มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2083

เหมือนดังที่เขากล่าว การที่เขาเดินทางมาโลกะอัมพรเทวในครั้งนี้ เดิมทีเขาแค่วางแผนจะส่งซากกระดูกของเทพสงครามเอกภพกลับคืนสู่บ้านเกิดเมืองนอน จากนั้นเขายังมีธุระเรื่องอื่นที่ต้องจัดการอีก ทว่ากลับนึกไม่ถึงเลยว่าจะบังเอิญประสบกับหายนะของตระกูลเทพสงคราม ดังนั้นจึงล่าช้าอยู่ที่นี่ไปช่วงหนึ่ง

เรือรบทองคำโบยบินทะลุไป ๆ มา ๆ อยู่ในห้วงดารา เรือรบลำนี้คือยานพาหนะที่ตระกูลมู่แห่งสรรพมหาโลกาประทานให้มู่ซ่าวหวง ซึ่งตระกูลมู่คือตระกูลที่เป็นผู้สืบทอดของมหาจักรพรรดิยุทธ์ มู่ซ่าวหวงก็เป็นอัจฉริยะอันดับหนึ่งของตระกูลมู่อีก ดังนั้นเรือรบที่เขาประทานได้นั้นจึงไม่ธรรมดามาก ๆ

เรือรบลำนี้สามารถโจมตีและป้องกันได้ในเวลาเดียวกัน คือของขลังระดับจ้าวมหาเทพชั้นสูง เรียกได้เลยว่าสามารถโบยบินอยู่ในห้วงดาราได้โดยไม่ต้องเกรงกลัวใด ๆ เมื่อพบเจอกลุ่มหินอุกกาบาตขนาดใหญ่ ก็สามารถพุ่งชนเข้าไปได้โดยตรง พุ่งชนหินอุกกาบาตที่มีพลังการพุ่งชนอันน่าทึ่งให้แตกสลายกลายเป็นฝุ่นผง

ธาตุดาราหนึ่งก็มีการแบ่งทิศเหนือใต้ออกตกเช่นกัน และตำแหน่งที่ตั้งของโลกะอัมพรเทวอยู่ศูนย์กลางของธาตุดาราแห่งนี้

ตระกูลเทพสงครามตั้งอยู่แถวชายแดนทิศตะวันตกของธาตุดาราอัมพรเทว ส่วนตำแหน่งที่ตั้งของดารานภากาศทมิฬนั้น ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของอาณาจักรดารา

ซึ่งเช่นนี้ก็หมายความว่าหากพวกหลัวซิวอยากมุ่งหน้าไปยังดารานภากาศทมิฬละก็ ระหว่างทางจำเป็นต้องเดินทางผ่านขอบเขตของดาราอัมพรเทว

ขณะที่หลัวซิวออกจากเมืองเทพสงคราม สายสืบของกองกำลังทั้งหลายได้เฝ้าติดตามสถานการณ์อย่างใกล้ชิดอยู่ในเมืองเทพสงครามตั้งนานแล้ว

เป็นเพียงเพราะความเร็วในการเคลื่อนที่ของเรือรบทองคำรวดเร็วมากจริง ๆ ไม่มีผู้ใดไล่ตามทันเลยด้วยซ้ำ ดังนั้นกระทั่งมาถึงละแวกของดาราอัมพรเทวแล้ว พวกหลัวซิวก็ไม่ประสบพบเจอปัญหาใด ๆ เลย

“โครมคราม......”

หลังจากมาถึงละแวกดาราอัมพรเทว หลัวซิวก็หรี่ตาลงเล็กน้อย ก่อนจะควบคุมเรือรบทองคำบินเข้าไปในดาราอัมพรเทวโดยตรง 

เขามาแล้ว!

ในโลกหล้านี้ เกรงว่าก็คงมีเพียงหลัวซิวเท่านั้นที่ทราบ สำนักทองเหลืองโบราณที่กล่าวถึงนั้น แท้จริงแล้วมันก็คือตำหนักวัฏสงสาร และตำหนักวัฏสงสารก็กลายมาจากชิ้นส่วนวัฏสงสารโบราณ ในเมื่อมันปรากฏในเหวญาณปีศาจ เช่นนั้นภายในเหวญาณปีศาจก็มีโอกาสมีความลับที่เกี่ยวข้องกับวัฏสงสารคงอยู่สูงมาก ๆ

ภายใต้การควบคุมของหลัวซิว เรือรบทองคำได้มาถึงละแวกเหวญาณปีศาจ เมื่อมองออกไปไกล ๆ ทั้งเหวปีศาจล้วนถูกหมอกสีดำขลับปกคลุม 

“ชี่มรณะของที่นี่ช่างน่าทึ่งเสียจริง!”

ทันทีที่มาถึงที่นี่ หนิงหานยู่ก็สัมผัสได้ถึงออร่าความตายที่ตรงกันข้ามกับกฎชีวิตของนางทันที จึงรู้สึกอกสั่นขวัญหายอย่างอดไม่ได้แล้วพูดด้วยใบหน้าที่ตึงเครียด

“เหวปีศาจนี้น่าจะเป็นสนามรบโบราณแห่งหนึ่ง ผู้แข็งแกร่งที่นับไม่ถ้วนสู้รบแล้วตายอยู่ในนี้ ชี่มรณะจึงต้องเยอะเป็นธรรมดาอยู่แล้ว”