มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2694

เมื่อถูโยวหมิงได้ยินเสียงที่ดังมาจากด้านหลัง เห็นได้ชัดเจนเลยว่าร่างกายเขาแข็งทื่อไป เมื่อเขาหันหน้ากลับมาแล้วมองเห็นหลัวซิว ก็ยิ่งเบิกตากว้างเลย

“สหายหลัว ใช่เจ้าจริง ๆ หรือ?”

ถูโยวหมิงนึกไม่ถึงเลยด้วยซ้ำว่าจะเจอหลัวซิวในสถานที่เช่นนี้ ถึงแม้เขาจะทราบอยู่ว่าจากศักยภาพของหลัวซิว ก็น่าจะมาถึงโลกร้างตั้งนานแล้ว ทว่ากลับไม่นึกเลยว่าจะได้เจอกันภายใต้สถานการณ์เช่นนี้

หลัวซิวเห็นว่าสภาพของถูโยวหมิงดูท้อใจเล็กน้อย นี่ยังใช่มหาจักรพรรดิยุทธ์แห่งนรกภูมิที่จิตใจเร่าร้อนฮึกเหิมในมหาโลกาพันสามอยู่อีกหรือ? สีหน้าอารมณ์ซึมเซา หนวดเครารุงรัง สภาพเหมือนกลัดกลุ้มไม่ประสบความสำเร็จในชีวิตยังไงอย่างนั้น 

และในเวลานี้เอง ก็เกิดความวุ่นวายในหออาโปรมย์ ถัดจากนั้นก็มีคนเดินออกมาจากด้านในอีกห้าหกคน เห็นได้ชัดเจนเลยว่าการที่ชายร่างยักษ์ถูกโจมตีในเมื่อครู่นี้ ได้ทำให้ยอดฝีมือคนอื่น ๆ ในหออาโปรมย์ตื่นตกใจ 

สถานที่ที่เป็นทำนองเดียวกันกับหออาโปรมย์ เบื้องหลังต้องมีกองกำลังคอยสนับสนุนแน่นอน มีคนเดินออกมาทั้งหมดหกคน มีห้าคนที่มีผลการฝึกตนเป็นเทพมารระดับหก ส่วนชายวัยกลางคนที่เป็นผู้นำกลับเป็นเทพมารระดับเจ็ดช่วงกลาง 

หลัวซิวไม่ได้ใส่ใจต่อสิ่งนี้มากเท่าไหร่นัก แต่เมื่อถูโยวหมิงเห็นกลุ่มคนที่เดินออกมาจากหออาโปรมย์ สีหน้าก็เปลี่ยนแปลงไปภายในพริบตา 

“สหายหลัว เจ้ารีบหนีไป คนพวกนี้มาเพราะจะหาเรื่องข้า”

ถูโยวหมิงพูดกับหลัวซิวอย่างร้อนรน ตั้งแต่ที่มาถึงโลกร้างเป็นต้นมา เขาก็รู้แล้วว่าที่นี่เป็นห้วงดาราที่ไม่ได้อยู่ระดับเดียวกันกับมหาโลกาพันสามเลย ผลการฝึกตนเทพมารระดับหกของเขาที่อยู่ในมหาโลกาพันสามเป็นผู้แข็งแกร่งระดับมหาจักรพรรดิยุทธ์ที่ไร้เทียมทาน แต่ที่นี่กลับเป็นเพียงมดตัวจ้อยที่แข็งแกร่งเล็กน้อยเท่านั้นแหละ แม้แต่สิทธิ์ในการถูกเรียกว่าผู้แข็งแกร่งยังไม่มีเลย

เขาทราบอยู่ว่าหลัวซิวไม่ธรรมดา และยิ่งมีโอกาสเป็นร่างที่ผู้แข็งแกร่งแห่งยุคกลับชาติมาเกิด แต่นี่เพิ่งผ่านไปไม่กี่สิบปีเอง หลัวซิวก็เพิ่งจะบรรลุถึงแดนเทพมารระดับหกเท่านั้น 

“ไม่ทราบว่าสหายมีนามว่าอะไร เหตุใดจึงต้องโจมตีคนในหออาโปรมย์ของข้าด้วย?”

จากทั้งหกคนที่เดินออกมาจากหออาโปรมย์ ชายวัยกลางคนที่เป็นผู้นำมองชายร่างยักษ์ที่ถูกโจมตีรอบหนึ่ง จากนั้นสายตาก็ร่วงลงบนตัวลาร์

เนื่องจากเมื่อครู่มีคนได้รายงานกับเขาแล้วว่า ผู้ที่ลงมือโจมตีก็คือเจ้าหมอนั่นที่เหมือนยักจิ๋ว

จอมยุทธ์เผ่าพันธุ์มนุษย์ทั่วไปไม่มีทางสูงใหญ่เช่นนี้ โดยทั่วไปแล้วมีเพียงอัจฉริยะเผ่าพันธุ์มารและเผ่าปีศาจเท่านั้นถึงจะมีบุคลิกลักษณะเช่นนี้ ทว่าเขากลับไม่ได้นึกถึงยักษ์อัสนี

ไม่ว่าจะเป็นเผ่าพันธุ์มนุษย์ เผ่าพันธุ์มารหรือเผ่าปีศาจ เมื่ออยู่ในโลกมหาศักดิ์แล้ว ก็ล้วนตัดสินด้วยศักยภาพ ผลการฝึกตนของลาร์คือเทพมารระดับเจ็ด เพราะฉะนั้นชายวัยกลางคนนี่ก็ไม่ได้ทำอะไรบุ่มบ่ามเช่นกัน 

“ไอ้สารเลวนั่นตาถั่ว บังอาจขวางทางพระองค์กู หากกูไม่กระทืบมันแล้วจะกระทืบผู้ใด?”ลาร์เบ้ปาก ไม่ได้นำชายวัยกลางคนนั่นมาไว้ในสายตาเลยด้วยซ้ำ 

ต่างเป็นเทพมารระดับเจ็ดเหมือนกัน แต่ตัวตนของเขาคือยักษ์อัสนี นอกเสียจากว่าเป็นผู้แข็งแกร่งระดับจักรพรรดิเทพระดับเจ็ด ถึงจะสามารถทำให้เขาหวาดหวั่นได้ 

“พระองค์?”

ชายวัยกลางคนขมวดคิ้วลง ผู้ที่สามารถทำให้ผู้แข็งแกร่งเทพมารระดับเจ็ดคนหนึ่งเรียกว่าพระองค์ได้นั้น ต้องไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปแน่นอน

เวลานี้สายตาของเขาถึงจะร่วงลงบนตัวหลัวซิว ก่อนที่เขาจะค้นพบอย่างตะลึงว่าผู้ที่ถูกเทพมารระดับเจ็ดเรียกว่าพระองค์ด้วยความยกย่องนั้น เป็นเพียงชายหนุ่มที่มีผลการฝึกตนเทพมารระดับหกอย่างนั้นหรือ

ในฐานะที่เป็นผู้บริหารของหออาโปรมย์ ชายวัยกลางคนย่อมไม่ใช่พวกไร้สมองอยู่แล้ว เทพมารระดับหกที่ยังหนุ่มเช่นนี้ แต่กลับมีเทพมารระดับเจ็ดเป็นเบื้องล่าง ไม่ต้องคิดก็ทราบได้แล้วว่านี่ต้องเป็นอัจฉริยะที่มาจากกองกำลังใหญ่อย่างแน่นอน 

หากไม่มีความจำเป็นละก็ เขาก็ไม่อยากรุกรานคนประเภทนี้เช่นกัน ทันทีที่รุกรานเข้า อาจจะทำให้เขาตลอดจนกองกำลังที่อยู่เบื้องหลังเขาเดือดร้อนได้

“เช่นนั้นต้องขออภัยจริง ๆ นะขอรับ เบื้องล่างข้าไม่เข้าใจกฎเกณฑ์ ล่วงเกินสหายทั้งสองท่าน ข้าขอกราบขอโทษทั้งสองท่านด้วย”

ชายวัยกลางคนทำท่าคารวะพูดพลาง ก่อนจะส่งซิกทางสายตาให้คนที่อยู่ข้างกาย จากนั้นก็มีคนสองคนเดินไปหามชายร่างยักษ์ที่ถูกโจมตีไป

เมื่อถูโยวหมิงเห็นภาพเหตุการณ์ดังกล่าว ก็ทำให้เขารู้สึกแปลกใจขึ้นมาทันที เวลานี้เขาถึงจะรู้ตัวทีหลังแล้วสังเกตเห็นว่าผลการฝึกตนของลาร์คือแดนเทพมารระดับเจ็ดอย่างนั้นหรือ!

“หรือว่าข้ามองผิดไป?”ถูโยวหมิงรู้สึกตะลึงอย่างยิ่ง เขาต้องรู้จักชายที่คอยติดตามอยู่ข้างกายหลัวซิวตั้งแต่เมื่อปีนั้นอยู่แล้ว เขาฝึกตนเร็วกว่าหลัวซิวอย่างนั้นหรือ เป็นเทพมารระดับเจ็ดแล้ว?

“ที่นี่ไม่ใช่ที่พูดคุยกัน เราเปลี่ยนสถานที่กันเถิด”

หลัวซิวยิ้มพลางตบ ๆ ไหล่ถูโยวหมิง กวาดตามองชายวัยกลางคนจากหออาโปรมย์นั่นอย่างเย็นชาหนึ่งรอบ จากนั้นเขาก็ไม่ได้พูดอะไรอีก