มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2523

หลัวซิวรู้อยู่ว่าความคิดนี้ของตัวเองมันบ้าคลั่งไปหน่อย อย่างไรเสียกาลเวลาในช่วงนั้นมันก็ยาวนานมากเกินไปแล้ว ถึงแม้เขาจะมีความสามารถในย้อนเวลา แต่การที่สามารถสืบสาวกลับไปถึงเมื่อหลายร้อยปีก่อนนั้นก็ถือเป็นขีดจำกัดแล้ว การที่จะหวนย้อนกลับไปไม่รู้ตั้งกี่ยุคตรีภพนั้น อย่าว่าแต่เขาเลย แม้แต่ผู้แข็งแกร่งที่ฝึกเกณฑ์เวลาถึงเทพมารระดับเก้าก็ทำไม่ได้เช่นกัน

โลหิตแห่งชิงเทียนคือหินหยกกายสิทธิ์อย่างไร้ข้อสงสัย ถึงแม้จะไม่แน่ใจว่าซูอี้เฉินได้รับข่าวคราวนี้มาจากที่ใด ผู้แข็งแกร่งอย่างชิงเทียนนั้น ถึงแม้จะเป็นเลือดธรรมดา ๆ หนึ่งหยดบนตัว แต่ก็มีพลังและความล้ำลึกที่ไม่อาจจินตนาการได้แฝงซ่อนอยู่เช่นกัน

และวิชาก่อเกิดกายที่ตระหนักรู้ได้จากเศษหนังสือยุทธภัณฑ์ ก็ต้องการสมบัติประเภทนี้มาทำให้พลังร่างเนื้อแข็งแกร่งขึ้นเช่นกัน หากสามารถครอบครองมัน หลัวซิวมั่นใจว่าตัวเองสามารถพัฒนาขึ้นอีกขั้นได้ ฝึกร่างยุทธ์จักรพรรดิเทพให้สำเร็จ หรือร่างยุทธ์เทพมารระดับห้านั่นเอง!

“หลัวซิว?”

และในเวลานี้เอง ก็มีแสงกลดวงหนึ่งบินตรงมา ภายในเวลาชั่วลมหายใจเดียวเท่านั้น แสงดังกล่าวก็ปรากฏตรงหน้าหลัวซิว ก่อนที่มันจะกลายเป็นชายหนุ่มที่รูปร่างหล่อเหลาคนหนึ่ง

หลัวซิวหันหน้ากลับไปมอง สายตาร่วงลงบนตัวชายหนุ่มคนนั้น คนดังกล่าวมีนามว่าเซียวจื้อหยวนซึ่งเป็นผู้สืบทอดของตำหนักเสินหยูแห่งโลกาวิหารเทว

แตกต่างจากพระโอรสจ้านเทียน มู่จื่อเซียวและฟางห้าวหยู ชื่อเสียงของเซียวจื้อหยวนไม่โด่งดังตลอดมา ถูกตำหนักเสินหยูบ่มเพาะมาอย่างลับ ๆ ไม่ว่าจะเป็นพรสวรรค์สติปัญญา หรือผลการฝึกตนศักยภาพ ล้วนไม่ด้อยกว่าพวกพระโอรสจ้านเทียนเลย

เซียวจื้อหยวนก็ทราบเช่นกันว่าสาเหตุที่ตำหนักเสินหยูไม่ให้เขาปรากฏตัวในวงสังคมนั้น ทำเพื่อเป็นการปกป้องเขา ถึงแม้จะออกไปสั่งสมเก็บเกี่ยวประสบการณ์ด้านนอกก็ล้วนปิดบังตัวตนตลอดมา ไม่ให้ผู้อื่นทราบ

หลัวซิวมองเห็นปณิธานรบและเจตนาร้ายที่ลึกซึ้งได้จากสายตาของเซียวจื้อหยวนแค่นึกคิดเพียงครู่เดียว เขาก็เข้าใจความตั้งใจของเซียวจื้อหยวนแล้ว เซียวจื้อหยวนอยากโค่นล้มเขาเพื่อพิสูจน์ตัวเอง 

หลัวซิวไม่ได้ใส่ใจในเรื่องนี้ ในทางตรงกันข้ามเขากลับดูหมิ่นเซียวจื้อหยวนเสียอีก ถ้าเกิดคนคนหนึ่งมีชีวิตอยู่เพราะชื่อเสียงอันจอมปลอม ท้ายที่สุดแล้วมันก็เป็นเพียงของจอมปลอม คนฉลาดที่แท้จริงเขาไม่สนใจเรื่องอะไรพวกนี้เลยด้วยซ้ำ อัจฉริยะและผู้แข็งแกร่งที่แท้จริงจะแอบสะสมศักยภาพอยู่อย่างเงียบ ๆ ดาบอยู่ในฝัก พอชักออกมาก็ตะลึง!

สำหรับเซียวจื้อหยวนแล้ว การเอาชนะหลัวซิวก็คือจังหวะและโอกาสที่จะทำให้เขาโดดเด่นในสายตาของผู้คน แต่ว่าเขาเลือกจังหวะและโอกาสผิด และเลือกคนผิดเช่นกัน เพราะฉะนั้นเขาจึงไม่ใช่คนฉลาด ในสายตาของหลัวซิว หากเขากล้าท้าประลองตนเอง  เช่นนั้นเขาก็คือคนโง่เง่าเต่าตุ่นอย่างสมบูรณ์แบบแล้วล่ะ

เมื่อเห็นว่าหลัวซิวแค่กวาดตามองตัวเองเพียงรอบเดียวแล้วหันหลังให้ตัวเอง เซียวจื้อหยวนก็กำหมัดแน่นอย่างควบคุมไม่ได้ เขารู้สึกว่าตัวเองถูกเหยียดหยาม กิริยาท่าทางเช่นนี้ของฝ่ายตรงข้ามเป็นการดูหมิ่นและเหยียดหยามเขา!