มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2306

เมื่อถามถึงคำถามนี้ สภาพจิตใจของช่าจื่อเยียนก็ประหม่ามาก ๆ เนื่องจากนางเป็นห่วงมากจริง ๆ ว่าจะเกิดเรื่องร้าย ๆ กับเจียงหมิง

“เจียงหมิงไปสถานที่แห่งหนึ่ง ไว้อีกไม่กี่ปีภายหน้าข้าค่อยไปรับเขา”หลัวซิวยิ้มพลางตอบกลับ ไม่ได้แสดงความผิดปกติใด ๆ ออกมา

“เขาไปสถานที่แบบใดหรือ? เจ้าไม่ได้โกหกข้าหรอกใช่หรือไม่?”ช่าจื่อเยียนเขม็งมองดวงตาหลัวซิว ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าสัญชาตญาณของสตรีนั้นว่องไวและเฉียบแหลมมาก ถึงแม้หลัวซิวจะทำตัวได้ดูไร้พิรุธมากแค่ไหนก็ตาม แต่นางก็ยังรู้สึกว่าเรื่องนี้ต้องมีเงื่อนงำแน่

“นั่นคือห้วงกาลแดนแห่งหนึ่งที่เวลาหยุดนิ่ง เมื่อปีนั้นข้าถูกผู้อื่นไล่ล่าขณะที่มีเขาคอยอยู่ข้างกาย ทำให้ไม่ทันระวังพลัดเข้าไปภายใน คอยหลังจากข้ามีศักยภาพที่เพียงพอแล้ว ข้าก็จะไปรับตัวเขาออกมา”หลัวซิวอธิบาย เหตุผลที่แต่งขึ้นมานี้ ก็ถือว่าพอสมเหตุสมผลอยู่บ้าง

“ในโลกหล้านี้มีสถานที่เช่นนี้ด้วยหรือ? เจียงหมิงที่อยู่ด้านในจะเป็นอันตรายหรือไม่?”ช่าจื่อเยียนไต่ถามอย่างกังวล

“มีสถานที่เช่นนี้อยู่แล้วขอรับ จักรวาลฟ้าดินกว้างใหญ่ไร้ขอบเขต การที่มีสถานที่ประเภทใดคงอยู่นั้นล้วนไม่ใช่เรื่องน่าแปลก ทว่าท่านสามารถวางใจได้เลย ที่นั่นเป็นสถานที่ที่ปราศจากความอันตราย อีกทั้งห้วงเวลาที่อยู่ภายในล้วนหยุดนิ่งด้วย คอยข้ารับตัวเสี่ยวเจียงหมิงออกมาเมื่อใด เขาอาจจะยังเป็นเด็กคนหนึ่งอยู่”หลัวซิวกล่าว

“แล้วต้องคอยถึงเมื่อไหร่เจ้าถึงจะไปรับตัวเขาออกมาได้? ข้าเป็นห่วงเขามาก”ช่าจื่อเยียนพูดด้วยเบ้าตาที่แดงเถือกเล็กน้อย นางรู้สึกว่าน้องชายตัวเองน่าสงสารมาก ๆ ที่ต้องอยู่ในพื้นที่ที่เวลาหยุดนิ่งไม่รู้กี่ปี

“ขอโทษด้วยขอรับ ต้องโทษที่ศักยภาพของข้าอ่อนแอเกินไป หากศักยภาพของข้าแข็งแกร่งกว่านี้อีกนิดหน่อยละก็ เสี่ยวเจียงหมิงก็คงไม่ถูกติดอยู่ด้านในแล้วออกมาไม่ได้ แต่ข้าสามารถรับประกันกับท่านได้เลยว่า อย่างมากสุดภายในระยะเวลาหนึ่งร้อยปี ข้าจะไปรับตัวเขาออกมาอย่างแน่นอนขอรับ”

หลัวซิวพูดอย่างจริงจังมาก ๆ เขาจะไม่รับประกันต่อผู้อื่นง่าย ๆ แต่ว่าทันทีที่รับประกันแล้ว เขาก็จะทำได้อย่างแน่นอน