มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1929

แต่สิ่งที่อยู่เหนือกฎก็คือเกณฑ์ซึ่งอยู่เหนือจักรวาลฟ้าดิน เหมือนดังเช่นวัฏสงสารโบราณที่ยึดกุมลำดับระเบียบของกฎฟ้าดินก็เป็นเกณฑ์อย่างหนึ่งเช่นกัน เป็นเกณฑ์ที่อยู่เหนือกฎฟ้าดินทั้งปวง 

เมื่อคนคนหนึ่งยึดกุมเกณฑ์ได้แล้ว ก็จะอยู่เหนือฟ้าดินและได้มีชีวิตอยู่ชั่วนิรันดร……

“พลังแห่งกฎ?”

หลัวซิวเหมือนกำลังนึกคิดอะไรบางอย่างอยู่ ถึงแม้ระยะห่างที่เขาสามารถยึดกุมเกณฑ์ได้นั้นยังอีกยาวไกลมาก ๆ ทว่าเมื่อมีหินนิรันดร์แล้ว เขาพบว่าความเข้าใจในกฎชีวิตของตนมีการตระหนักรู้ในระดับที่ลึกขึ้นโดยปริยาย

ในขณะเดียวกันหลัวซิวก็เข้าใจแล้วเช่นกันว่ามนุษย์หินมดนั่นคือจิตแห่งเกณฑ์ มันจะเลือกเจ้านายด้วยตัวมันเอง และสาเหตุที่เลือกหลัวซิวนั้น ก็ต้องเป็นเพราะเขาเป็นผู้ฝึกกฎชีวิตอยู่แล้ว

ในส่วนของผู้ที่มนุษย์หินมดไม่อยากยอมรับเป็นเจ้านายอย่างมู่ช่าวหวง หรือผู้ที่เคยเข้ามาในแดนเทวนิรันกาลและเคยพบเจอหินนิรันดร์ในอดีตนั้น มันก็จะเลือกที่จะบินหนีโดยตรง

สามารถพูดได้อย่างไม่ลังเลใจเลยว่าเมื่อมีหินนิรันดร์ก้อนนี้แล้ว ขอแค่หลัวซิวตั้งใจฝึกตน หากไม่มีอะไรผิดพลาดละก็ อนาคตมีโอกาสสูงมากที่เขาจะสามารถยึดกุมความลึกลับและมหัศจรรย์ของเกณฑ์นิรันดร์ และได้มีชีวิตคงอยู่ชั่วนิรันดร 

ทว่าหลัวซิวก็เข้าใจดีมาก ๆ เช่นกันว่าการมีชีวิตคงอยู่ชั่วนิรันดรไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีวันตาย หากประสบพบเจอกับผู้ที่แข็งแกร่งมากกว่าตน เขาก็ยังมีโอกาสดับสลายสูญสิ้นได้

ในยุคสมัยอันไกลโพ้นนั่น จ้าววัฏสงสารทุกรุ่นของวัฏสงสารโบราณยึดกุมเกณฑ์วัฏสงสารจึงล้วนอยู่เหนือกฎฟ้าดินอยู่แล้ว และได้กลายเป็นผู้มีชีวิตคงอยู่ชั่วนิรันดร!

มาตรแม้นว่าเป็นพวกเขา สุดท้ายก็ยังหายเข้าไปในกลีบเมฆอยู่ดี ยิ่งกว่านั้นคือวัฏสงสารที่ยึดกุมลำดับระเบียบกฎฟ้าดินก็พังทลายไปด้วย

กระบี่เลือดที่มู่ช่าวหวงกระตุ้นโดยฮู้เทวสรรพสิทธิ์เทียบเท่าการโจมตีหนึ่งของจักรพรรดิเทพ ถึงแม้จะเป็นการโจมตีจากควันหลง ทว่าก็ยังทำให้สภาพอาการบาดเจ็บของหลัวซิวสาหัสมาก ๆ