มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1941

เมื่อหลัวซิวขี่อสูรดูดจิตไปถึง เขาพบว่าชุดกระโปรงสีม่วงบนตัวจีเสี่ยวจื่อมีคราบเลือดติดอยู่เป็นจำนวนมาก ตรงหัวไหล่ของนางถูกฟันจนเกิดเป็นบาดแผลที่ดูสะดุดตา และมีเลือดสีแดงสดไหลออกมาอย่างไม่หยุดหย่อน

พื้นที่บริเวณรอบ ๆ ถูกนักยุทธ์นับร้อยร่วมมือกันปิดล้อมไว้ ทำให้นางไม่สามารถอาศัยกฎปริภูมิเทเลพอร์ตและซ่อนตัว ยิ่งกว่านั้นคือนางไม่มีเวลาเอายารักษาตัวออกมากินได้เลยด้วยซ้ำ

เห็นได้ชัดเจนเลยว่าการยึดกุมกฎปริภูมิของจีเสี่ยวจื่อยังขาดความชำนาญการไม่น้อยเลย หากเปลี่ยนเป็นเขาที่มีกฎปริภูมิอยู่ในแดนขั้น 5 เหมือนกันละก็ คนนับร้อยนี้อย่าแม้แต่จะคิดว่าจะแตะต้องปลายเล็บของเขาได้

“โฮกก!”

อสูรดูดจิตก็สัมผัสได้ถึงจิตสังหารที่ส่งตรงมาจากเจ้านายอย่างหลัวซิวเช่นกัน มันคำรามอย่างโกรธเกรี้ยวทีหนึ่ง กรงเล็บทั้งแปดจึงข่วนไปทางวัยรุ่นผู้มีความฉลาดเป็นเลิศเหล่านั้น

ในขณะเดียวกัน เงาร่างของหลัวซิวก็หกระเหินเดินฟ้า ง้างมือขึ้นมาก็มีแสงหอกที่ยาวหลายร้อยเมตรปรากฏทันที

ทุกตำแหน่งที่แสงหอกเคลื่อนผ่าน ปริภูมิล้วนจะถูกทำลายจนแตกสลายเป็นฝุ่นผง ถึงกับทิ้งร่องรอยที่สะดุดตาไว้กลางฟ้าดิน ผ่านไปนานมากก็ไม่จางสลายหายไป 

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

ภายใต้พลังหอกดังกล่าวของหลัวซิว ทำให้ร่างกายของนักยุทธ์สามคนระเบิดกลายเป็นหมอกเลือดคาที่ เหล่าผู้คนที่อยู่บริเวณรอบ ๆ ที่โดนควันหลงซัดกระหน่ำก็บาดเจ็บสาหัสภายในพริบตาเช่นกัน 

“ผู้ช่วยของสตรีนั่นมาถึงแล้ว ทุกคนลงมือพร้อมกัน ฆ่าพวกมันซะ!”

มีนักยุทธ์สิบกว่าคนจากเหล่าวัยรุ่นผู้มีความฉลาดเป็นเลิศจำนวนมากพุ่งเข้ามารายล้อมหลัวซิวเอาไว้ การโจมตีจากพลังอมตะและของขลังอาวุธสงครามซัดกระหน่ำเข้ามาอย่างต่อเนื่อง 

หลัวซิวไม่ได้ลังเลใจเลยแม้แต่น้อย ปีกเทพไร้มลทินที่อยู่ด้านหลังสยายออก ความเร็วในการเคลื่อนที่ของเขารวดเร็วปานแสงกระพริบ หลบการโจมตีทั้งหมดได้ภายในพริบตา จากนั้นก็พุ่งเข้าไปถึงศูนย์กลางหมู่คนในทันที

เขาใช้มือข้างหนึ่งกำหอกมังกรแดงมืด มีแสงเรืองกระพริบระยิบระยับตรงกลางฝ่ามือข้างซ้าย เขาได้ทำการกระตุ้นลูกแก้วความเป็นตายแล้ว