มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2084

สีหน้าอารมณ์ของหลัวซิวก็ดูตึงเครียดเล็กน้อยเช่นกัน เมื่อปีนั้นเขาได้มาถึงที่นี่เพราะตำหนักวัฏสงสาร ซึ่งไม่ได้ใส่ใจเหวญาณปีศาจเป็นพิเศษ

ครั้งนี้เมื่อเขาเพ่งมองดูดี ๆ ทำให้เขาสังเกตเห็นจุดที่มีลับลมคมใน

ชี่มรณะของที่นี่เข้มข้นมากเกินไปแล้ว ในความทรงจำของเขา สำหรับสถานที่ที่มีชี่มรณะเข้มนั้น แม้แต่สถานผนึกดารามรณะนอกดาราฟ้าเยือก ยังไม่มีชี่มรณะที่น่ากลัวเช่นนี้เลย

เมื่อนึกถึงสถานผนึกดารามรณะ หลัวซิวก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงโลงศพทองสัมฤทธิ์ใบนั้นที่เห็นเมื่อครั้นนั้น ดูเหมือนกับว่าโลงศพใบนั้นจะอยู่ในอีกห้วงเวลาหนึ่ง ซึ่งก็เหมือนดั่งสนามรบที่น่าสยดสยองแห่งหนึ่งเช่นกัน 

หรือว่าทั้งสองสิ่งนี้มีความเกี่ยวข้องอะไรกัน?

หลัวซิวนึกถึงความเป็นไปได้นี้โดยธรรมชาติ ยิ่งกว่านั้นคือเขายังมีความคิดอีกอย่างหนึ่ง นั่นก็คือกลับไปยังดาราฟ้าเยือกอีกครั้ง แล้วเข้าไปในส่วนที่ลึกที่สุดของสถานผนึกดารามรณะ ไปดูซิว่าภายในโลงศพทองสัมฤทธิ์นั่นมีความลับอะไรซ่อนอยู่กันแน่

และในเวลานี้เอง จิตใจเขาก็สั่นคลอนขึ้นมา ก่อนจะเงยหน้ามองไปทางขอบฟ้าที่อยู่ห่างออกไปไกล 

โครมคราม……

มีเสียงดังสะเทือนเลื่อนลั่นสะท้อนมาอย่างต่อเนื่อง สิ่งแรกที่เข้ามาในม่านตาคือฝูงอสูรหัวมังกรร่างม้าที่ใหญ่โตมโหฬาร อสูรหัวมังกรร่างม้าเหล่านี้มีสายเลือดที่บริสุทธิ์ของมังกรแท้ ทั่วทั้งร่างเป็นสีขาวโพลน และกำลังลากราชรถที่หรูหราฟุ่มเฟือยถึงขีดสุดคันหนึ่ง 

ทั้งสองข้างของราชรถคันนี้ มียอดฝีมือวิถียุทธ์นับร้อยคอยคุ้มกันรักษา ซึ่งล้วนถืออาวุธสงครามติดมือ คลุมเกราะเทพอยู่บนตัว อำนาจบารมีน่าเกรงขาม ไอสังหารสูงเทียมฟ้า 

บนราชรถยังมีกระโจมรถที่นั่งสีทองหนึ่งที่ กระโจมรถกว้างใหญ่ ราวกับผู้ที่นั่งอยู่บนราชรถคือเทพผู้สูงส่งที่แม้แต่พลทหารแห่งสวรรค์ยังต้องหลีกทางให้ มีเกียรติสูงสุดจนไม่อาจบรรยายเป็นคำพูดได้