มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2027

“น้องชาย อากาศเริ่มหนาวแล้ว รีบกลับมาล่ะ”หลัวซิ่วเอ๋อร์เอาเสื้อกันหนาวคลุมไหล่เขา คำพูดที่อบอุ่นได้ซึมซาบเข้าไปในหัวใจ

เขาคือผู้แข็งแกร่งแห่งวิถียุทธ์คนหนึ่ ซึ่งไม่เกรงกลัวความหนาวเหน็บแล้ว แต่ทว่าสำหรับหลัวซิ่วเอ๋อร์ เขาจะเป็นน้องชายของนางตลอดไป เป็นเจ้าเด็กน้อยที่ซุกซนน่ารักเหมือนครั้นเมื่อยังเป็นเด็ก

กาลเวลาสองร้อยกว่าปีได้ล่วงเลยไป ทว่าความรู้สึกกลับยังคงอยู่ สุดท้ายแล้วหลัวซิ่วเอ๋อร์ก็เป็นเพียงมนุษย์ทั่วไปคนหนึ่งเท่านั้น ไม่มีปัญญาที่เพียบพร้อมต่อการฝึกยุทธ์ มาตรแม้นว่าหลัวซิวจะมีอุบายต่าย ๆ ที่เลิศล้ำ ทว่าก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงโชคชะตาที่ถูกลิขิตมาตั้งแต่กำเนิด

นางยังคงดูสาวอยู่เช่นเคย ทว่าเนื่องจากประสิทธิผลของโอสถยั้งอายุ เมื่อพ่อแม่ที่อาวุโสตายจากไปและถูกฝังลงดิน มากสุดนางก็มีอายุไขต่อได้อีกไม่กี่สิบปีเท่านั้น นางก็จะจากไปตามกัน กลับคืนสู่ที่ที่จากมา

ซึ่งนี่คือแหล่งที่พึ่งสุดท้ายของมนุษย์ ถึงแม้จะมีวิธีการที่สามารถทำให้พวกเขามีอายุยืนได้สามร้อยปี ท้ายที่สุดก็ไม่มีทางทำให้พวกเขากลายเป็นอมตะ ไม่มีทางคงอยู่ได้นานกว่านี้

กฎแห่งสวรรค์ไร้ความปราณีอย่างนี้นี่แหละ

แต่ทว่าสุดท้ายสายเลือดของตระกูลหลัวก็ได้สืบทอดต่อไป ถึงแม้จะไม่กำเนิดอัจฉริยะวิถียุทธ์ แต่ชื่อเสียงของเขาที่อยู่ในโลกแสงดาวสามารถสืบทอดต่อไปได้หลายยุคสมัยเลย

เขาไม่มีความคิดที่จะทิ้งการถ่ายทอดสืบสานที่น่าทึ่งอะไรให้ตระกูลหลัว บางทีการให้ตระกูลหลัวสืบทอดสืบพันธุ์ในโลกแสงดาวอย่างสงบสุข ถึงจะเป็นผลลัพธ์ที่ดีที่สุดต่างหาก 

ในระหว่างที่นึกคิด หลัวซิวก็ได้จากไปแล้ว เขาก้าวลอยขึ้นฟ้าภายในก้าวเดียว เมื่อร่างมาถึงอนัตตา ร่างกลวัฏสงสารที่สองก็กลับคืนสู่ร่างแท้ สามภพรวมหนึ่ง

เมื่อเขาเดินออกมาจากอนัตตาที่ไร้ขอบเขต มาถึงห้วงดาราที่กว้างใหญ่ไพศาลของจักรวาล ปลดผนึกผลการฝึกตนที่เขากดอัดไว้ ทำให้มีปรากฏการณ์แปลกประหลาดเกิดขึ้นรอบกาย ธรรมที่หลากหลายปรากฏ!

หลัวซิวย่ำเท้าเดินอยู่ในห้วงดารา วิถีนับหมื่นที่หลากหลายปรากฏ ราวกับว่าเขาคือเทพมารผู้ชี้ขาดทุกสรรพสิ่งในโลกอย่างแท้จริง เป็นผู้ไร้เทียมทานตลอดกาล