มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 28

"ฉันจะทำอะไร? แน่นอนว่าต้องตาต่อตาฟันต่อฟัน ทำลายผลการฝึกตนของนาย ทำให้นายนอนอยู่บนเตียงตลอดชีวิต" หลัวซิวพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

"แกกล้า！ พ่อของฉันเป็นถึงหัวหน้าตระกูลจาง แกกล้าแตะต้องฉัน แกต้องไม่ตายดีแน่！” จางห่ายพูดด้วยสีหน้าเหี้ยมโหด

ทว่าหลัวซิวกลับไม่ไหวติง ที่เขาสุ่ยวู่ เขากล้าฆ่าแม้กระทั่งคน！

"ตึ้ง！”

เขาปล่อยฝ่ามือออกไปกระทบตัวจางห่าย ปราณเป็นตาย2ระดับเข้าสู่ร่างกายของอีกฝ่าย ทำลายผังลายเส้นชีวิต จางห่ายร้องโอดครวญในทันที เส้นลมปราณทั่วทั้งร่างกายฉีกขาด สีหน้าซีดขาว มุมปากมีเลือดไหลออกมา

"นายดูถูกคนจนไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้แกกลายเป็นคนพิการแล้ว แม้แต่คนจนที่แกดูถูกก็ยังไม่สามารถเทียบได้ แล้วแกเป็นตัวอะไร?"

แววตาของหลัวซิวเปี่ยมไปด้วยความเยือกเย็น หมุนตัวเดินลงจากเวทีประลองยุทธ์

ในเวลานี้เอง ผู้ชมที่มาดูการประลองด้านล่างเวทีประลองยุทธ์เงียบงันไปนานแล้ว โดยเฉพาะเห็นหลัวซิวเหี้ยมโหดแบบนี้ ทำให้จางห่ายพิการ ทุกคนรีบหลบหลีกไปไกล แววตาที่มองหลัวซิวเปี่ยมไปด้วยความหวาดกลัวและหวาดหวั่น

"พี่！……”

จางเจี๋ยล้มลุกคลุกคลานวิ่งขึ้นเวทีประลองยุทธ์ ร้องตะโกนดังก้อง "ใครก็ได้ช่วยที！”

แต่ไม่ว่าเขาจะร้องตะโกนแค่ไหน ก็ไม่มีใครขึ้นไปช่วย แม้แต่พวกลูกหลานคนจนที่ปกติไปเที่ยวเตร่กับพวกเขา เวลานี้ต่างก็มีแววตาเยือกเย็น

ในเมื่อจางห่ายกลายเป็นคนพิการแล้ว แน่นอนว่าไม่มีอะไรคู่ควรให้พวกเขาทำอีก

พื้นไกลห่างจากเวทีประลองยุทธ์ บนห้องใต้หลังคา คนสองคนยืนอยู่ข้างกัน ชมการประลองที่เกิดขึ้นเมื่อกี้

หนึ่งในนั้นคือ ผู้อาวุโสผู้ทำหน้าที่คุมสอบ ชื่อจวงหนานเทียน เป็นหนึ่งในจอมยุทธพรสวรรค์ที่มีไม่มากในเมืองชิงหยุน

ส่วนคนที่ยืนอยู่ข้างจวงหนานเทียน คือชายวัยกลางคนผู้มีใบหน้าเมตตา เขาสวมชุดสีขาวตัวใหญ่

"ผู้อาวุโสจวง ผู้อาวุโสบอกว่าหลัวซิวบรรลุการกลั่นร่างขั้น7 แต่ปราณในกลับทัดเทียมเสมอเหมือนการกลั่นร่างขั้น9?" ชายที่สวมชุดขาวพูดขึ้น

"ใช่ครับเจ้าสำนัก จากการตรวจสอบ เมื่อสามเดือนก่อนหลัวซิวคนนี้เพิ่งเป็นการกลั่นร่างขั้น2 จู่ๆผลการฝึกตนระยะที่ผ่านมานี้พุ่งทะยานขึ้น การฝึกตนของเขา เป็นแค่วิชายุทธ์ระดับ2เท่านั้น" จวงหนานเทียนพูดด้วยความเคารพ

ทำให้จอมยุทธพรสวรรค์ผู้อาวุโสจวงเคารพแบบนี้ ทั้งยังเรียกว่าเจ้าสำนัก ในเมืองชิงหยุน แน่นอนว่ามีแค่คนเดียว ซึ่งก็คือคนที่มีอำนาจสูงสุดในสำนักยุทธ์ของเมืองชิงหยุน เจ้าสำนักยุทธ์！

ในเมืองชิงหยุน ผู้มีอำนาจมีมากมายซับซ้อนกันไปหมด มีทั้งองค์กรนักล่าอสูร องค์กรนักค่ายกล องค์กรนักกลั่นยา องค์กรนักหลอมอาวุธ แต่ผู้มีอำนาจที่แท้จริงของเมืองชิงหยุน คือเจ้าสำนักยุทธ์คนนี้！

เขตการปกครองหยุนหลงคืออณาเขตอำนาจของสำนักเซียวเหยา เป็นผู้มีอำนาจของที่นี่ สำนักยุทธ์ของทุกเมือง ล้วนก่อตั้งโดยสำนักเซียวเหยา ส่วนเมืองชิงหยุน เป็นแค่หนึ่งในร้อยเมืองที่อยู่ในเขตการปกครองหยุนหลงเท่านั้น！

"เด็กที่เกิดในครอบครัวธรรมดาแต่กับสามารถบรรลุถึงขั้นนี้ได้ เป็นคนที่มีพรสวรรค์จริงๆ สามารถบ่มเพาะให้ดี" เจ้าสำนักยุทธ์ยิ้มแล้วพูด

เมืองชิงหยุน ตำหนักตระกูลจาง

"เหี้ยมโหดจริงๆ ทำลายเส้นลมปราณของจางห่ายจนหมดสิ้น สมควรตาย！สมควรตาย！” ชายวัยกลางคนที่สวมเสื้อผ้าหรูหราราคาแพงตบโต๊ะไม้จนพังด้วยความโมโห นัยน์ตาของเขาเปี่ยมไปด้วยความอาฆาต

"พ่อครับ พ่อต้องตัดสินใจแทนพี่ใหญ่นะครับ！” จางเจี๋ยคุกเข่าอยู่บนพื้น ร้องไห้อย่างหนัก

"ไอ้สารเลว ถ้าไม่ใช่เพราะแกกร่างไปทั่วสำนักยุทธ์ ก่อปัญหาไปทั่วทุกแห่ง พี่ชายของแกจะเจอความลำบากแบบนี้เหรอ?" ชายวัยกลางคนเตะจางเจี๋ยไกลออกไปสี่ห้าเมตร ผมเพ้ายุ่งเหยิง เหมือนสิงโตที่กำลังโมโห

เขาคือหัวหน้าตระกูลจางแห่งเมืองชิงหยุน จางช่าวฉง！

จางห่ายคืออัจฉริยะที่มีความโดดเด่นมากสุดในคนรุ่นหลังของตระกูลจาง ทางตระกูลให้การเลี้ยงดูเขาเป็นอย่างดี บรรลุการกลั่นร่างขั้น8ตั้งแต่อายุสิบห้า มีอนาคตยาวไกล

แต่ตอนนี้ อัจฉริยะที่ตระกูลฝากความหวังเอาไว้กลับกลายเป็นคนพิการ แล้วจะให้จางช่าวฉงทนได้อย่างไร?