มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2344

แท่นบูชาแห่งนี้ปกคลุมไปด้วยหมอกควัน หลัวซิวทั้งสามคนเงยหน้ามองไป ยังคงมองไปเห็นเงาร่างของบรรดาจักรพรรดิเทพ มองไปทางด้านหลัง ก็มองไม่เห็นสภาพการณ์ที่ด้านล่าง

ทั้งสามคนมองสบตากัน จากนั้นก็ก้าวไปฟตามขั้นบันได ยิ่งขึ้นสูง แรงกดดันจากแท่นบูชาก็ยิ่งแข็งแกร่ง ไม่รู้ว่ามีขั้นบันไดอยู่มากมายแค่ไหน และไม่รู้ว่าเดินมานานเพียงใด ทว่าด้านบนของแท่นบูชายังเต็มไปด้วยความว่างเปล่า มองไม่เห็นปลายทาง

“ต้องเดินอีกนานแค่ไหนถึงจะเดินขึ้นไปถึงได้นี่?” ลิ่งฮู๋จื่อเซวียนขมวดคิ้ว เม็ดเหงื่อเล็ก ๆ ผุดขึ้นมาบนหน้าผาก

ตลอดทางที่เดินมา ต้องใช้ผลการฝึกตนเพื่อขับเคลื่อนมารดาเตาผืนทอง การต่อต้านแรงกดดันจากแท่นบูชาก็ต้องอาศัยผลการฝึกตนเช่นเดียวกัน เข้าล้วงเขายาฟื้นฟูผลการฝึกตอนออกมาเม็ดหนึ่งแล้วทานลงไป แล้วหาที่นั่งลง บ่นว่าอยากจะพักผ่อนสักพัก

มองจากระยะไกล แท่นบูชาแห่งนี้เป็นเหมือนดั่งภูเขาลูกใหญ่ แต่ยิ่งเดินขึ้นไป ก็จะพบว่าพื้นที่ของบันไดแต่ละขั้นนั้นค่อนข้างใหญ่ เหมือนใด้ให้ความรู้สึกบางอย่างกับผู้คน บันไดแต่ละขั้น ซ่อนไว้ด้วยโลกอีกใบ

ชีชีเองก็สูญเสียผลการฝึกตนไปไม่น้อย นางไม่ได้กล่าวอะไร นั่งขัดสมาธิลงกับที่ และได้ทานยาเซียนเพื่อฟื้นฟูผลการฝึกตนเช่นเดียวกัน

หลัวซิวในตอนนี้ไม่มีพลังอมตะสรรพสิ่งอิงหยินอุ้มหยางอยู่แล้ว ผลการฝึกตนของเขาก็สูญเสียไปกว่าครึ่งเช่นเดียวกัน ต่อให้ลิ่งฮู๋จื่อเซวียนไม่ร้องว่าอยากจะพักผ่อน เขาก็ต้องเสนอให้พักผ่อนเช่นเดียวกัน

เขาล้วงเอายาเซียนออกมา โยนให้กับอสูรกลืนจิตที่อยู่บนไหล่สองเม็ด ตนเองทานลงไปหนึ่งเม็ด

ตอนที่อยู่ด้วยกันกับลิ่งฮู๋จื่อเซวียน อสูรกลืนจิตไม่ได้แสดงร่างที่แท้จริงออกมา ดังนั้นลิ่งฮู๋จื่อเซวียนจึงไม่รู้เลยว่าไท่ซ่างที่ว่า ความจริงแล้วก็คือหลัวซิว

จากนั้นไม่นานนัก ทั้งสามคนต่างก็ได้กลั่นแปรฤทธิ์ยาของยาเซียน ผลการฝึกตนที่สูญเสียไปได้ฟื้นคืนมาไม่น้อย จากนั้นก็ออกเดินทางต่อไป ปีนบันไดขึ้นสู่แท่นบูชา

ไม่รู้ว่าผ่านไปอีกนานแค่ไหน ทั้งสามคนเดินมาถึงด้านบนของแท่นบูชา พื้นที่ตรงหน้า กว้างขึ้นมาภายในพริบตา

“นี่......”