มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2460

ช่าจื่อเยียนไม่ได้คิดว่าตนรอดแล้วเพียงเพราะชายชุดเขียวถูกสังหาร นางถอยหลังกลับไปสามสี่ก้าว แล้วเขม็งมองสตรีลึกลับที่อยู่ในชุดกระโปรงเขียวและใส่ผ้าคลุมหน้านั่นอย่างระแวดระวัง 

“ท่านคือช่าจื่อเยียนหรือ?”สตรีกระโปรงเขียวถามอย่างผ่อนคลาย

“เจ้าก็มาจับข้ากลับไปรับเงินรางวัลที่ตระกูลจ้าวเหมือนกันหรือ?”ช่าจื่อเยียนจ้องมองฝ่ายตรงข้ามอย่างระมัดระวัง 

สตรีกระโปรงเขียวส่ายหน้า “ข้าจักไม่จับท่านกลับไปรับเงินรางวัล สาเหตุที่ข้าช่วยท่านสังหารคนคนนี้นั้น เป็นเพราะข้าเคยได้ยินเรื่องราวที่เกี่ยวกับท่าน”

“เจ้าเคยได้ยินเรื่องราวที่เกี่ยวกับข้า?”คำพูดของสตรีกระโปรงเขียวทำให้ช่าจื่อเยียนรู้สึกสงสัยมากยิ่งขึ้น เนื่องจากนางเข้าใจดีมาก ๆ ว่าตนไม่มีมิตรสหายในโลกะดาราอัมพรเทว เหตุใดนางจึงต้องช่วยตน?

“นี่ไม่ใช่สถานที่พูดคุยกัน หากท่านยินดีไปพร้อมข้าละก็ ข้าสามารถรับประกันความปลอดภัยให้แก่ท่านได้”

สตรีกระโปรงเขียวไม่ได้พูดอะไรมาก ก่อนจะหันหลังกลายร่างเป็นแสงกลดวงหนึ่งบินออกจากสถานที่แห่งนี้ 

ช่าจื่อเยียนรู้สึกลังเลใจเล็กน้อย แต่เมื่อนึกขึ้นมาได้ว่าฝ่ายตรงข้ามสามารถสังหารผู้แข็งแกร่งแดนมกุฎเทพขั้น 8 ภายในกระบวนท่าเดียว หากฝ่ายตรงข้ามประสงค์ร้ายต่อตนเองจริง ๆ ละก็ นางจะไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะหลบหนีได้ด้วยซ้ำ 

เมื่อคิดเช่นนี้ได้ ช่าจื่อเยียนจึงรีบตามไป เพราะนางทราบอยู่ว่าเมื่ออาศัยความสามารถของตัวเอง ตนไม่มีทางหลุดพ้นจากการไล่ล่าของตระกูลจ้าวได้แน่นอน แค่พบเจอมกุฎเทพขั้น 8 ที่ไม่ใช่คนในตระกูลจ้าวเพียงคนเดียวก็เกือบถูกจับกุมแล้ว หากพบเจอยอดฝีมือที่แข็งแกร่งยิ่งกว่า บางทีนางก็อาจจะไม่ได้โชคดีอย่างวันนี้อีก

บินตามหลังสตรีกระโปรงเขียวอยู่ไม่นานนัก จู่ ๆ สตรีกระโปรงเขียวก็บินลงไปตรงตีนเขาที่รกร้างว่างเปล่าแห่งหนึ่ง ง้างมือขึ้นมาปล่อยตราประทับออกไป จู่ ๆ พงหญ้าแถบหนึ่งก็เปลี่ยนแปลงไป แล้วเผยให้เห็นค่ายกลที่มีรังสีเป็นประกายระยิบระยับ 

นางมองช่าจื่อเยียนที่ตามตัวเองมารอบหนึ่งพลางพูด: “นี่คือค่ายวาร์ปหนึ่ง ซึ่งสามารถไปถึงสถานที่ที่ปลอดภัย ท่านไม่ต้องเป็นห่วง ทุกคนในโลกะดาราอัมพรเทวล้วนสามารถทำร้ายท่านได้ ทว่าคนคนนั้นไม่มีทางใช่ข้าแน่นอน”

ถึงแม้ฝ่ายตรงข้ามจะดูไร้ความประสงค์ร้ายก็ตาม แต่ช่าจื่อเยียนก็ไม่ได้ลดความระมัดระวังในใจลงไปอยู่ดี 

สตรีกระโปรงเขียวยกมือโบกทีหนึ่ง ภายในบ้านหลังคาไม้ก็มีเบาะนั่งทรงกลมปรากฏอีกหนึ่งใบ นางนั่งลงในท่าขัดสมาธิ จากนั้นก็บอกใบ้ให้ช่าจื่อเยียนนั่งลง

หลังจากช่าจื่อเยียนนั่งลงฝั่งตรงข้ามตนเองแล้ว สตรีกระโปรงเขียวก็ค่อย ๆ พูด: “ข้ารู้ว่าท่านมีคำถามมากมาย หากท่านอยากถามอะไรละก็ ถามตอนนี้ได้เลย”

“ที่นี่คือที่ใดหรือ?”ช่าจื่อเยียนทวนคำถามของตัวเอง

“สถานที่แห่งนี้คือสถานที่ฝึกตนในอดีตของข้า ที่นี่ปลอดภัยมาก ท่านไม่ต้องเป็นห่วงว่าตระกูลจ้าวจะตามมาถึงที่นี่”เหมือนอย่างที่สตรีกระโปรงเขียวกล่าวมา ช่าจื่อเยียนถามอะไร นางก็ตอบกลับตามนั้น