มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2305

แต่เมื่อนั้นหลัวซิวเพิ่งฝึกตนได้ไม่กี่สิบปี ผลการฝึกตนไม่ถึงแม้แต่แดนมหาจักรพรรดิยุทธ์

ภายในเวลาชั่วพริบตาเดียว เวลาก็ล่วงเลยไปหลายร้อยปี ถ้าเกิดเมื่อก่อนยังอยู่ในโลกเสวียนเทียนละก็ ช่าจื่อเยียนคาดว่าตัวเองอาจจะหยุดอยู่ในแดนเทพฟ้าอยู่ ต่อมาหลัวซิวได้มอบวรยุทธ์ระดับสูงและทรัพยากรที่มากดุจมหานทีให้นาง นางถึงจะฝึกตนถึงแดนเทพฟ้าขั้น 9 ได้อย่างราบรื่น

เดิมทีนางคิดว่าระดับความเร็วในการฝึกตนอย่างตัวเองนั้นเร็วมาก ๆ แล้ว แต่เมื่อเปรียบเทียบกับหลัวซิว พวกเขาก็ไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันด้วยซ้ำ

ในฐานะที่เป็นผู้ที่รู้จักหลัวซิวมาค่อนข้างนาน ช่าจื่อเยียนทราบอยู่ว่าหลัวซิวเป็นผู้ที่สามารถสร้างปาฏิหาริย์ได้ครั้งแล้วครั้งเล่า บางทีวันใดวันหนึ่งในอนาคต อาจจะมีตำนานที่เกี่ยวข้องกับเขาถูกเล่าสืบต่อกันไปในทั้งดาราจักรวาลได้

“แข็งแกร่ง? ข้ายังอยู่ห่างไกลจากคำว่าแข็งแกร่งมาก ๆ สุดท้ายแล้วมหาโลกาพันสามก็เป็นเพียงสถานที่เล็ก ๆ มีเพียงแข็งแกร่งมากยิ่งขึ้น ข้าถึงจะสามารถปกป้องพวกท่านได้”หลัวซิวส่ายหน้าพลางพูด

ช่าจื่อเยียนไม่เข้าใจว่าคำว่าแกร่งแข็งที่หลัวซิวกล่าวถึงนั้น ตกลงต้องแข็งแกร่งเท่าไหร่ถึงจะถือว่าแข็งแกร่ง แต่เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้ นางก็รู้สึกอบอุ่นหัวใจมาก เนื่องจากนางทราบอยู่ว่าตนก็มีตำแหน่งอยู่ในใจหลัวซิวอยู่บ้าง เป็นหนึ่งในคนที่เขาอยากปกป้อง

เขาเรียกแทนตัวเองว่าท่านพี่ จิตใจช่าจื่อเยียนไม่เคยหวังสิ่งอื่นใดเลย และไม่เคยคิดที่จะทำให้ความสัมพันธ์ระดับนี้เกินเลยเช่นกัน เนื่องจากนางทราบดีมาก ๆ ว่าระหว่างนางและหลัวซิวไม่มีความรู้สึกเช่นนั้น สาเหตุที่หลัวซิวปฏิบัติต่อนางเช่นนี้ มันเป็นเพราะความทุกข์ใจและตำหนิตัวเองมากกว่า หรือบางทีอาจจะมีบุญคุณที่ตัวเองเคยช่วยเหลือเขาครั้นเมื่ออยู่ในโลกแสงดาว

หลังออกมาจากแดนหุบเขาทุคติ หลัวซิวก็พูดกับหยุนไต้เสว่และเหอตงซวินว่า “แม้นสำนักลั่วสุ่ยของพวกเจ้าจะได้รับสมบัติทรัพยากรจำนวนมาก แต่ไม่ว่าจะอยู่ที่ใด ศักยภาพที่แข็งแกร่งถึงจะเป็นสิ่งที่คงอยู่ชั่วนิรันดร จากภูมิฐานของสำนักลั่วสุ่ยของพวกเจ้า ทันทีที่ผู้อื่นทราบเรื่องเหล่านี้ละก็ เกรงว่ามันจะเป็นภัยพิบัติต่อสำนักลั่วสุ่ยของพวกเจ้าได้”