มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2095

“แข็งแกร่งเกินไปแล้ว!”สีหน้าของหลัวซิวขาวซีดเล็กน้อย ไม่ว่าผู้ใดก็ตามที่เคยไปเดินเล่นที่ประตูนรกมาสองรอบ ในใจก็ต้องรู้สึกกดดันอย่างยิ่งแน่นอน

วิชาสลักยันต์ค่ายร่างเนื้อที่เขาตระหนักรู้ได้จากฎีกาค่าย ทำให้ร่างยุทธ์ร่างเนื้อของเขามียันต์ค่ายราชาสลักอยู่ 99 ยันต์ ภายใต้การปลุกจากค่ายกลคุ้มกันทั้ง 33 ยันต์ ทำให้เกราะป้องกันร่างเนื้อของเขาเรียกได้เลยว่าแข็งแกร่งอย่างยิ่ง 

บวกกับเกราะป้องกันอีกสองชั้นจากตำหนักวัฏสงสารและชีวีพิทักษ์ แต่เขาก็ยังได้รับบาดเจ็บสาหัสภายในชั่วพริบตาอยู่ดี ไม่มีแรงที่จะต่อต้านเลยแม้แต่น้อย 

อย่างไรก็ตามจากนิสัยใจคอของหลัวซิว เขาไม่ใช่คนที่ยอมถดถอยต่อหน้าความยากลำบากและอุปสรรค เขาพยายามลองดูครั้งแล้วครั้งเล่า ทุกครั้งล้วนเหมือนเต้นรำอยู่บนปลายมีดแหลม เดินวนอยู่หน้าประตูนรก……

หากไม่มีร่างอมตะละก็ เขาได้ตายไปจากโลกนี้ไม่รู้ตั้งกี่ครั้งแล้ว

หลัวซิวกำลังไตร่ตรองอยู่ในเหวปีศาจว่าต้องทำอย่างไรถึงจะข้ามผ่านจิตสังหารที่ปะทุออกมาจากรอยดาบได้ ส่วนเวลานั้นกลับล่วงเลยไปโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว นอกเหวญาณปีศาจ สีหน้าอารมณ์ของจีเสี่ยวจื่อสตรีทั้งสามยิ่งอยู่ยิ่งดูร้อนใจมากขึ้น 

“ท่านพี่เข้าไปสามวันแล้ว เหตุใดจึงยังไม่ออกมาอีก?”หนิงหานยู่เดินวนไปวนมาอยู่บนชั้นดาดฟ้าของเรือรบ พลางมองลงไปในเหวญาณปีศาจอยู่เป็นระยะ ๆ ทว่ากลับมองเห็นแค่เพียงความมืดมนที่ไร้ขอบเขตและออร่าความตายที่แผ่กระจายออกมา ตั้งแต่เริ่มต้นกระทั่งบัดนี้นางกลับไม่เห็นเงาร่างของหลัวซิวเลย

“น้องยู่ ไม่ต้องเป็นห่วง คุณชายต้องกลับมาได้แน่นอน”ฉียู่หรงดูใจเย็นเล็กน้อย ทว่าสภาพจิตใจของนางกลับตึงเครียดเช่นกัน

จีเสี่ยวจื่อนั่งท่าขัดสมาธิอยู่ตรงดาดฟ้าหัวเรือรบทองคำ วางหอกมังกรแดงมืดไว้บนขาที่เรียวยาวทั้งสองข้างของนาง ดวงตาคู่นั้นที่สว่างไสวดุจดวงดาว เพ่งมองไปยังทิศทางของเหวญาณปีศาจ

หากไม่ใช่เพราะมีฉียู่หรงที่อุปนิสัยค่อนข้างหนักแน่นคอยปลอบใจอยู่ที่นี่ จากอุปนิสัยของนาง คงบุกเข้าไปตามหาหลัวซิวในเหวญาณปีศาจอย่างอดใจไม่ได้ตั้งนานแล้ว 

ในขณะเดียวกัน เหล่าผู้แข็งแกร่งจากแดนต่าง ๆ ที่ถูกหลัวซิวข่มจนถอยกลับไปเมื่อก่อนหน้านี้ ก็ล้วนหวนกลับคืนมาอีกครั้งแล้ว