มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2917

ลมน้ำและไฟพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า รอยแตกขนาดใหญ่และน่าสะพรึงกลัวกระจายไปทุกทิศทาง

ปริภูมิของหุบเขาสยบปีศาจใกล้จะล่มสลายแล้ว

เมื่อปริภูมิพังทลายลง จะเกิดพลังทำลายล้างอันไร้ขอบเขตและน่าสะพรึงกลัว โดยเฉพาะอย่างยิ่งในปริภูมิที่ค่อนข้างมั่นคงอย่างหุบเขาสยบปีศาจ พลังทำลายล้างที่ปะทุขึ้นเมื่อมันพังทลายสามารถสังหารผู้แข็งแกร่งระดับมหาจักรพรรดิยุทธ์วัฏจักรเก้าได้

“ไม่มีใครในโลกนี้รอดพ้นไปจากมือข้าได้!”

เมิ่งเชียนชางยกมือขึ้นและเคลื่อนไหวกำปั้นด้วยสีหน้าโหดเหี้ยมและหยิ่งยโส

ใช้ฮู้ดับต้องห้ามทำลายค่ายกลต้องห้ามสามขั้นครั้งแล้วครั้งเล่าและนำศิลาเทวชิงเทียนกับฮู้เทวชิงเทียนอัญประมุขเต๋าสองชิ้นไปเป็นของตน ในขณะนี้ ทุกคนในหุบเขาสยบปีศาจเป็นเหมือนแกะที่ขนถูกโกนออกแล้ว

คนเหล่านี้ในหุบเขาสยบปีศาจ มีระดับผลการฝึกตนสูงสุดก็คือแดนจักรพรรดิเทพวัฏจักรเจ็ด สำหรับ คู่ต่อสู้ในระดับนี้สำหรับเมิ่งเชียนชางในตอนนี้ สามารถบดขยี้จนตายได้อย่างง่ายดาย

อย่างไรก็ตาม เมิ่งเชียนชางดูเหมือนจะไม่อยากฆ่าคนเหล่านี้ให้ตายอย่างง่ายดาย แต่เย้ยหยันและมองลงไปที่ผู้คนในวังซิวหลัวด้านล่างด้วยท่าทางเหมือนแมวแกล้งหนู

“ผู้ใดคือผู้หญิงของไท่ซ่างฉิง?”

ร่างของเมิ่งเชียนชางบินลงมาจากท้องฟ้าและตรงมาที่วังซิวหลัว

“พรึบ!”

จู่ๆ ลำแสงมากมายก็ปรากฏขึ้น เป็นเย่ห้าวหรานที่ได้สร้างค่ายกลไว้จำนวนมาก และในขณะที่เมิ่งเชียนชางบุกเข้ามาในวังซิวหลัว ลายค่ายก็ถูกกระตุ้น

“ช่างเป็นผู้อ่อนแอที่ไม่รู้จักเจียมเนื้อเจียมตัว!”

เมิ่งเชียนชางเย้ยหยัน วัฏจักรธรรมปรากฏขึ้นมาที่ข้างหลังเขา และพลังแห่งวัฏสงสารก็ผลิบานทีละดวง ตรึงแสงแผ่ออกมาทั้งหมดไว้

หลังจากนั้น ร่างของเมิ่งเชียนชางก็หายไปในทันทีและในวินาทีต่อมาเขาก็มาอยู่ต่อหน้าเย่ห้าวหราน ภายใต้ความกดดันของช่องว่างในผลการฝึกตน เย่ห้าวหรานไม่มีแรงที่จะต่อต้านเลย คอของเขาถูกบีบด้วยฝ่ามือ เหมือนถูกเหล็กบีบ

“โอ้? ข้าจำเจ้าได้ ร่างวัฏจักรธรรมของไท่ซ่างฉิงในชาติหนึ่ง ข้าคาดไม่ถึงว่า ไท่ซ่างฉิงตัดเจ้าออกจากร่างแท้ แต่เจ้ากลับกลายเป็นสุนัขของเขา!”

เสียงของเมิ่งเชียนชางเย็นชาและไม่แยแส “ในเมื่อเจ้าเป็นสุนัขของเขา เจ้าก็ไปตายได้แล้ว”

เกิดคลิกเพียงครั้งเดียว คอของเย่ห้าวหรานก็หักในทันที สำหรับนักยุทธ์แดนจักรพรรดิเทพวัฏจักรเจ็ดแล้วอาการบาดเจ็บเช่นนี้ไม่อันตรายถึงชีวิต

แต่เมิ่งเชียนชางยกมือขึ้นตบหัวของเขาให้แตกกระจายอย่างกะทันหันและหยิบช่องจิตในตัวหยั่งรู้ของเขาออกมา

“ห้าวหราน!”

เมื่อหลี่ยู่เห็นภาพนี้ ดวงตาเบิกกว้าง จากนั้นเขาก็คำรามและพุ่งเข้าไปต่อยหัวของเมิ่งเชียนชางด้วยหมัด

“บูม!”

คลื่นระลอกคลื่นที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่าสั่นไหว หวัดของหลี่ยู่ถูกพลังแห่งวัฏสงสารขัดขวาง แม้ว่าเขาจะคำรามและพยายามอย่างสุดกำลังแต่เขาก็ไม่สามารถฝ่าด่านของพลังแห่งวัฏสงสารและทำร้ายเมิ่งเชียนชางได้แม้แต่น้อย

“เจ้าอยากช่วยเขา?”

เมิ่งเชียนชาโชว์ช่องจิตของเย่ห้าวหรานด้วยรอยยิ้ม และใบหน้าของเย่ห้าวหรานสามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าบนช่องจิตที่เหมือนคริสตัล

ขณะที่พูด มือของเมิ่งเชียนชางค่อยๆ กำแน่น ราวกับว่าช่องจิตของเย่ห้าวหรานจะถูกบดขยี้เป็นผงโดยเขาเมื่อเขาออกแรงเพียงเล็กน้อย

เมื่อช่องจิตแตกสลาย นั่นหมายถึงการล่มสลายและการทำลายล้างของดวิญญาณดั้งเดิม นั่นก็คือว่าจิตเทพถูกทำลายไปจริงๆ แม้แต่พระเจ้าก็ช่วยไม่ได้!

“พอได้แล้ว!”

ทันใดนั้น มีเสียงหวานดังขึ้นมา เปลวไฟสีทองพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า แสงเซียนกลายเป็นหงส์ตัวหนึ่ง คำรามและพุ่งเข้าหาเมิ่งเชียนชาง

ในเวลาเดียวกัน ทุกคนในวังซิวหลัวก็โจมตีพร้อมกัน และไม่มีใครเลือกที่จะหนีในเวลานี้

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเหยียนเยว่เอ๋อร์ได้ปลุกวิถีแห่งเซียนพลังสายเลือดขั้นต้นแล้ว แต่ช่องว่างขนาดใหญ่ในผลการฝึกตนและความแข็งแกร่งยังคงเป็นช่องว่างที่แก้ไขไม่ได้

ในพริบตาเดียว ทุกคนก็กระอักเลือดและกระเด็นถอยหลัง และทั้งวังซิวหลัวก็ระเบิดทันที ซากกำแพงที่แตกร้าวและเศษซากที่ปลิวว่อน

“อย่ากังวล ข้าจะไม่ฆ่าพวกเจ้าง่ายๆเช่นนี้ เรื่องนี้เกิดขึ้นแล้วและไท่ซ่างฉิงต้องรีบมาแน่นอน ข้าจะฆ่าพวกเจ้าทีละคนต่อหน้าเขา ข้าอยากให้เขาได้ลิ้มรสความเศร้าโศกเสียใจเจ็บปวดที่สุดในโลก!”

ขณะที่พูด เมิ่งเชียนชางโบกมือ และพลังแห่งวัฏสงสารก็จับพวกเหยียนเยว่เอ๋อร์ขึ้นมา แล้วมาถึงด้านนอกของหุบเขาสยบปีศาจในทันที

ในเวลาเดียวกัน ปริภูมิของหุบเขาสยบปีศาจก็พังทลายลงอย่างสิ้นเชิงท่ามกลางเสียงดังดึดก้องที่น่าสะพรึงกลัว!

ยกเว้น เหยียนเยว่เอ๋อร์ เหยียนซีโรว่ เสิ่นปิงหยู ฉียู่หรง ช่าจื่อเยียน จี้เสี่ยวจื่อ จี้หานยู่คนเหล่านี้ คนอื่นๆถูกทำลายกลายเป็นผงภายใต้พลังของการล่มสลายของปริภูมิ!

“ไม่!”

“ท่านปู่!”

“คนในเผ่าของข้า!”

“...”

ดวงตาของทุกคนต่างเบิกตากว้างหลั่งน้ำตา ในเผ่าจี้ มีเพียงจี้หานยู่และจี้เสี่ยวจื่อเท่านั้นที่ยังมีชีวิตอยู่ ในภูเขาว่านเริ่น มีเพียงลวี่โหลวและน้องสาวของนาง หงเหยียน เท่านั้นที่ยังมีชีวิตอยู่ ในตระกูลเทพสงครามมีเพียงซิงเฉินเท่านั้นที่ยังมีชีวิตอยู่...

คนอื่นตายไปหมดแล้ว!

ตู๋กูเห็นเหยียนเยว่เอ๋อร์และเหยียนซีโรว่ที่ถูกเมิ่งเชียนชางจับตัวไป เขาไม่จำเป็นต้องสนใจคนอื่น แต่เขารู้ชัดเจนว่าสองคนนี้เป็นคนรักของศิษย์น้องเล็กของเขา