มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2627

“ฆ่า!”

“ฆ่า!”

“ฆ่า!”

“......”

หลัวซิวรู้สึกว่าตัวเองอยู่ในห้วงความฝันที่ยาวนานมาก ๆ ภายในห้วงความฝันของเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยการเข่นฆ่า ผู้คนที่คอยติดตามอยู่ข้างกายเขารบจนตายไปทีละคน สุดท้ายก็เหลือเพียงเขาคนเดียวที่เดินบนวิถีธรรมอันยิ่งใหญ่

อย่างไรก็ตามหากเหลือเพียงตัวเองแล้ว ต่อให้เดินขึ้นไปถึงจุดสูงสุดของวิถียุทธ์ แล้วมันจะมีความหมายอะไร?

ไม่มีผู้ใดที่เขาสามารถแบ่งปันความสำเร็จนี้ เกียรติยศนี้ได้อีกแล้ว

“ตื่นแล้ว! พระสวามีตื่นแล้ว……”

เมื่อหลัวซิวลืมตาขึ้นมา สิ่งที่ปรากฏในม่านตาคือใบหน้าที่ดีใจมากจนร้องไห้ของเหยียนเยว่เอ๋อร์ แล้วก็ความอบอุ่นที่ส่งมาจากมือเหยียนซีโรว่ที่นั่งกุมมือเขาอยู่ข้าง ๆ อย่างประหม่า

หลัวซิวกอดพวกนางเอาไว้ เขาไม่ได้พูดอะไรเลยสักคำ เนื่องจากความฝันในเมื่อครู่นี้มันสมจริงมากเกินไปแล้ว เขาสูญเสียทุกคนที่อยู่ข้างกาย

ลาร์ยืนอยู่ข้าง ๆ เขาพบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงนอนหนึ่งหลัง พวกจีเสี่ยวจื่อ ช่าจื่อเยียน เสี่ยวเจียงหมิง ซิงเฉินและหนิงหานยู่ล้วนอยู่รอบกายเขา

สีหน้าอารมณ์ของทุกคนล้วนดูหนักอึ้งเล็กน้อย เนื่องจากนายแห่งเผ่าจี้สละชีพไปแล้ว นายแห่งเผ่าจี้เผาผลาญอัคคีแห่งชีวีเพื่อแลกกับพลังอันแข็งแกร่ง จากนั้นก็มอบพลังนั้นให้แก่หลัวซิว ทำให้เขาใช้ศิลาผนึกปีศาจกดอัดชายชุดคลุมยาวเทานั่นจนตายในจุดหัวเลี้ยวหัวต่อช่วงสุดท้าย

ตั้งแต่เริ่มต้นกระทั่งบัดนี้ เขาทราบแค่ว่าชายชุดคลุมยาวเทานั่นมาจากตำหนักเสินหยู ยิ่งกว่านั้นคือเขาไม่ทราบเลยด้วยซ้ำว่าฝ่ายตรงข้ามชื่ออะไร