มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2099

หนึ่งร่าง ดาบหนึ่งเล่ม สังหารผู้แข็งแกร่งอย่างไม่มีที่สิ้นสุด สังหารคนไปมากจนนับไม่ถ้วน หล่อหลอมเป็นกระดูกขาวโพลนที่นับไม่ถ้วน กลายเป็นเหวปีศาจแห่งหนึ่ง

ทั้งหมดทั้งมวลนี้มันเป็นเพราะเหตุใดกันแน่? แล้วเกิดเรื่องอะไรในยุคสมัยอันไกลโพ้นกันแน่?

อายุไขของผู้แข็งแกร่งวิถียุทธ์ไม่ทันไรก็มีมากกว่าล้านปีแล้ว ยกตัวอย่างเช่นเหล่าผู้แข็งแกร่งที่ขึ้นไปถึงแดนจ้าวมหาเทพตลอดจนจักรพรรดิเทพ ยิ่งสามารถมีชีวิตยาวนานได้เป็นร้อยล้านปี

อายุไขเช่นนี้ดูเหมือนจะยาวนาน แต่เมื่อเปรียบเทียบกับประวัติศาสตร์ของดาราจักรวาลแล้ว กลับเล็กน้อยมากจนไม่มีค่าพอที่จะให้พูดถึงเลย 

ในกาลเวลาที่ยาวนานของสายน้ำแห่งประวัติศาสตร์ มีความลับจำนวนมากที่ไม่สามารถสืบสาวเรื่องราวไปจนถึงต้นเหตุ เนื่องจากกาลเวลาผ่านพ้นมายาวนานมากเกินไป มาตรแม้นว่าในยุคสมัยก่อนวัฏสงสารโบราณพังทลาย ยุคสมัยที่จ้าววัฏสงสารทั้งแปดรุ่นยังยึดกุมเทียนเต้า

ก้าวเดินไปข้างหน้าทีละก้าว แม้แต่ผู้ที่มีจิตใจทะนงองอาจอย่างหลัวซิว ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเคารพยำเกรง

เนื่องจากเจ้าของโครงกระดูกทุกร่างที่เสียชีวิตอยู่ในนี้ ครั้นเมื่อยังมีชีวิตอยู่พวกเขาต้องเป็นผู้แข่งแกร่งที่ใช้เพียงนิ้วเดียว ก็สามารถบดขยี้เขาให้ตายได้แล้ว 

อาวุธของขลังที่เสียหายอยู่ที่นี่ล้วนสูญเสียความเป็นเทพไปหมดแล้ว แต่สิ่งที่ทำให้หลัวซิวรู้สึกสงสัยคือ เหตุใดเมื่อปีนั้นตำหนักวัฏสงสารถึงบินออกมาจากเหวปีศาจ?

อ้างอิงจากคำพูดของตัวมรณาเทพแห่งวัฏจักรชีวิต การปรากฏของตำหนักวัฏสงสารนั้น เป็นเพราะมันสัมผัสได้ถึงออร่าของจ้าววัฏสงสารรุ่นที่สิบอย่างเขามาถึงโลกะอัมพรเทว

ลูกแก้วความเป็นตายเป็นส่วนหนึ่งของตำหนักวัฏสงสาร การที่ได้เป็นเจ้าของและถูกลูกแก้วความเป็นตายยอมรับนั้น ก็เท่ากับเป็นผู้สืบทอดจ้าววัฏสงสารรุ่นที่สิบ