มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2247

“นายท่าน……”

ในขณะที่หลัวซิวกำลังใช้ความคิดไปกับเรื่องการกลั่นยา อยู่ ๆ เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นมา ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะตกใจจนชะงักไป

“ดูดจิต? เจ้าสามารถพูดได้แล้วหรือ?” หลัวซิวหันไปมองทางดูดจิตด้วยความประหลาดใจ เพราะว่าอสูรดูดจิตนั้นแข็งแกร่งมาตั้งแต่กำเนิด ดังนั้นอัตตาในการเติบโตจะค่อนข้างช้า แม้ว่าจะมีตัวปัญญาทิพย์ในระดับหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้สูงมากนัก

โดยทั่วไปจำเป็นต้องบรรลุระดับเทพมารขั้นหก อสูรดูดจิตจึงจะสามารถครอบครองตัวปัญญาทิพย์ที่ไม่ด้อยไปกว่าของเผ่าพันธุ์มนุษย์ได้

แต่หลังจากอสูรดูดจิตผ่านการกลายร่างครั้งนี้ ยังไม่ทันได้บรรลุถึงระดับเทพมารขั้นหก เป็นเพียงเทพมารขั้นสี่ แต่กลับสามารถพูดภาษามนุษย์ออกมาได้แล้ว

“ใช่แล้วนายท่าน ข้าได้รับการสืบทอดส่วนหนึ่งของบรรพบุรุษสมัยโบราณ กลายเป็นสายเลือดของชนเผ่าราชันย์ ในขณะเดียวกันก็เชี่ยวชาญพลังอมตะสองชนิดคืออาณาจักรและรวมร่าง” อสูรดูดจิตพูดด้วยความตื่นเต้น สามารถสื่อสารกับนายท่านได้ เป็นเรื่องที่มันตั้งหน้าตั้งตารอคอยมาตลอด

“รวมร่าง? นั่นเป็นพลังอมตะแบบใด?” หลัวซิวเอ่ยถามด้วยความสงสัย เขารู้จักอาณาจักรดูดจิต แต่กลับไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าอสูรดูดจิตยังมีพลังอมตะรวมร่างนี้อยู่ด้วย

“ข้าสามารถทำตามปนิธานของนายท่านและรวมร่างกับนายท่าน ทำให้นายท่านมีพลังในการต่อสู้ที่แข็งแกร่งขึ้น พลังอมตะชนิดนี้ ก็เป็นพลังที่พวกเราอสูรดูดจิตชนเผ่าราชันย์เท่านั้นที่มี”

อสูรดูดจิตพูดอธิบาย “ตามความทรงจำที่ข้าได้สืบทอดมา พวกเราอสูรดูดจิตแต่ไหนแต่ไรไม่เคยยอมรับผู้ใดเป็นเจ้านาย ดังนั้นเผ่าพันธุ์อื่น ๆ จึงไม่รู้ว่าพวกเราอสูรดูดจิตชนเผ่าราชันย์มีพลังอมตะเช่นนี้ไว้ในครอบครอง”

หลัวซิวพยักหน้าเบา ๆ หากสามารถสำแดงพลังรบที่เทียบเท่าจ้าวมหาเทพขั้นสูงได้ เช่นนั้นถ้าหากต้องเผชิญหน้ากับจักรพรรดิเทพทั่วไป ก็ยังคงไม่ใช่คู่ต่อสู้อยู่ดี แต่อย่างน้อยก็สามารถมีต้นทุนในตั้งหลักตั้งตัวได้

ว่ากันตามคำพูดของอสูรดูดจิต พลังอมตะรวมร่างนี้สำหรับอสูรดูดจิตชนเผ่าราชันย์แล้วเป็นการสูญเสียและสิ้นเปลืองพลังอย่างมาก ดังนั้นหลัวซิวจึงไม่ได้ทดลองความลึกลับของพลังอมตะประเภทนี้ในตอนนี้

ตามความทรงจำการสืบทอดที่อสูรดูดจิตได้รับมาจากทะเลสาบเลือด ในอดีตผ่านคืนวันที่เชื่องช้าและยาวนาน เคยมีอสูรดูดจิตชนเผ่าราชันย์ตกมาตายในที่แห่งนี้ และผลการฝึกตนของอสูรดูดจิตชนเผ่าราชันย์ตัวนี้ได้บรรลุถึงแดนเทพมารขั้นเจ็ดแล้ว ถึงแม้จะยังไม่บรรลุถึงพลังสูงสุดของอสูรดูดจิตชนเผ่าราชันย์ แต่ก็ไม่อาจมองข้ามได้

สำหรับผู้แข็งแกร่งที่ฆ่าอสูรดูดจิตตัวนั้น ตามความทรงจำที่ได้รับการถ่ายทอดมาของดูดจิต คนผู้นั้นก็ได้รับบาดเจ็บอย่างสาหัสสากรรจ์ จนถึงปัจจุบันคืนวันที่ยาวนานผ่านพ้นไป แทบจะไม่มีชีวิตใดที่สามารถอยู่ได้ยาวนานเช่นนั้น เว้นแต่จะมีการใช้เคล็ดวิชาลับเฉพาะบางอย่าง เพื่อทำให้ตนเองเข้าสภาวะจำศีล