มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 218

ชายวัยกลางคนคนหนึ่งเกรี้ยวกราดออกมา ฐานะของตระกูลเหยียนเมืองกู่เจี้ยนยากจะสั่นคลอน แถมยังติดอยู่ในสิบตระกูลใหญ่ของประเทศเทียนหวู คนตระกูลเหยียนไม่ว่าจะเดินไปที่ใดต่างได้รับการนับหน้าถือตา ทว่าตอนนี้กลับมีเด็กหนุ่มอายุแค่ 15 ปีมากล่าววาจาเหยียดหยามดูถูกตระกูลเหยียน นับว่ามีโทษถึงตาย

ในขณะที่เขากำลังโมโห ชายวัยกลางคนก็ก้าวออกมาแล้วผลึกรวมพลังจิตแท้ที่ปลายนิ้ว แล้วใช้ฝ่ามือผลักไปที่หลัวซิว

“ไสหัวไป!”

เมื่อเห็นอีกฝ่ายเริ่มลงมือ ไอสังหารก็แผ่ซ่านออกมาจากร่างหลัวซิว หลัวซิวกำหมัดต่อยออกไป เพลิงมรณะผนึกรวมกลายเป็นเปลวเพลิง ตัวสำนึกปรากฏห้วงยุทธ์กระบี่สังหารราวกับมีดดาบที่ไร้รูปร่างพุ่งตรงเข้าใส่วิญญาณหยั่งรู้ของฝ่ายตรงข้าม

“เอื้อ!”

ชายวัยกลางคนยังไม่ทันจะเข้าไปประชิดหลัวซิว ตัวหยั่งรู้ของเขาก็รับรู้ถึงความเจ็บปวดจนอดไม่ได้ที่จะร้องเสียงหลงออกมา

ในเวลาเดียวกันนั้น กำปั้นของหลัวซิวก็ได้ต่อยเข้าใส่ฝ่ามือของเขาอย่างแรงจนเกิดเสียงกระดูกแตกร้าว ร่างของชายวัยกลางคนผู้นั้นกระเด็นกลับไป มือด้านขวาของเขาแหลกละเอียดเต็มไปด้วยเลือดแดงฉาน

“แข็งแกร่งจริงๆ จัดการจับตัวมันมาให้ได้!”

เมื่อเห็นหลัวซิวต่อยปรมาจารย์ฝึกจิตขั้น 3 จนได้บาดเจ็บหนักด้วยหมัดเดียว สีหน้าของผู้อาวุโสจึงแปรเปลี่ยนไปและรีบออกคำสั่งทันที

เขาเชื่อมั่นว่าหากสามารถจับตัวปรมาจารย์หนุ่มนักกลั่นยาระดับ 4 คนนี้กลับไปได้ ผู้ใหญ่ระดับสูงของตระกูลเหยียนจะต้องทำทุกวิถีทางเพื่อให้เขาทำประโยชน์ให้กับตระกูลเหยียน แม้ว่าอีกฝ่ายอาจจะมีบุคคลเบื้องหลังอยู่ แต่สำหรับตระกูลเหยียนแล้ว ขอเพียงคนเบื้องหลังของอีกฝ่ายไม่มีความเกี่ยวพันกับราชวงศ์ ไม่ว่ากลุ่มอำนาจใดๆ พวกเขาก็ไม่เก็บมาใส่ใจทั้งนั้น

และเป็นเพราะเขามีตระกูลเหยียนหนุนหลังอยู่ ผู้อาวุโสคนนี้จึงกล้าพาพวกไปรุกรานคนอื่นเช่นนี้

จากนั้นชายวัยกลางคนทั้งสองคนจึงบุกเข้าใส่หลัวซิว คนหนึ่งถือกระบี่ ส่วนอีกคนหนึ่งถือมีดดาบเอาไว้

ดาบรบที่อยู่ในมือของชายที่ถือมีดดาบส่องแสงของพลังจิตที่เปล่งประกายสีเหลือง ดาบรบเสียบแหวกอากาศด้วยพลังอันแข็งแกร่ง บรรยากาศอันหนักอึ้งส่งเสียงระเบิดปะทุกังวานทั่ว

สีหน้าของหลัวซิวไม่มีอาการเปลี่ยนแปลง เขายืนอยู่ที่เดิมไม่ขยับเขยื้อน ก่อนจะเอามือเอื้อมไปข้างหลังเพื่อคว้ากระบี่ยุทธ์

“กระบี่เพลิง!”

กระบี่ยุทธ์พุ่งทะยานออกไปด้วยความเร็วสูง แม้แต่ตัวสำนึกยังยากที่จะจับได้ ทุกพื้นที่ที่กระบี่ยุทธ์เคลื่อนผ่าน อากาศจะกระเพื่อมเป็นระลอกคลื่นบางๆ

เสียงกระบี่ก้องกังวาน ดาบรบในมือชายผู้ถือมีดดาบปะทะเข้ากับกระบี่ยุทธ์ชั้นกลางจนแหลกละเอียด ดาบที่ผนึกรวมเพลิงมรณะมีความยาวถึงสิบจั้ง ห้วงเวลาที่พุ่งเข้าไปปะทะนั้น ร่างของชายผู้ถือมีดดาบก็ระเบิดจนร่างแหลกละเอียดกลายเป็นหมอกสีเลือดแดงฉาน

“ไอ้สารเลว ตายซะ!”

เมื่อเห็นปรมาจารย์ฝึกจิตถูกฆ่าตาย ผู้อาวุโสคนนั้นก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ เพราะสำหรับตระกูลหยางผู้ที่มีพลังยุทธ์แข็งแกร่งเช่นนี้ กว่าจะฝึกฝนปรมาจารย์ฝึกจิตสักคนออกมาได้จะต้องสูญเสียทรัพยากรไปมากทีเดียว

การสูญเสียปรมาจารย์ฝึกจิตทุกคน คือความสูญเสียยิ่งใหญ่

หากไม่สามารถจับตัวหนุ่มชุดดำคนนี้กลับมาได้ เขาจะต้องถูกผู้ใหญ่ระดับสูงของตระกูลเหยียนลงโทษอย่างหนักแน่นอน

“รนหาที่ตายเอง” ริมฝีปากของหลัวซิวกระตุกเป็นรอยยิ้มเย้ยหยัน

พลังแปรเสวียนเทียนหกเท่า

วิชาพลังมังกรแท้!

หลัวซิววาดกระบี่ออกไป ปราณกระบี่รูปมังกรสีดำหมุนวนรอบพลางร้องคำรามออกมา

ชายวัยกลางคนผู้ถือกระบี่พยายามอย่างยิ่งที่จะรับมือ ทว่ากลับโดนเพลิงมรณะดูดกลืน เพียงครู่เดียวก็ถูกเผากลายเป็นขี้เถ้า

เหลือเพียงผู้อาวุโสเท่านั้นที่ฝึกตนค่อนข้างสูง จึงใช้พลังจิตแท้ปกป้องร่าง ทั่วร่างของเขาปรากฏเปลวไฟลุกโชนรับมือกับการแผดเผาของเปลวไฟดำ