มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2613

ธงค่ายนับพันถูกหลัวซิวใช้ตัวสำนึกสามร้อยดวงฝืนแก่งแย่งไปสามร้อยผืน ถัดจากนั้นการดวลด้านวิกล หงหวู้ก็พ่ายแพ้อย่างต่อเนื่อง และมีสูญเสียธงค่ายไปมากกว่าเดิม ถูกหลัวซิวแก่งแย่งสิทธิ์ในการควบคุมไป

นี่จะทำให้มีเหงื่อผุดออกมาจากหน้าผากหงหวู้ มีลายค่ายและยันต์ค่ายที่นับไม่ถ้วนผลุบ ๆ โผล่ ๆ อยู่นภาเหนือภูเขาถูหลิง ราวกับแหตาข่ายที่ใหญ่โตมหึมาได้ผนึกอนัตตาแห่งนี้เอาไว้ 

ภายในเวลาชั่วพริบตาเดียว ราวกับเวลาในเขตพื้นที่บริเวณโดยรอบภูเขาถูหลิงหยุดนิ่งไปแล้วยังไงอย่างนั้น ธงค่ายนับร้อยอยู่ภายใต้การควบคุมของหลัวซิว แล้วใช้กฎเวลาสลักจารึกลายค่าย 

ลายค่ายทั้งหลายตัดสลับไปมา จนประกอบเป็นยันต์ค่ายที่ใหญ่โตมโหฬาร ถัดจากนั้นก็มีเพลาไหลรวยที่ไม่ดับสูญวิวัฒนาการออกมาจากยันต์ค่าย

วิถีค่ายกลทั้งปวงในโลกหล้าล้วนกำเนิดจากฎีกาค่าย วิชาฎีกาค่ายที่หลัวซิวยึดกุมแข็งแกร่งกว่าของหงหวู้มาก ๆ บวกกับวิถีไร้ลักษณ์ของเขาสามารถวิวัฒนาการกฎทั้งปวงออกมาได้ ด้านการเปลี่ยนแปลงของค่ายกล ก็ไม่ใช่สิ่งที่หงหวู้สามารถเทียบเคียงได้เช่นกัน 

สาเหตุที่ตอนนี้หลัวซิวยังไม่สามารถจัดวางค่ายเทพระดับหกได้นั้น เป็นเพราะผลการฝึกตนของเขายังไม่เพียงพอ แต่ถ้าเกิดพูดถึงระดับฝีมือและมาตรฐานด้านค่ายกลแล้ว หงหวู้ที่กระจอกงอกง่อยก็ไม่มีแม้แต่คุณสมบัติในการถือรองเท้าให้เขาเลย 

ฟึ่บ!

ภายใต้ห้วงเวลาที่บิดเบี้ยว ทำให้หงหวู้สูญเสียการควบคุมธงค่ายไปเกือบครึ่ง ตัวเขาเองก็ถูกพลังแว้งกัดเช่นกัน กระอักเลือดออกมาจากปาก ร่างกายถอยหลังกลับไปรัว ๆ เลือดสีแดงสดย้อมเต็มส่วนบนของเสื้อคลุม

อีกฝั่งหนึ่ง บรรพอาจารย์แสงดาวทั้งสามคนก็ได้รับผลกระทบจากมหาค่ายเพลาไหลรวยเช่นกัน ลาร์และมหาจักรพรรดิยุทธ์แห่งนรกภูมิลงมืออย่างต่อเนื่อง ทำให้บรรพอาจารย์แสงดาวและบรรพอาจารย์จ้านเทียนบาดเจ็บสาหัส เมื่อบรรพอาจารย์มหาวาลเห็นว่าสถานการณ์ย่ำแย่ จึงผันร่างเป็นแสนกลดวงหนึ่งอย่างไม่ลังเลใจ ถึงขั้นหลุดพ้นจากพันธนาการและผลกระทบของมหาค่ายเพลาไหลรวย หายวับไปอย่างไร้ร่องรอยภายในเสี้ยววินาที 

บรรพอาจารย์มหาวาลบินหนีไปแล้ว บรรพอาจารย์แสงดาวและบรรพอาจารย์จ้านเทียนหวาดหวั่นมากจนใบหน้าหม่นหมอง รู้ว่าภารกิจไม่สำเร็จ จึงต่างพากันปลดปล่อยอุบายของตัวเอง หลุดพ้นจากผลกระทบของมหาค่ายเพลาไหลรวย แล้วออกจากเขตพื้นที่ของภูเขาถูหลิงอย่างรวดเร็ว

หลัวซิวโบกมือหยุดยั้งลาร์ที่จะไล่ตามไป บัดเรื่องเร่งด่วนที่ต้องจัดการก็คือตามหาสมบัติที่ซ่อนอยู่ในภูเขาถูหลิงนี้ มิเช่นนั้นหากบรรพอาจารย์ทั้งสามคนที่หนีรอดออกไปได้ระดมกำลังคนมาถึง สถานการณ์ก็จะสูญเสียการควบคุมได้ง่ายมาก

ธงค่ายนับพันผืนล้วนเป็นสิ่งที่หงหวู้ทุ่มเทสร้างด้วยชีวิตจิตใจตลอดช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ ทว่ากลับถูกหลัวซิวแก่งแย่งไปเกือบครึ่งภายในระยะเวลาสั้น ๆ เท่านั้น เหลือธงค่ายไม่ถึงสองร้อยผืนที่ยังควบคุมอยู่ในกำมือตน

นี่จึงทำให้หงหวู้ที่มั่นใจในวิถีค่ายกลของตัวเองมาโดยตลอดหัวเสียมากจนแทบจะกระอักเลือด โดยเฉพาะพันธมิตรสามคนที่เขาเชื้อเชิญมาได้ทอดทิ้งตัวเองอย่างไม่ลังเลใจ นี่จึงทำให้จิตใจเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยความโกรธเกรี้ยวที่หาที่เปรียบไม่ได้