มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2524

วรยุทธ์กำลังโคจรอยู่ในร่างกาย พลังออร่าของเซียวจื้อหยวนกำลังสะสมและค่อย ๆ เพิ่มขึ้นตามจังหวะ เขากำลังรวบรวมพลัง เมื่อรวบรวมพลังถึงขีดสูงสุดแล้ว เขาก็จะสามารถปลดปล่อยศักยภาพที่ทรงพลังที่สุดออกมาโค่นล้มเขา และพิสูจน์ว่าตัวเองถึงจะเป็นอัจฉริยะอันดับหนึ่งที่คนนับหมื่นโลกาจับจ้องต่างหาก!

เมื่อเซียวจื้อหยวนสะสมรวบรวมพลังออร่าถึงขีดสูงสุด เขาก็ลงมือโจมตีภายในพริบตา ทันทีที่ลงมือก็ใช้พลังอมตะที่เขาภาคภูมิใจมากที่สุด มีดาราที่นับไม่ถ้วนปรากฏกลางฝ่ามือ และวิวัฒนาการห้วงดาราหนึ่งออกมา 

อย่างไรก็ตาม หลัวซิวยังคงหันหลังให้เขาอยู่เช่นเคย ราวกับไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่ามีคนจะลงมือจัดการตัวเอง

เวิ่ง!

ทันใดนั้นเอง ก็มีระลอกคลื่นลูกหนึ่งกระเพื่อมออกไป เงาร่างที่งดงามร่างหนึ่งปรากฏกลางอากาศ มือที่ขาวดุจหยกถือกระบี่ แสงกระบี่สีเทาดวงหนึ่งเหมือนดั่งน้ำตก เฉือนสับจากด้านบนลงไปด้านล่าง

ห้วงดารายุทธ์ที่เซียวจื้อหยวนวิวัฒนาการออกมาโดยพลังอมตะถูกแสงกระบี่ฉีกกระชากภายในพริบตา อนัตตาที่กว้างใหญ่ถูกทำลายล้างพังทลาย เซียวจื้อหยวนถอยหลังกลับไปรัว ๆ ด้วยใบหน้าที่ขาวซีด เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากนิ้วมือทั้งห้า

เขาแหงนหน้ามองขึ้นไปกะทันหัน หลัวซิวยังคงหันหลังให้ตัวเองอยู่เช่นเคย ส่วนด้านหลังของหลัวซิวนั้น เสิ่นปิงหยูกำลังใช้มือข้างหนึ่งถือกระบี่แล้วมองมาทางตัวเองด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่ง 

“เสิ่นปิงหยู? เจ้าอยากหยุดยั้งข้าหรือ?”แววตาของเซียวจื้อหยวนเป็นประกาย พลางซักถามด้วยน้ำเสียงตำหนิติเตียนอย่างเยือกเย็น 

เขาสังเกตเห็นกระบี่เทพเล่มนั้นที่อยู่ในมือเสิ่นปิงหยู เขาเคยได้ยินมาก่อนว่ากระบี่เล่มนั้นคือหนึ่งในสิ่งล้ำค่าที่อยู่ในแดนเทวนิรันกาล กระบี่ตรีภพ!

แม้นอดีตเสิ่นปิงหยูก็เป็นผู้สมัครเทพธิดาของวังเซียนมหาวาลที่มีพรสวรรค์ล้ำเลิศเช่นกัน แต่ว่าเมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว พรสวรรค์สติปัญญาของนางกลับอ่อนกว่าพวกพระโอรสจ้านเทียน มู่จื่อเซียวและฟางห้าวหยูไม่น้อยเลย 

ทว่าตั้งแต่ได้รับกระบี่ตรีภพจากแดนเทวนิรันกาลเป็นต้นมา อีกทั้งหลังจากหลัวซิวถ่ายทอดวิชาฝึกตนอย่างร่างเทวอลวนให้นางแล้ว ชื่อเสียงของเสิ่นปิงหยูก็โด่งดังขึ้นมา เบียดตัวเข้าไปในขบวนอัจฉริยะขั้นสุดยอด กลายเป็นเทพธิดาของวังเซียนมหาวาล เป็นสตรีผู้ภาคของสวรรค์ที่คนนับหมื่นโลกาต่างจับจ้อง!

“หยุดยั้งเจ้า?”เสิ่นปิงหยูหัวเราะอย่างเยือกเย็น “ข้ากำลังช่วยเจ้าต่างหาก!”

ความสัมพันธ์ระหว่างวังเซียนมหาวาลและตำหนักเสินหยูถือว่าไม่เลวเลย ถ้าเกิดไม่ใช่คำนึงถึงความสัมพันธ์ไมตรีจิตขั้นนี้ เสิ่นปิงหยูไม่มีทางลงมือให้ความสนใจในเรื่องนี้เลยด้วยซ้ำ ในมุมมองของนาง การที่เซียวจื้อหยวนลงมือต่อหลัวซิวนั้น มันเป็นการรนหาที่ตายอยู่ชัด ๆ

“ช่างเป็นออร่าพลังเต๋าที่ลึกซึ้งมากยิ่งนัก……”

ฟางห้าวหยูหลับตาลง ถึงแม้สิ่งที่เขาฝึกจะเป็นกฎเวลา และเป็นหนึ่งในกฎชั้นยอดของจักรวาลฟ้าดิน ทว่าเมื่ออยู่ต่อหน้าพลังเต๋าทั้งสองประเภทที่ตลบฟุ้งอยู่ ณ สถานที่แห่งนี้แล้ว กฎเวลาของเขากลับเล็กน้อยมากเหมือนดังเศษฝุ่น 

คนอื่นที่เหลือต่างก็รวบรวมสมาธิแล้วตระหนักรู้ในออร่าพลังเต๋าที่ตลบฟุ้งอยู่ ณ สถานที่แห่งนี้เช่นกัน ทุกคนล้วนมีการตระหนักรู้ที่แตกต่างกันออกไป

มีเพียงหลัวซิวคนเดียวเท่านั้นที่ไม่ได้ตระหนักรู้พลังเต๋าของสถานที่แห่งนี้ เนื่องจากพลังเต๋าทั้งสองประเภทที่ตลบฟุ้งอยู่ ณ สถานที่แห่งนี้ เป็นวิถีของชิงเทียนและเทพปีศาจนี่เทียนอีกท่านหนึ่ง ซึ่งไม่ใช่วิถีของตัวหลัวซิวเอง 

การตระหนักรู้ในวิถียุทธ์ของเขาหลุดพ้นจากขอบข่ายของคนธรรมดาทั่วไปตั้งนานแล้ว เนื่องจากเขาได้บุกเบิกวิถีของตัวเองแล้ว ซึ่งไม่จำเป็นต้องไปตระหนักรู้ในวิถีของผู้อื่น

แววตาเขาเพ่งมองตราประทับที่ตรานาบอยู่ในอนัตตามายาวนานอย่างไม่รู้จบนั่น จากนั้นก็มองไปทางหลุมที่อยู่ด้านล่างตราประทับ เขาอยากได้โลหิตแห่งชิงเทียนที่อยู่ก้นหลุมมาก ๆ!