มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2033

“มันจบแล้ว แม้มกุฎเทพขั้น 9 จะแข็งแกร่งมาก ๆ ทว่ามันก็ถึงเวลาจบแล้ว”

กลางอนัตตาที่แหลกสลาย ร่างหลัวซิวยืนอยู่กลางตรีภพที่ม้วนซัดคำราม มีมังกรแท้เลือดปราณแสนแปดลอยวนเป็นเกลียวอยู่รอบ ๆ เขา วิถียุทธ์สายเลือดที่จักรพรรดิมารบุกเบิกริเริ่มเด่นชัดอยู่บนตัวเขาอย่างถึงอกถึงใจ

จู่ ๆ เงาลวงของวัฏสงสารหนึ่งก็ปรากฏหลังศีรษะเขา เหมือนวงแหวนเทพหนึ่งวงที่แขวนอยู่ด้านหลังหลัวซิว ขับให้เขาดูเด่นราวกับจ้าวเซียนผู้ไร้เทียมทานที่ปกครองโลกหล้า

ทันใดนั้นเอง หลัวซิวก็ลงมือโจมตีแล้ว แทงหอกมังกรแดงมืดที่อยู่ในมือออกไป เงาลวงวัฏสงสารที่อยู่หลังศีรษะหลอมรวมเข้ากับหอกยุทธ์ จากนั้นหอกนี้ก็ทะลวงอนัตตา และยิ่งข้ามผ่านขีดจำกัดของกฎเวลา ราวกับมาจากอนัตตานอกโลก

การโจมตีของหอกในครั้งนี้ ราวกับไม่เหมือนวิชาหอกที่ควรปรากฏในฟ้าดิน สัญลักษณ์ทั้งหลายที่เร้นลับอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ผสมผสานเข้าด้วยกัน ซึ่งมีสัจธรรมที่ลึกซึ้งที่สุดในฟ้าดินแฝงซ่อนอยู่

เจ้าสำนักอิมเอี๊ยงตกตะลึงพรึงเพริด เขาโคจรผลการฝึกตนอย่างกำลังสามารถ เรียกของขลังพระอาทิตย์ม่วงออกมา แต่ทว่ากลับถูกการโจมตีในหอกนี้ของหลัวซิวกระแทกจนสั่นกระเด็นออกไป

เมื่อหอกดังกล่าวของหลัวซิวยิ่งอยู่ยิ่งเข้าใกล้เขา เจ้าสำนักอิมเอี๊ยงก็รู้สึกว่าเหมือนร่างกายของตัวเองตกเข้าไปในบ่อโคลน หอกยุทธ์ของฝ่ายตรงข้ามยิ่งอยู่ยิ่งใกล้เข้ามา ผลกระทบที่เขาได้รับก็ยิ่งอยู่ยิ่งมาก