มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1972

ดังนั้นเสิ่นปิงหยูจึงสามารถสัมผัสได้อยู่ว่าเหยียนโม่จงใจปิดบังตัวตนและความเป็นมาของตัวเอง 

เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว ทันทีที่พระโอรสจ้านเทียนออกจากแดนเทวนิรันกาล เมื่อเขาไม่ทราบตัวตนของเหยียนโม่และศิษย์น้องเขา พระโอรสจ้านเทียนก็จะเบี่ยงเบนความสนใจมาทางเสิ่นปิงหยูและศิษย์น้องของนาง เนื่องจากสำหรับพระโอรสจ้านเทียนแล้ว ในเมื่อนางกับศิษย์น้องนางอยู่ร่วมกับศิษย์พี่ศิษย์น้องเหยียนโม่ เช่นนั้นพวกนางก็น่าจะทราบความเป็นมาของพวกเขาอยู่ 

เรื่องทั้งหมดทั้งมวลนี้ดูเหมือนซับซ้อน ทว่าแท้จริงแล้วคิดและประสานจุดสำคัญที่ซ่อนอยู่ภายในได้ง่ายมาก แต่ตอนแรกเริ่มนางและศิษย์น้องแค่ไม่ได้นึกคิดในเรื่องนี้เท่านั้นเอง 

ยิ่งกว่านั้นคือไม่ใช่แค่พระโอรสจ้านเทียนเท่านั้น มู่ช่าวหวงและโอรสสวรรค์โชคลาภก็ต่างถูกเหยียนโม่สังหารเช่นกัน ตระกูลมู่สรรพสิทธิ์และตระกูลหงก็ไม่มีทางจบเรื่องนี้ง่าย ๆ อย่างแน่นอน 

เมื่อเผชิญหน้ากับคำถามดังกล่าวของเสิ่นปิงหยู หลัวซิวแค่อมยิ้ม ไม่ได้ตอบกลับแต่อย่างใด

เมื่อเสิ่นปิงหยูเห็นปฏิกิริยาของเขา นางก็รู้แล้วว่าเขาจะไม่บอกตัวเอง อย่างไรเสียนี่ก็เป็นเรื่องใหญ่ที่เกี่ยวข้องถึงชีวิตของตนและครอบครัว

“อ้างอิงจากที่ท่านกล่าวมา ถึงแม้ข้าและศิษย์น้องกลับไปแล้ว ก็ต้องตกอยู่ในกำมือของสำนักจักรพรรดิจ้านเทียนหรือไม่ก็ตระกูลมู่และตระกูลหงแน่นอน พวกข้าต้องเดือดร้อนเพราะท่าน ท่านไม่คิดที่จะชดใช้บ้างเลยหรือ?”

วินาทีนี้เสิ่นปิงหยูที่เย็นเยือกดุจเทพธิดากลับเหมือนสาวน้อยที่สีหน้าอารมณ์เคียดแค้นคนหนึ่ง มองหน้าหลัวซิวด้วยความออดอ้อนเล็กน้อย 

“ข้ารู้ว่าเจ้ากำลังคิดอะไร แต่หากไม่มีข้า เจ้าคิดว่าเจ้าสามารถข้ามผ่านทัณฑ์สายฟ้าพิโรธอย่างราบรื่น แล้วบรรลุสู่แดนมกุฎเทพสำเร็จหรือ?”

หลัวซิวยิ้มอ่อน “ช่วงหลายวันที่ผ่านมานี้ข้าก็ลองนึกคิดดูแล้วเช่นกัน หากเจ้าอยากได้กระบี่ตรีภพและวิชาร่างตรีภพจริง ๆ มันก็ไม่ใช่เรื่องยากหรอก เจ้าแค่ต้องตอบตกลงเงื่อนไขหนึ่งกับข้า”