มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1973

ด้วยเหตุนี้จึงมีความคิดและความเห็นหนึ่งผุดขึ้นมาในหัวหลัวซิว นั่นก็คือนำวิถีแห่งเกณฑ์ของหินนิรันดร์และกระบี่ตรีภพถ่ายทอดให้ผู้อื่น เขาวางแผนที่จะนำหินนิรันดร์ให้หนิงหานยู่แล้ว พรสวรรค์ด้านกฎชีวิตของยัยนั่นสูงมาก ๆ ทำให้แม้แต่เขาเองยังรู้สึกอิจฉาและริษยาเล็กน้อย

ในส่วนของกระบี่ตรีภพนั้น แม้เสิ่นปิงหยูจะไม่ใช่ผู้ที่เหมาะสมที่สุด แต่หากจะตามหาผู้ที่มีร่างตรีภพและเชื่อใจได้นั้น มันจะง่ายขนาดนั้นได้อย่างไร? 

สาเหตุที่เลือกเสิ่นปิงหยูนั้น หลัวซิวก็มีการใคร่ครวญของตัวเองเช่นกัน นั่นก็คือพรสวรรค์และสติปัญญาของเสิ่นปิงหยูต่างไม่เลวเลย และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือนางมีจิตใจที่เด็ดเดี่ยวแน่วแน่ต่อการแสวงหาวิถียุทธ์

เพื่อเป็นการแสวงหาวิถียุทธ์ที่ยิ่งใหญ่มากกว่า นางสามารถทำเรื่องทุกอย่างได้ คนประเภทนี้ขอแค่มอบโอกาสและโชคที่เพียงพอให้นาง อนาคตต้องมีผลสำเร็จที่ไม่เลวอย่างแน่นอน

ในส่วนของเรื่องที่ว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไรนั้น ก็ต้องดูที่ตัวนางเองแล้วล่ะว่าจะเลือกอย่างไร

“ท่าน……ท่านทำเกินไปแล้วนะ!”

เสิ่นปิงหยูนิ่งเงียบ ทว่าใบหน้าของเชี่ยนหยุนกลับเต็มไปด้วยความโกรธเคือง ใช้นิ้วชี้หน้าหลัวซิว ร่างที่อ่อนช้อยสั่นเทา หายใจถี่จนหน้าอกขึ้น ๆ ลง ๆ

เรื่องการสาบานด้วยตัวธรรมเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องถึงชีวิตและวงศ์ตระกูลของตัวนักยุทธ์ ไม่ว่าผู้ใดก็ตามหากจะสาบานด้วยตัวธรรม ต่างต้องคิดทบทวนแล้วคิดทบทวนอีก อีกทั้งการสาบานด้วยตัวธรรมจะสาบานได้ก็ต่อเมื่ออยู่ภายใต้สถานการณ์ที่ยินยอมด้วยความสมัครใจ

หรือว่าจะให้นางที่เป็นเทพธิดาท้ายแถวของสำนักจักรพรรดิอย่างวังมหาวาลที่สง่าผ่าเผย สาบานด้วยตัวธรรมโดยยินยอมด้วยความสมัครใจแล้วคอยติดตามอยู่ข้างกายคนคนหนึ่ง?

ผู้ติดตามหมายความว่าอย่างไร? นั่นก็คือคนใช้ คือคนติดตาม คือคนรับใช้!

สำหรับเชี่ยนหยุนแล้ว นางรู้สึกว่าคำพูดที่หลัวซิวพูดมานั้น ล้วนเป็นการทำให้ไม่ว่าจะเป็นตัวนางหรือศิษย์พี่เสิ่นปิงหยูอับอายขายหน้า

“เวิง!”

มีแสงเรืองกระพริบระยิบระยับตรงจุดตันเถียนของเชี่ยนหยุน ลักษณะท่าทีเหมือนจะลงมือโจมตีโดยตรง

“ข้ารู้ว่าท่านเก่งมาก ๆ ทว่าหากอยากให้ข้าและศิษย์พี่ก้มหน้าให้การหลงมัวเมาในอำนาจของท่านละก็ ท่านฝันไปเถอะ!”