มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1940

เมื่อเปรียบเทียบกับการข้ามขั้นที่ราบรื่นของเคล็ดแสงดาวเทียนเต้าแล้ว การฝึกเคล็ดวิชาจุดลมปราณก็ยากลำบากกว่ามาก

ใช้ยาเซียนระดับมกุฎทั้งหมดที่มีอยู่ในมือจนหมด แขนขวาก็เปิดจุดลมปราณถึงจุดที่ 16 เท่านั้น ยังขาดอีกสองจุดถึงจะบริบูรณ์

แม้หลัวซิว ณ ปัจจุบันก็มีศักยภาพในการทลายจุดตีบตันของราชาเทพแล้ว ทว่าจุดลมปราณทั้ง 18 จุดบนแขนขวายังไม่บริบูรณ์ หากบรรลุเวลานี้ก็จะทำให้เขาที่อยู่ในแดนเทพฟ้ามีข้อขาดตกบกพร่อง 

ดังนั้นหลัวซิวจึงทำได้เพียงอดกลั้นเอาไว้ ถึงแม้จะรู้อยู่ว่าทันทีที่บรรลุสู่แดนราชาเทพ ศักยภาพของเขาจะเกิดการเปลี่ยนแปลงเหมือนพลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ แต่เขาก็ยังคงรู้สึกว่ารากฐานของตัวเองนั้นสำคัญมากกว่า 

……

ช่วงเวลานี้หลัวซิวปิดขังมาโดยตลอด ส่วนการฝึกกฎปริภูมิและคัมภีร์เทวอนัตตาของจีเสี่ยวจื่อนั้นก็พบจุดตีบตันเช่นกัน

เนื่องจากไม่มีประสิทธิผลใด ๆ แล้ว จึงจำเป็นต้องปิดขังตระหนักรู้และตบะ ดังนั้นจีเสี่ยวจื่อจึงวางแผนที่จะไปเดินเล่นในละแวกของดวงดาวดวงนี้ดู ดูซิว่าจะเจอจุดหัวเลี้ยวหัวต่อและแรงบันดาลใจในการบรรลุเสี้ยวหนึ่งหรือไม่

จีเสี่ยวจื่อนึกไม่ถึงเลยว่าโชคของตัวเองนั้นถือว่าไม่เลวเลยจริง ๆ ค้นพบหุบเขาแห่งหนึ่งบนดวงดาวดวงนี้ จากนั้นก็ค้นพบแร่อนัตตาชิ้นหนึ่งในหุบเขา 

แร่อนัตตาเป็นสมบัติที่ใช้เพื่อยกระดับแดนกฎปริภูมิ สิ่งที่ทำให้จีเสี่ยวจื่อยิ่งรู้สึกประหลาดใจคือนี่ยังเป็นแร่อนัตตาที่มีคุณภาพชั้นกลางหนึ่งชิ้นด้วย ซึ่งสามารถทำให้นางใช้ยกระดับกฎปริภูมิจากขั้น 5 ถึงขั้น 6 ได้พอดี

ทันทีที่สามารถยกระดับกฎปริภูมิขึ้นไปถึงขั้น 6 จีเสี่ยวจื่อก็ยิ่งมีความมั่นใจต่อการเผชิญหน้ากับคนอย่างพระโอรสจ้านเทียนโดยตรง

แต่ทว่าในขณะที่ขุดแร่อนัตตาออกมาอยู่นั้น พลังออร่าของกฎที่แผ่กระจายออกไปได้ดึงดูดวัยรุ่นผู้มีความฉลาดเป็นเลิศร้อยกว่าคน