มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2513

บูม!

ในปริภูมิมืดมิดที่ไม่มีที่สิ้นสุด ศิลาผนึกปีศาจตกลงมา มันตกลงอย่างช้า ๆ แต่การปราบปรามที่น่าสะพรึงกลัวที่แผ่ขยายออกไปได้กักขังซูอี้เฉินอย่างแน่นหนา ไม่สามารถขยับได้เลยทำได้เพียงเฝ้าดูศิลาเทพที่ร่วงหล่น

คราม ศิลาผนึกปีศาจร่วงลงทีละนิ้ว ซูอี้เฉินไม่มีเรี่ยวแรงที่จะต้านทาน และร่างกายของเขาก็พังทลายลงในพริบตา

ในเวลาเดียวกัน หลัวซิวก็รู้สึกอ่อนแออย่างมากที่มาจากร่างกายของเขา แม้ว่าเขาจะสังเวยศิลาผนึกปีศาจในสถานะอภินิหารรวมร่าง ผลการฝึกฝนของเขาก็สูดจนหมดลงทันที

ไม่จำเป็นต้องพูด หลังจากอภินิหารรวมร่างถูกปลด อสูรกลืนจิตจะต้องนอนพักระยะหนึ่งกว่าจะฟื้นตัวได้

ศิลาผนึกปีศาจร่วงหล่น และร่างกายของหลัวซิวรู้สึกว่างเปล่า เขาไม่สามารถเก็บเอาพลังที่เหลือของศิลาผนึกปีศาจกลับมาได้ด้วยซ้ำ

ในขณะนี้ลำแสงพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าและหายไปในห้วงดาราอันไกลโพ้นในทันที

สิ่งนี้ทำให้สีหน้าของหลัวซิวขรึมลง แสงที่บินหนีไปคือปราณวิญญาณดั้งเดิมของซูอี้เฉิน จะเห็นได้ว่าแม้ว่าร่างกายของซูอี้เฉินจะถูกทำลายโดยศิลาผนึกปีศาจ แต่ช่องจิตที่กลายมาจากวิญญาณดั้งเดิมได้หลบหนีไป

เมื่อต้องรับมือกับศัตรู ลักษณะพฤติกรรมของหลัวซิวมักจะเป็นการขุดรากถอนโคน ครั้งนี้ซูอี้เฉินหนีไปได้ อาจจะมีปัญหามากมายตามมาในอนาคต

ในความเป็นจริง หลัวซิวไม่รู้ว่าซูอี้เฉินรู้สึกถึงพพลังแห่งชิงเทียนที่บรรจุอยู่ในศิลาผนึกปีศาจ และรู้สึกกลัวมาก ในบรรดาวังนภาสิบสอง วังชิงเทียนนั้นลึกลับและคาดเดาไม่ได้เสมอมา และยังได้รับการยอมรับว่าเป็นวังอันดับหนึ่งอีกด้วย เขานึกเองว่าหลัวซิวต้องเป็นผู้เก่งกาจของวังชิงเทียนให้ความกล้าหาญเต็มร้อยแก่เขา เขาก็ไม่กล้ามาหาเรื่องเขา

แม้ว่าวิญญาณช่องจิตของซู่อี้เฉินจะหนีไปได้ แต่ดายเทพที่มีพลังแห่งสวรรค์ไม่ได้ถูกเอาไปด้วย

ตอนนี้ หลัวซิวเข้าใจแล้วว่าซูอี้เฉินมาจากตำหนักเวหา ดังนั้นพลังแห่งสวรรค์ที่เขาใช้คือพลังแห่งเวหา สำหรับมฤตยูมหากาพย์นั้นเป็นเพียงพลังแห่งชางเทียนหมิงเท่านั้นและยังสามารถเรียกได้ว่าพลังแห่งยมโลก

และสิ่งที่บรรจุอยู่ในศิลาผนึกปีศาจก็คือพลังแห่งชิงเทียน