มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2343

ลิ่งฮู๋จื่อเซวียนยิ้มตาหยีกวาดมองไปทั่วพื้นที่ เก็บเอาแหวนเก็ยของของผู้แข็งแกร่งระดับจ้าวมหาเทพลงไปวงแล้ววงเล่า ใบหน้ายิ้มแย้ม

แม้ว่าจะอยู่ในแดนเทพมารระดับสี่เช่นเดียวกัน จ้าวมหาเทพในมหาโลกาพันสามไม่มั่งคั่งเท่าเทพมารระดับสี่ในโลกมหาศักดิ์ แต่เก็บน้อยกลายเป็นมาก ทรัพย์ของจ้าวมหาเทพมากมายเช่นนี้เมื่อรวมกัน ก็เป็นทรัพยากรก้อนใหญ่ก้อนหนึ่ง

ทรัพยากรสำหรับจอมยุทธ์แล้ว ก็เทียบได้กับเงินทองสำหรับคนธรรมดา ไม่มีใครรังเกียจที่ตนเองมีเงินเยอะ

“แหะ ๆ ในเมื่อทำแล้วก็เอาให้เต็มที่ กำจัดคนพวกนี้ไปด้วยเลยไหม?” ลิ่งฮู๋จื่อเซวียนกวดสายตามองคนของหอยอดอัมพรกับคนของเผ่าจี้ เกิดความคิดที่จะสังหารขึ้นมา

“คนพวกนี้ไม่ได้ลงมือต่อพวกเรา ไม่จำเป็นต้องหาเรื่องเพิ่ม” หลัวซิวขมวดคิ้วกล่าว แน่นอนว่าเขาจะไม่ลงมือกับเผ่าจี้ แม้ว่าเขายากจะกำจัดคนของหอยอดอัมพรมาก แต่หากจะลงมือกับหอยอดอัมพรแล้วปล่อยเผ่าจี้ มันโจ่งแจ้งจนเกินไป

“เจ้ามีความเมตตาแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?” ลิ่งฮู๋จื่อเซวียนเบ้ปาก

“คุณชายไท่ซ่างกล่าวมีเหตุผล เผ่าจี้ค่อนข้างลึกลับ อย่าได้หาเรื่องแต่โดยง่าย” ชีชีขมวดคิ้วกล่าวอยู่ด้านข้าง

หลัวซิวพูดอะไร ลิ่งฮู๋จื่อเซวียนต่างก็ไม่ค่อยอยากจฟัง แต่สำหรับคำพูดของชีชี คนผู้นี้กลับยอมเชื่อฟัง

“บรรดาจักรพรรดิเทพต่างก็ได้ขึ้นไปบนแท่นบูชาแล้ว พวกเราเองก็รีบไปกับเถอะ ถ้าหากไปช้า เกรงว่าคงจะไม่ได้รับผลประโยชน์อะไรแน่”

หลัวซิวกล่าวอย่างเรียบ ๆ จากนั้นนั้นก็ก้าวเท้าเดินตรงไปข้างหน้า มุงหน้าไปยังแท่นบูชา

คนของหอยอดอัมพรกับคนของเผ่าจี้ไม่ได้เคลื่อนไหวโดยพละการ ยังคงระวังตัวและพากันก้าวถอยหลัง ไม่ได้คิดที่จะปะทะกับพวกหลัวซิวทั้งสามคน