มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2349

ทั้งที่รู้ว่าเจ้าหอยอดอัมพรคอยถือโอกาสลงมืออยู่ เฒ่าประหลาดเทียนหยุน ผู้อาวุโสตระกูลหงรวมทั้งผู้อาวุโสตระกูลมู่ยังคงเลือกที่จะลงมือ ด้วยเหตุนี้เห็นได้ว่าความต้องการที่จะเอาชีวิตหลัวซิวของพวกเขานั้น มันทนรอไม่ได้เพียงใด

แทนที่จะบอกว่าเพื่อล้างแค้นให้กับมู่ช่าวหวง และโอรสสวรรค์โชคลาภ นั่นเป็นเพียงการหลอกตัวเองเท่านั้น สรุปก็คือ พวกเขาอยากจะได้อัญเกณฑ์ที่อยู่บนร่างของหลัวซิว!

สิ่งล้ำค่าสามชิ้นของแดนเทวนิรันกาล ตอนนี้กระบี่ตรีภพอยู่ที่วังเซียนมหาวาล ใบพรตของดอกถานฮวาเทียนเต้าตกอยู่ในมือของผู้สืบทอดเขาดึกดำบรรพ์ ดอกถานฮวาเก้ากลีบถูกหลัวซิวมอบให้กับเผ่าจี้

แต่ยังมีหินนิรันดร์ชิ้นหนึ่ง ที่สาบสูญไร้ร่องรอย!

ข้อบ่งชี้ทั้งหมดต่างแสดงให้เห็นว่า มีความเป็นไปได้สูงมาก ที่หินนิรันดร์จะอยู่ในมือของหลัวซิว

มหาโลกาพันสาม มีมหาจักรพรรดิยุทธ์เป็นผู้แข็งแกร่งที่สุด มหาจักรพรรดิยุทธ์ควบคุมกฎขั้นสิบ แต่ก็ยังห่างจากการสัมผัสถึงความมหัศจรรย์ของเกณฑ์ ไม่รู้อีกมากเพียงใด

สมบัติชิ้นหนึ่งที่แฝงไปด้วยความลึกลับของเกณฑ์ อย่างน้อยก็เป็นอาวุธเทพระดับเจ็ดขึ้นไป เป็นไปไม่ได้ที่ตระกูลสำนักจักรพรรดิต่าง ๆ ในมหาโลกาพันสามจะไม่อยากได้!

“ครืน!”

ทันใดนั้นเอง รัศมีพลังอันน่ากลัวที่ทำให้คนขนลุกก็ได้พุ่งทะลักขึ้นมา ดึงดูดสายตาของทุกคน

แสงของขิมโบราณอาดูรกระจายออกไป เงาร่างมนุษย์สวมชุดสีแดงได้ลอยออกมาจากขิม รูปร่างเหมือนภาพลวงตา เฉกเช่นนางฟ้าโบยบิน

ร่างคนชุดแดงถือกระบี่ในมือ แทงกระบี่ออกมา ช่องอากาศแตกกระจาย สรรพสิ่งต้องหลบ

ผลัวะ! ผลัวะ! ผลัวะ!

เฒ่าประหลาดเทียนหยุนและจักรพรรดิเทพสองคนของเผ่าเสือขาว บนร่างกายของแต่ละคนต่างได้ทิ้งบาดแผลไว้แห่งหนึ่ง เลือดไหลทะลักออกมา

ร่างคนชุดแดงสลายไป ใบหน้าโฉมสะคราญของชีชีฉีดเซียวลงไปมาก นางไม่ทันแม้แต่จะล้วงเอายาเซียนออกมากิน หลันหลังแล้วขับเคลื่อนลำแสง ลอยเหอะออกไปอย่างเร็วที่สุด

รูปปั้นบรรพบุรุษต่อยออกไปหนึ่งหมัด กระแทกตำหนักจื่อเซียวที่ทับถมลงมาจนลอยออกไป คลื่นพลังอันแรงกล้ากระจายออกไป ฟ้าดินสั่นสะเทือน

ในตอนนี้เอง เรือจื่อจินของตระกูลมู่ก็ได้ลอยเข้ามาอย่างแรง ภายใต้เสียงดังสนั่นหวั่นไหว รูปปั้นบรรพบุรุษถูกกระแทกออกไปนับร้อยจั้ง

“ท่านชายหลัว สถานการณ์ไม่ค่อยดีนัก พวกเราคงต้องถอยไปแล้ว” สีหน้าของผู้อาวุโสเผ่าจี้ไม่ค่อยสู้ดีนัก เผชิญหน้ากับคนใดคนหนึ่งเพียงลำพัง เขาจะไม่กลัวเลย แต่ถูกจักรพรรดิเทพหลายคนล้อมโจมตีพร้อมกัน อย่างว่าแต่เขาเลย ต่อให้หัวหน้าเผ่ามาเอง ก็ต้องรับมือไม่ไหวเช่นเดียวกัน

“มอบให้ข้าเถอะ” หลัวซิวยิ้มเล็กน้อย เงาร่างเคลื่อนไหว ก็ได้ไปจากรูปปั้นบรรพบุรุษ

“อะไรนะ?” ผู้อาวุโสเผ่าจี้ตะลึงหน้าถอดสี ออกไปจากการคุ้มกันของรูปปั้นบรรพบุรุษ แม้ว่ากลัวซิวจะมีอาวุธเทพอันแข็งแกร่งคุ้มครองกาย ก็ไม่มีทางที่จะรับมือกับการล้อมโจมตีของจักรพรรดิเทพห้าคนได้

“อสูรกลืนจิต รวมร่างกันเถอะ!”