินไป ดังนั้นถึงแม้จะถูกคนค้นพบ แต่ก็ไม่เคยมีผู้ใดสามารถจับมันได้

ครั้งนี้เห็นได้ชัดเจนเลยว่ามีคนได้เตรียมการไว้ล่วงหน้าแล้ว นำเรือรบระดับจ้าวมหาเทพเข้ามา ถึงแม้การที่จะไล่จับมนุษย์หินมดให้ได้นั้นก็ยังไม่ใช่เรื่องง่าย ทว่าอย่างน้อยก็สามารถไล่ตามหลังความเร็วของเจ้าหนูนั่นได้แล้ว

ในระหว่างที่พูดคุยกันอยู่นั้น ความเร็วของมนุษย์หินมดก็ยิ่งอยู่ยิ่งเร็วขึ้น ถึงกับเร่งความเร็วเต็มที่อย่างกะทันหัน กลายเป็นลำแสงหนึ่งพุ่งตรงมาทางหลัวซิวและจีเสี่ยวจื่อโดยตรง

หลัวซิวหรี่ตาลง สัมผัสได้ถึงกฎชีวิตที่ตนฝึกเกิดความรู้สึกร่วมกับหินนิรันดร์ เขาก้าวเท้าออกไปหนึ่งก้าว คุ้มกันจีเสี่ยวจื่อไว้ด้านหลังตน

หลังจากที่มนุษย์หินมดยิ่งอยู่ยิ่งใกล้เข้ามา หลัวซิวจึงยื่นมือออกไปอย่างไม่ลังเลใจ พลางโคจรกฎชีวิตพลางยื่นมือออกไปจับมันไว้

แต่ทว่าสิ่งที่ทำให้หลัวซิวรู้สึกแปลกใจคือมนุษย์หินมดไม่มีการต่อต้านใด ๆ เลยแม้แต่น้อย ยิ่งกว่านั้นคือมันไม่แม้แต่จะหลบหลีก ปล่อยให้หลัวซิวจับมันตามสบาย 

“โครมคราม……”

เรือรบทองคำมาเยือนโดยบดขยี้อนัตตา ชายหนุ่มชุดทองคนหนึ่งที่ยืนอยู่บนเรือรบมองมาทางหลัวซิวอย่างเย็นเยือก

“เจ้าหนู ส่งหินนิรันดร์ออกมา!”