มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2036

เขานึกถึงฮู๋ชิงชิงอย่างควบคุมไม่ได้ การที่ให้สำนักหนานเหมินไปคอยคุ้มกันนางนั้น ก็เป็นสิ่งเดียวที่เขาสามารถทำเพื่อนางแล้ว

เส้นทางชีวิตของทุกคนล้วนต้องเดินด้วยตนเอง สิ่งที่หลัวซิวสามารถชี้ขาดและตัดสินใจได้นั้นมีเพียงเส้นทางของตัวเอง ในส่วนของเส้นทางของผู้อื่นนั้น เขาก็ไม่สามารถเข้าไปยุ่งเกี่ยวและเข้าไปยุ่งเกี่ยวไม่ได้ด้วย 

บางทีนี่ก็คือธรรมชาติอย่างหนึ่ง ธรรมชาติอย่างหนึ่งของวิถี เมื่อเงื่อนไขพร้อมมันจะก็เป็นไปตามธรรมชาติเอง……

กาลเวลาผ่านพ้นไปอย่างรวดเร็ว วันวานผ่านไปแล้วแต่ความรู้สึกยังคงอยู่ ตั้งแต่เจ้าสำนักอิมเอี๊ยงและยอดฝีมือจำนวนมากถูกหลัวซิวสังหารไปแล้ว ฝั่งหลุมดำจักรวาลก็เงียบสงบมาโดยตลอด

เวลาล่วงเลยไป 60 กว่าปีโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว สุดท้ายคู่สามีภรรยาหลัวซงหลินและหลิวชูหยุนที่ไม่สามารถยืดชีวิตโดยยาภายนอกก็สิ้นอายุไข

บนยอดภูเขาลูกหนึ่งนอกหมู่บ้านชิงเมี่ยว หลัวซิวและพี่สาวหลัวซิ่วเอ๋อร์ฝังพ่อแม่ลงดินด้วยมือตนเอง หลัวซิ่วเอ๋อร์ร้องไห้สะอึกสะอื้น

ในทางตรงกันข้ามหลัวซิวกลับร้องอย่างไรก็ร้องไม่ออก บางทีอาจเป็นเพราะฝึกยุทธ์จนจิตใจเย็นชาไปแล้ว และบางทีอาจเป็นเพราะเขาทราบตั้งนานแล้วว่าจะมีวันนี้ จึงมีการเตรียมใจไว้ล่วงหน้า และบางทีอาจเป็นเพราะเขารู้ว่าพ่อแม่เขาไม่ได้ตายจากไปโดยแท้จริง แต่จะกลับชาติมาเกิดผ่านวัฏสงสารที่อ้างว้างเปล่าเปลี่ยวนั่น ได้รับการกำเนิดใหม่…… 

ขณะที่ทั้งสองจากไปนั้นเงียบสงบและเป็นมงคลมาก ๆ พอจะพูดได้เลยว่าทั้งชีวิตของพวกเขานั้น ได้ผ่านพ้นเรื่องราวที่มนุษย์ทั่วไปไม่กล้าแม้แต่จะจินตนาการ

ชั่วชีวิตนี้ของพวกเขาไม่มีสิ่งที่ติดค้างแล้ว สำหรับมนุษย์ธรรมดาทั่วไป ชีวิตเช่นนี้ถือว่าสมบูรณ์แบบมาก ๆ แล้ว

ช่วง 60 กว่าปีที่ผ่านมา หลัวซิวไม่ได้ฝึกตน เขาแทบจะใช้เวลาทั้งหมดอยู่เคียงข้างพ่อแม่

ช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ เขาเข้าใจในชีวิต ตระหนักรู้ได้จากความเงียบสงบ ตัวธรรมก็ได้รับการยกระดับจากการตกตะกอนเช่นกัน