มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2248

เทพมารขั้นหก หรือก็คือมหาจักรพรรดิยุทธ์แห่งมหาโลกาพันสาม ครอบครองอายุขัยที่ยืนยาวนับร้อยล้านปี แต่ถ้าหากก้าวไปอีกขั้น บรรลุถึงแดนเทพมารขั้นเก้าเชี่ยวชาญความลึกลับของร่องรอยแห่งกฎ อายุขัยก็สามารถเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่าตัว ครอบครองอายุขัยที่ยืนยาวนับพันล้านปี

ส่วนเทพมารขั้นแปด หรือกระทั่งเทพมารขั้นเก้าที่แข็งแกร่งยิ่งกว่า คืนวันของอาขัยนั้นก็จะยิ่งยาวนานขึ้นไปอีก โดยเฉพาะเหล่าบรรดามกุฎเทพขั้นเก้าไปจนถึงจักรพรรดิเทพขั้นเก้า ยิ่งแทบจะเข้าใกล้คำว่าอมตะก็ว่าได้ เว้นแต่จะพบกับหายนะที่คุกคามถึงชีวิต โดยทั่วไปก็จะไม่ตาย

หลัวซิวไม่ได้สำรวจเข้าไปด้านในเทือกเขาลั่วหยุนต่อ ตาม，ตามความทรงจำที่ได้รับการถ่ายทอดมาของอสูรดูดจิต หลัวซิวคาดคะเนต่อไปอีกขั้น พบว่ามหาค่ายต้องห้ามแห่งนี้ที่ครอบคลุมส่วนที่ลึกที่สุดของเทือกเขาลั่วหยุนไว้ ไม่ใช่แค่เพียงผนึกอนัตตาฟ้าดินไว้อย่างนั้น ดูเหมือนว่าจะยังมีพลังในการผนึกชีวิตอีกด้วย

เช่นนั้นก็หมายความว่า ท่ามกลางวันคืนที่เนิ่นนานผ่านไปไม่รู้จบ ผู้แข็งแกร่งที่สังหารอสูรดูดจิตชนเผ่าราชันย์ได้นั้น มีความเป็นไปได้อย่าฃมากที่จะยังมีชีวิตอยู่ เขาใช้มหาค่ายต้องห้ามตรึงการไหลเวียนพลังชีวิตของตนเองไว้ เพียงแค่ร่างกายยังคงอยู่ในสภาวะจำศีลที่ใจกลางมหาค่ายแห่งนี้ การสูญเสียของอายุขัย ก็จะลดลงจนต่ำที่สุด บางทีคืนวันที่ผ่านไปแล้วนับร้อยล้านปี แต่อายุขัยของตัวเขาเองเพิ่งจะสูญเสียไปเพียงแค่ราว ๆ ร้อยปีเท่านั้น

กลยุทธ์เช่นนี้ดูเหมือนมหัศจรรย์ แต่ในความจริงสำหรับผู้แข็งแกร่งเหล่านั้นที่เชี่ยวชาญแดนกฎและบรรลุถึงเทพมารขั้นเจ็ดขึ้นไปแล้ว ก็ไม่ได้ถือว่านี่เป็นเรื่องที่ยากลำบากมากมายแต่อย่างใด

สิ่งแรกที่หลัวซิวต้องทำก็คือกลั่นโอสถเซียนเพื่อรักษาบาดแผล นี่คือโอสถเซียนชนิดหนึ่งที่ไม่เคยถูกเผยแพร่ออกไป แต่เป็นเพราะหลัวซิวใช้คัมภีร์โอสถเพื่อพัฒนาต่อ สร้างเป็นตำรับยาของตนเองขึ้นมา สามารถพูดได้ว่าเป็นยาชนิดใหม่ชนิดหนึ่ง

สรรพคุณของยาชนิดนี้ มีส่วนสำคัญในการทำให้ผู้แข็งแกร่งระดับจ้าวมหาเทพใช้เพื่อฟื้นฟูฐานยุทธ์ที่ได้รับบาดเจ็บ เพราะว่าหลัวซิวตั้งชื่อให้มันว่าโอสถเซียนสร้างรากฐาน ความหมายที่สำคัญของมันก็คือการสร้างรากฐานฐานยุทธ์!