มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2246

มองดูอสูรดูดจิตตรงหน้า หลัวซิวก็ยังรู้สึกตกใจเล็กน้อย เพราะว่าผลการฝึกตนของอสูรดูดจิตมันแตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง ก่อนหน้านี้ยังเป็นแดนมกุฎเทพ แต่ในตอนนี้กับบรรลุถึงแดนจ้าวมหาเทพแล้ว ทั้งยังเป็นจ้าวมหาเทพขั้นสูงอีกด้วย!

เห็นได้ชัดว่า อสูรดูดจิตได้รับโชคลาภอันใหญ่หลวงที่กลางทะเลสาบเลือด ไม่เพียงพลังผลการฝึกตนได้รับการยกระดับ ดูเหมือนว่าระดับสายเลือกก็ยังได้รับการกลายร่างไปด้วย ทำให้ยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้น

พลังปริศนาที่กักขังอนัตตาเอาไว้ ก็คือสิ่งที่เรียกว่าอาณาจักรดูดจิต ส่วนพลังอมตะประเภทอาณาจักรดูดจิต นี้ ว่ากันว่ามีเพียงชนเผ่าราชันย์แห่งเผ่าอสูรดูดจิตเท่านั้นที่มีไว้ครอบครอง

หรือจะพูดอีกอย่างหนึ่งว่า อสูรดูดจิตในตอนนี้ ได้ครอบครองพรสวรรค์พลังอมตะของสายเลือดชนเผ่าราชันย์เรียบร้อยแล้ว

ตระกูลอสูรดูดจิต ใช้คำว่าดูดจิตเป็นนาม ก็คือดูดกลืนเทพมารทั้งหมด ยุคไท่ชูในอดีตกาลอันไกลโพ้น แต่ละตระกูลต่าง ๆ ไม่รู้ว่ามีผู้แข็งแกร่งเทพมารมากมายเพียงใดที่ถูกดูดกลืน ต่อให้เป็นผู้ที่แข็งแกร่งเช่นเทพมารขั้นเก้า ก็ยังตายเพราะถูกอสูรดูดจิตกลืนกินไปไม่น้อย

เป็นถึงพลังอมตะเฉพาะตัวของอสูรดูดจิตชนเผ่าราชันย์ พลังอำนาจนั้นแข็งแกร่งยิ่งอาณาจักรดูดจิต เจ้าเมืองเทียนหยุนจ้าวที่มีผลการฝึกตนมหาเทพขั้นเจ็ด ถูกควบคุมไว้ภายใต้อาณาจักรดูดจิต ดูเหมือนจะไร้ซึ่งพละกับลังในการต่อต้าน ราวกับสัตว์ร้ายในกรงขัง

ในฐานะเจ้านายของอสูรดูดจิต แน่นอนว่าหลัวซิวไม่ได้รับผลกระทบจากอาณาจักรดูดจิต เขาหยิบเอาคันธนูจื่อหยุนออกมา พลังแห่งทหารจักรวรรดิ ตั้งเป้าไปที่เจ้าเมืองเทียนหยุนที่ถูกกักขังอยู่ภายในอาณาจักร

ในขณะเดียวกัน อสูรดูดจิตก็สามารถรับรู้ได้ถึงความปณิธานของหลัวซิว ส่งเสียงคำรามดังสะเทือนท้องฟ้า โน้มตัวพุ่งเข้าไปทางเจ้าเมืองเทียนหยุน

ถูกกักขังโดยอาณาจักรดูดจิต เจ้าเมืองเทียนหยุนไร้หนทางหลบหนี โดยเฉพาะต่อหน้าอสูรดูดจิตที่ในวันนี้ผลการฝึกตนบรรลุถึงจ้าวมหาเทพขั้นสูง แข็งแกร่งกว่าเขามากทีเดียว ซึ่งนี่ทำให้เจ้าเมืองเทียนหยุนถูกคุกคามจนทันตัวเต็มไปด้วยบาดแผล

ผลการฝึกตนของหนิงหันหลิงตกลงมาจากแดนจ้าวมหาเทพ เห็นได้ชัดว่าฐานยุทธ์ของนางเสียหายไปค่อยข้างสาหัส เพราะว่ามันเชื่อมโยงไปถึงรากฐานโลกยุทธ์ ดังนั้นอาการบาดเจ็บเช่นนี้จะรักษาให้หายได้ไม่ใช่เรื่องง่าย หากอาศัยเพียงแค่พลังแห่งการรักษาจากกฎชีวิตของตนเพียงอย่างเดียว หลัวซิวคาดการณ์ว่าการจะช่วยนางรักษาอาการบาดเจ็บของฐานยุทธ์ให้หายดี อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลาราว ๆ ร้อยปีขึ้นไป

ไม่ว่าจะเป็นตัวหลัวซิวเอง หรือว่าจะเป็นหนิงหันหลิง ต่างก็ไม่มีทางที่จะใช้เวลาหนึ่งร้อยปีไปกับการรักษาบาดแผล ดังนั้นจึงได้เลือกใช้การรักษาโดยผ่านวิถีกลั่นยาเพื่อแก้ไขปัญหานี้ และมันคือหนทางที่ดีที่สุด

วิชากลั่นยาของคัมภีร์โอสถ ครอบคลุมสรรพสิ่ง เป็นจุดกำเนิดของววิถียาในใต้หล้า ตามสรรพคุณของยาและหลักการรักษาของยาเซียน หลัวซิวสามารถใช้คัมภีร์โอสถเพื่ออนุมานออกมา สร้างตำรับยาที่เหมาะสมด้วยตนเอง กลั่นยาที่เหมาะกับสถานการณ์บางอย่างออกมา

และนี่ ก็คือ แดนกลั่นยาที่สูงที่สุดที่ถูกบันทึกไว้ในคัมภีร์โอสถ!