มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2778

“อุ๊ย! หนีไม่ได้แล้ว ป้องกันเต็มกำลัง!”

สตรีที่คลุมหน้ายังคงสงบนิ่งเมื่อเผชิญกับอันตราย ภายใต้คำสั่งของนาง ทั้งสี่คนต่างกระตุ้นใช้ผลการฝึกฝนเพื่อเพิ่มพลังของอาวุธเทพคุ้นกันทั้งสี่

ม่านแสงป้องกันที่ห่อหุ้มด้วยแสงศักดิ์สิทธิ์ห่อหุ้มพวกเขาทั้งสี่คน ม่านแสงนี้เกือบจะเหมือนจริงและอาวุธเทพคุ้นกันทั้งสี่ชิ้นก็ปกป้องอยู่ทุกด้าน

ในนี้ อาวุธเทพคุ้นกันของสตรีผู้สวมผ้าคลุมนั้นเป็นระดับสูงสุด และเป็นภัณฑ์ราชาเทพระดับเก้าชิ้นหนึ่ง

“โครม...”

เพลิงมังกรดุดันคำรามจากทุกทิศทุกทาง แม้ว่าม่านแสงป้องกันจะไม่แตกออกแต่ก็ยังอันตรายอย่างยิ่งและสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

“กรร!”

ในขณะนี้ เสียงคำรามของมังกรดังก้องมาจากส่วนลึกของหุบเขามังกรไฟ ซึ่งทำให้เหล่าสตรีที่คลุมหน้าทั้งสี่รู้สึกราวกับว่าพวกเขาได้ตกลงไปในถ้ำน้ำแข็ง สีหน้าของแต่ละคนซีดเซียว

...

“เพลิงที่นี่เริ่มโชกโชนรุนแรงขึ้นแล้ว นั่นเสียงอะไร?”

ฮู๋ชิงชิงและหนิงหานหลิงก็ได้ยินเสียงคำรามของมังกรเช่นกัน และเปลวเพลิงมังกรก็พุ่งออกมาจากทุกทิศทุกทาง กลายเป็นการโจมตีนับครั้งไม่ถ้วนพุ่งเข้าหาพวกหลัวซิว

“พรึบ!”

หอคอยเทพสีดำโผล่ออกมา และฮู๋ชิงชิงได้โยนหอคอยเทพอสูรฟ้าเพื่อป้องกันการโจมตีของเปลวเพลิงมังกรทั้งหมด

“เสียงมังกรคำรามนั่นน่าจะเป็นสิ่งมีชีวิตที่เกิดขึ้นมาใน หุบเขามังกรไฟข้าจำได้ว่าจุดแลกเปลี่ยนสมบัติใน ตำหนักกิ่งโยงพลังสามารถแลกเปลี่ยนเป็นสมบัติที่เรียกว่าภูตอัคคีเทพมังกรแท้ได้ ภูตอัคคีแบบนั้นน่ามาจากที่นี่” หลัวซิวพูดเรียบ ๆ

หุบเขามังกรไฟนี้อันตรายมากสำหรับเทพมารระดับแปดทั่วไป แต่สำหรับพวกเขาทั้งสาม ตราบใดที่พวกเขาระมัดระวังหน่อย ก็จะไม่มีปัญหาใหญ่อะไร

หอคอยเทพอสูรฟ้าเป็นระดับสูงมากแล้วเป็นอาวุธเทพสูงส่งชีวีของฮู๋ชิงชิงใช้ในชาติก่อนของนาง แม้ระดับผลการฝึกตนในปัจจุบันของนางจะยังไม่สามารถใช้พลังของหอคอยนี้ออกมาได้อย่างเต็มที่ แต่พลังที่ใช้ออกมานี้ ก็เพียงพอแล้วที่จะต่อต้านการโจมตีของผู้แข็งแกร่งขั้นราชาเทพระดับเก้า

มีการป้องกันของหอคอยเทพอสูรฟ้า พวกเขาทั้งสามยังคงเดินหน้าต่อไปโดยไม่ลดความเร็วลงแม้แต่น้อย

หลังจากนั้นไม่นาน พวกเขาเห็นสตรีที่คลุมหน้าทั้งสี่จมอยู่ใต้เปลวเพลิงมังกรที่ไม่มีที่สิ้นสุด พวกเขากระตุ้นพลังของค่ายคุ้มกันสี่ทิศจนถึงขีดสุด ก็ยากที่จะต้านทาน แต่ยังไม่มีอันตรายถึงชีวิตของพวกเขา

เหล่าสตรีที่คลุมหน้าทั้งสี่กำลังป้องกันด้วยกำลังทั้งหมด ผลการฝึกฝนและตัวสำนึกทั้งหมดของพวกเขาถูกใช้เพื่อควบคุมอาวุธเทพคุ้นกัน แต่พวกเขาไม่ได้สังเกตเห็นพวกหลัวซิวที่เข้ามาใกล้พวกเขา

“กรร!”

เสียงคำรามของมังกรใกล้เข้ามามากขึ้นเรื่อย ๆ และหัวขนาดใหญ่ที่เหมือนเนินเขายื่นออกมาจากเปลวเพลิงมังกร มันน่ากลัวมาก ดวงตาของมันเหมือนกับดวงอาทิตย์สองดวง พ่นลมปราณกฎเพลิงอัคคีที่ทรงพลังออกมา

ภูตอัคคีเทพมังกรแท้อ้าปากกว้าง คำรามและกลืนกินสตรีที่คลุมหน้าทั้งสี่เข้าไป ซึ่งทำให้พวกเขารู้สึกสิ้นหวังในใจ

พวกเขาเหนื่อยล้าจากการต่อต้านเปลวเพลิงมังกรบ้าดีเดือดนัก ตอนนี้ เผชิญหน้ากับภูตอัคคีเทพมังกรแท้ทรงพลังยิ่งกว่า พวกเขาไม่คิดว่าพวกเขาจะมีความหวังแม้แต่น้อยที่จะมีชีวิตรอด

สตรีคลุมหน้าทั้งสี่หลับตารอให้ความตายมาถึง แต่หลังจากรออยู่พักหนึ่งก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นซึ่งทำให้พวกเขาทั้งหมดสงสัย

สตรีที่สวมผ้าคลุมหน้าระงับความกลัวในใจแล้วลืมตาขึ้น สิ่งแรกที่มองเห็นคือปากที่ดุร้ายของ ภูตอัคคีเทพมังกรแท้ซึ่งอยู่ห่างจากร่างของนางเพียงไม่กี่ฟุต

แต่การเคลื่อนไหวของภูตอัคคีเทพมังกรแท้หยุดลงที่นี่ มีร่องรอยของความตื่นตระหนกในดวงตาร้อนแรงราวกับดวงอาทิตย์คู่นั้น!

ใช่ นางแน่ใจว่านางมองไม่ผิด ภูตอัคคีเทพมังกรแท้ดูเหมือนจะหวาดกลัวอะไรบางอย่าง!

ในขณะนี้ หางของภูตอัคคีเทพมังกรแท้ที่ซ่อนอยู่ในเปลวเพลิงมังกร ชายหนุ่มในชุดคลุมสีดำได้จับหางมังกรด้วยมือทั้งสองข้าง

ร่างกายของชายหนุ่มผู้นี้ไม่ใหญ่เท่ากับขนาดครีบหนึ่งของภูตอัคคีเทพมังกรแท้แต่ด้วยร่างกายที่เล็กเช่นนี้ เขามีพลังที่น่าสะพรึงกลัวอย่างน่าอัศจรรย์ จับภูตอัคคีเทพมังกรแท้ไว้ ไม่ให้มันพุ่งไปข้างหน้า

“บูม!”

ทันใดนั้น ภูตอัคคีเทพมังกรแท้ถูกเหวี่ยงไปด้านข้างโดยชายหนุ่ม แล้วกระแทกลงกับพื้นอย่างแรง ทำให้พื้นดินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง สั่นสะเทือนทั้งฟ้าและดิน

คนที่มีร่างเนื้อที่ทรงพลังเช่นนี้เป็นหลัวซิวนั่นเอง ร่างเนื้อของเขาเทียบได้กับร่างเนื้อราชาเทพระดับเก้าช่วงปลาย เขาไม่กลัวการแผดเผาของเปลวเพลิงมังกรด้วยซ้ำ ร่างกายใหญ่โตของภูตอัคคีเทพมังกรแท้ เป็นเหมือนแส้ขนาดใหญ่พิเศษในมือเขา ถูกเขาเฆี่ยนไปมาแล้วถูกทุบจนมึนหัวไปหมดในเวลาเพียงครู่เดียว

จนกระทั่งภูตอัคคีเทพมังกรแท้ตัวนี้เกือบจะตาย หลัวซิวจึงปล่อยมือ ร่างของเขาหายไปในพริบตา เขาก็กลับไปที่ด้านข้างของฮู๋ชิงชิงและหนิงหานหลิง

และในเวลานี้ นักยุทธ์ชายอีกสามคนที่อยู่กับสตรีที่คลุมหน้าก็ลืมตาขึ้น

“เกิดอะไรขึ้น?”

“นี่คือภูตอัคคีเทพมังกรแท้หรือ? ใครกันที่ทุบตีมันจนเกือบตาย?”

“ผู้น้อยขอบพระคุณผู้อาวุโสสำหรับความเมตตาอันยิ่งใหญ่ขอรับ!” ต้วนเฉวียนรู้สึกราวกับว่าเขาถูกความสุขที่ตกลงมาจากฟ้าทุบจนมึนไปหมด เขารีบคุกเข่าลงและก้มศีรษะลง รู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก

นักยุทธ์ชายอีกสองคนในทีม มองเขาด้วยความอิจฉา สงสัยว่าเหตุใดในตอนแรกพวกเขาถึงไม่ฝึกวิถีเพลิงอัคคีกันนะ?

“หากพวกเจ้าไม่คิดมากอะไร พวกเจ้าสามารถไปกับเราได้?” ฮู๋ชิงชิงเชิญอีกครั้งด้วยรอยยิ้ม ซึ่งแสดงให้เห็นว่านางมีความประทับใจที่ดีต่อสตรีที่คลุมหน้าคนนั้นจริงๆ

แน่นอน ทั้งหมดนี้ขึ้นอยู่กับความแตกต่างอย่างมากของความแข็งแกร่งระหว่างทั้งสองฝ่าย หากเป็นคน ๆ หนึ่งที่แข็งแกร่งเกือบเท่ากัน ฮู๋ชิงชิงจะไม่ทำสิ่งบ้าบิ่นเช่นนี้

ได้ยินเช่นนี้ สตรีที่คลุมหน้ารู้สึกสนใจจริงๆ เพราะถ้านางสามารถติดตามผู้แข็งแกร่งเพื่อสำรวจ หุบเขามังกรไฟได้ นางจะสามารถเข้าไปได้ลึกถึงข้างในหุบเขามังกรไฟ ค้นหาสมบัติและทรัพยากรที่มีค่ามากขึ้น

แต่วิธีการมอบทรัพย์สินและชีวิตของตนเองให้กับผู้อื่นนั้นเป็นข้อห้ามอย่างเด็ดขาดในมิติสมรภูมิกู่ไท่ หากมีเรื่องเกิดขึ้นเพียงเล็กน้อยก็จะจบลงด้วยความตาย

นักยุทธ์ชายสามคนที่ติดตามนางก็รู้สึกสนใจเช่นกัน แต่พวกเขาไม่ได้พูดอะไร เห็นได้ชัดว่ารอให้นางตัดสินใจด้วยตัวเอง

พูดตามเหตุผลแล้ว สตรีที่คลุมหน้ารู้ดีว่านางควรปฏิเสธ และการได้รับภูตอัคคีเทพมังกรแท้ก็เป็นกำไรที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในการเดินทางครั้งนี้ของพวกเขาแล้ว

แต่ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด ทันใดนั้นใบหน้าที่เย็นชาของบิดานางก็ปรากฏขึ้นในสมองของนาง นางอดไม่ได้ที่จะกำหมัดแน่น

มีร่องรอยของความมุ่งมั่นในดวงตาที่สวยงามของนาง “ขอบพระคุณผู้อาวุโสทั้งสาม ดิฉันชื่อมู่หรงหรง”

ขณะที่พูด นางถอดผ้าคลุมหน้าออก ในเมื่อนางได้ตัดสินใจตามผู้อาวุโสทั้งสามไปสำรวจส่วนลึกของ หุบเขามังกรไฟแล้ว คงเป็นการหยาบคายเล็กน้อยหากนางยังคงสวมผ้าคลุมหน้าต่อไป

เมื่อมู่หรงหรงถอดผ้าคลุมหน้าออก หลัวซิวก็รู้ว่าเหตุใดนางจึงสวมผ้าคลุมหน้า เพราะเบื้องหลังผ้าคลุมหน้าคือใบหน้างดงามอย่างยิ่ง ซึ่งอาจกล่าวได้ว่าเป็นหายนะของประเทศและผู้คน

หลัวซิวได้เห็นสตรีที่งดงามอย่างยิ่งมากมาย และสตรีรอบตัวเขากล่าวได้ว่าแต่ละคนนั้นต่างก็งดงาม

ในแง่ของหน้าตาเพียงอย่างเดียว ฉียู่หรงและฮู๋ชิงชิงนั้นงดงามที่สุด สตรีสองคนมีนิสัยที่แตกต่างกัน ฉียู่หรงนั้นงดงามอย่างไม่มีใครเทียบได้ ในขณะที่ฮู๋ชิงชิงนั้นงดงามอย่างล่อลวงใจและน่าหลงใหล ซึ่งเรียกได้ว่าเป็นความงดงามสองแบบที่แตกต่างกัน

แต่มู่หรงหรงผู้นี้งดงามอย่างสดใสร่าเริง ปราศจากความตะลึงหรือความเย้ายวนแบบนั้น มีเพียงความงามที่บริสุทธิ์ ซึ่งทำให้ผู้คนรู้สึกพึงพอใจทุกครั้งที่มองนาง

“น้องสาวช่างสวยจริงๆ” ฮู๋ชิงชิงอดไม่ได้ที่จะชื่นชม

ใบหน้าของ มู่หรงหรงแดงก่ำด้วยความเขินอายเล็กน้อย ความไร้เดียงสาก็เพิ่มเสน่ห์ขึ้นมาน้อย ๆ แต่สีหน้าของหลัวซิวไม่ได้เปลี่ยนไปมากนัก อย่าบอกว่าใบหน้าหนึ่งที่งดงามจนไม่มีใครเทียบได้ แม้ว่า มู่หรงหรง จะถอดเสื้อผ้าเปล่าเปลือยยืนอยู่ตรงหน้า ตัวธรรมของเขาก็ยังคงไม่หวั่นไหว