มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2919

มกุฎเต๋าหวูจี๋มีอยู่ในโลกในยุคแห่งความโกลาหลนับไม่ถ้วน เขาได้เคยสำรวจหอคอยนภากาศ เคยบุกเข้าไปในพื้นที่แกนกลางของแดนบรรพกาล เคยไปยังส่วนลึกของภวังค์ดาราศุภรและสำรวจซากปรักหักพังโบราณนับไม่ถ้วน

ในฐานะคนรุ่นหลัง ได้เดินตามรอยเท้าของบรรพบุรุษในสมัยโบราณและติดตามเหตุการณ์ในอดีตที่สูญหายไปในสายน้ำแห่งประวัติศาสตร์อันยาวนาน

ตามคำพูดของมกุฎเต๋าหวูจี๋ ยุคสมัยที่เก่าแก่ที่สุดที่เขารู้จักคือยุคของประเทศเซียน!

เป็นยุคแห่งความรุ่งโรจน์และความเจริญรุ่งเรืองที่หาที่เปรียบมิได้ ในยุคนั้น มีชาวเซียนนับไม่ถ้วนและมีประเทศเซียนมากมายในจักรวาล และทุกๆ ประเทศเซียนจะมีราชาเซียนนั่งเป็นผู้บังคับบัญชา

เป็นยุคที่ประมุขเต๋ามีอยู่ทุกที่และมีแดนผู้สูงส่งมากพอๆกับสุนัข มีเพียงผู้ที่แข็งแกร่งที่มรรคผลกลายเซียนเท่านั้นที่ยังพอจะเรียกได้ว่าเป็นผู้แข็งแกร่งในห้วงดารา

แต่ไม่ว่ายุคสมัยจะยิ่งใหญ่และอลังการเพียงใด ในที่สุดก็จะมีกระบวนการแห่งความเจริญรุ่งเรืองแล้วเสื่อมถอย และความหายนะก็ปะทุขึ้น!

มันเป็นการต่อสู้ที่น่าเศร้าอย่างยิ่งระหว่างชาวเซียน ชาวเซียนทุกคนมีกองทัพเทพมารจำนวนนับไม่ถ้วนภายใต้คำสั่งของพวกเขา ภัยพิบัติร้ายแรงกวาดล้างไปทั่วทั้งจักรวาลและทำลายล้างการสืบทอดนับไม่ถ้วน

หลัวซิวไม่เคยมีประสบการณ์ในยุคนั้น แต่เขาสามารถสัมผัสได้ถึงความรุ่งโรจน์ของยุคนั้นและโศกนาฏกรรมของหายนะจากคำบอกเล่าของมกุฎเต๋าหวูจี๋

หลังจากความหายนะของยุคประเทศเซียนสิ้นสุดลง จักรวาลทั้งหมดถูกทำลายจนไม่เหมือนเดิม และชาวเซียนที่เหลืออยู่ได้ซ่อมแซมปริภูมิที่พังทลายและสร้างดาวเคราะห์ที่มีชีวิตขึ้นมาทีละดวง

อย่างไรก็ตาม หายนะครั้งใหญ่นั้นรุนแรงมากจนทั้งจักรวาลแตกเป็นเสี่ยงๆ และชิ้นส่วนของจักรวาลบางส่วนก็พัฒนาผ่านยุคแห่งความโกลาหลนับไม่ถ้วน ค่อยๆ ก่อตัวเป็นดาราจักรวาลของสมัยต้าเหยียน

แต่ในสมัยต้าเหยียน ไม่มีร่องรอยของชาวเซียนในจักรวาลและอารยธรรมของวิถียุทธ์การฝึกตนเริ่มขึ้นจากแรกเริ่ม ในบางครั้ง บางคนจะพบการสืบทอดเล็กน้อยของยุคประเทศเซียนในซากปรักหักพังโบราณ

จนกระทั่งต่อมา คนๆหนึ่งที่ประกาศตัวเองว่าเป็นราชาเซียนได้มาถึง สอนสิ่งมีชีวิตทั้งหมดและมอบวิชาวิเศษอันสูงสุดให้แก่ผู้คน

ราชาเซียนเทศนาและไม่สอนออกไปง่ายๆ ต้องผ่านการทดลองและความยากลำบากมากมายเพื่อให้มีคุณสมบัติที่จะเดินไปถึงตรงหน้าราชาเซียน ในยุคนั้น มีเพียงสิบสี่คนที่ผ่านการทดสอบและกลายเป็นผู้โชคดีที่ได้นั่งฟังเทศนาของราชาเซียนผู้นั้น และถือตนเป็นศิษย์ของราชาเซียน

มกุฎเต๋าหวูจี๋เป็นหนึ่งในสิบสี่คนในตอนนั้น!

แล้วมกุฎเต๋าหวูจี๋ยังได้รู้ความลับของยุคประเทษเซียนจากปากราชาเซียน ด้วยเหตุนี้จึงรู้จักแดนบรรพกาลและหอคอยนภากาศ เป็นการสืบทอดที่เหลือมาจากชาวเซียนในยุคประเทษเซียน

ตามคำพูดของราชาเซียน หากคนรุ่นหลังสามารถกลายเซียนได้ สามารถตามรอยเท้าที่ทิ้งไว้โดยกลายเซียนโบราณและไปสู่อีกโลกใหม่ได้

“สมบัติแปลกประหลาดแปดชิ้นถูกเพาะพันธุ์ขึ้นมาในธรรมจักรวาลดั้งเดิม และราชาเซียนได้มอบมันให้กับพวกเราแปดคนในบรรดาสิบสี่คน ก็คือฟ้า ดิน เสวียน เหลือง จักรวาล จักรภพ ล้น ฮวง บรรพโบราณทั้งแปดที่เจ้ารู้จัก”

“ตามที่ราชาเซียนกล่าวไว้ สมบัติอัญมณีดั้งเดิมทั้งแปดนี้มีศักยภาพสูง และพวกมันมีโอกาสที่จะเติบโตไปสู่ระดับภัณฑ์เซียนในอนาคต ดังนั้นบรรพโบราณทั้งแปดที่ได้รับสมบัติทั้งแปดนี้จึงมีความยินดียิ่งนัก โดยต่างคิดว่าพวกเขาจะต้องกลายเซียนในอนาคตอย่างแน่นอน”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ สีหน้ามกุฎเต๋าหวูจี๋มีความขมขื่น “บางทีราชาเซียนอาจไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ในเวลานั้น แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะการกระทำของราชาเซียนนี้ ได้ปลูกฝังหายนะไว้ในพวกเราสิบสี่คนตั้งแต่แรก!”

ตามคำบอกเล่าของมกุฎเต๋าหวูจี๋ หลัวซิวไม่ได้ขัดจังหวะ แต่เพียงฟังอย่างเงียบ ๆ หลัวซิวเห็นด้วยอย่างยิ่งกับทฤษฎีต้นตอของหายนะ เพราะราชาเซียนมีศิษย์สิบสี่คน แต่เขากลับมอบให้กับแปดในสิบสี่คน และนี่จะทำให้อีกหกคนรู้สึกไม่พอใจอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

“ในบรรดาพวกเราสิบสี่คน นอกนภาโดดเดี่ยวและเย่อหยิ่ง เขาเชื่อว่าการฝึกฝนวิถียุทธ์ต้องพึ่งตนเองทุกอย่าง ไม่พึ่งพาสิ่งภายนอกใด ๆ เพื่อบรรลุวิถีเซียนแท้ ดังนั้นแม้ราชาเซียนจะมอบอัญมณีดั้งเดิมนั้นให้แก่เขา เขาก็จะไม่รับ”

“สำหรับข้า ข้าค่อนข้างเฉื่อยชา สำหรับข้าแล้ว ไม่ว่าจะมีหรือไม่มีอัญมณีดั้งเดิมก็ตามก็เป็นเรื่องที่ข้าแยแส”

“อันที่จริง ในใจของทั้งนอกนภาและข้ารู้ว่าเหตุผลหลักที่ราชาเซียนมอบอัญมณีดั้งเดิมทั้งแปดให้กับแปดคนนั้นก็เพราะพรสวรรค์ของคนแปดคนนั้นต่ำที่สุดในบรรดาสิบสี่คน พวกเราหกคนไม่ต้องการการช่วยเหลือจากอัญมณีดั้งเดิม ในอนาคตก็มีความหวังอย่างมากในการกลายเซียน แต่บรรพโบราณทั้งแปดนั้นแตกต่างออกไป หากพวกเขาไม่ได้รับความช่วยเหลือจากอัญมณีดั้งเดิม ความหวังของพวกเขาที่จะกลายเซียนในอนาคตนั้นริบหรี่”

“เดิมที มันคงจะดีถ้าเรื่องนี้ผ่านพ้นไป แต่จู่ๆ ก็มีชาวเซียนที่ทรงพลังอีกคนมาถึง และการต่อสู้แบบเอาเป็นเอาตายก็เกิดขึ้นระหว่างเขากับราชาเซียน!”

“ในท้ายที่สุด ราชาเซียนเอาชนะคู่ต่อสู้ได้ แต่เขาก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นกันและเกือบจะตาย ก่อนที่เขาจะตาย เขาได้เรียกพวกเราทั้งสิบสี่คนมา ตั้งใจจะบอกเรื่องสุดท้ายหลังจากที่เขาเสียชีวิตแก่เขา”

“ราชาเซียนใจดีและหวังเสมอว่าศิษย์พี่ศิษย์น้องสิบสี่คนสามารถช่วยเหลือซึ่งกันและกันได้ แต่เนื่องจากการแบ่งอัญมณีดั้งเดิม หวูซินและมังกรอิมเอี๊ยงไท่ชูมีความขุ่นเคืองใจมานาน ดังนั้นหลังจากที่ราชาเซียนเสียชีวิตแล้วก็ไร้ความปรานีทันที!”

“การโจมตีของหวูซิน ทำให้เราคาดไม่ถึงและในสถานการณ์ที่ไม่ทันตั้งตัว บรรพโบราณทั้งแปดได้รับบาดเจ็บสาหัส ถ้าไม่ใช่ข้าและนอกนภาช่วยพวกเขาทันเวลา พวกเขาคงตายไปนานแล้ว!”

“แต่ในบรรดาพวกเราสิบสี่คน หวูซินและมังกรอิมเอี๊ยงไท่ชูนั้นแข็งแกร่งที่สุด แม้ว่านอกนภากับข้าจะร่วมมือกันก็ไม่สามารถเอาชนะพวกเขาได้ ดังนั้นจึงขอให้มกุฎเต๋าสังสารวัฏช่วยเหลือ”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ มกุฎเต๋าหวูจี๋ถอนหายใจอย่างเสียใจ “นี่คือหายนะในสมัยต้าเหยียน ในเวลานั้น บรรพโบราณทั้งแปดยังคงอยู่ในแดนประมุขเต๋า แม้ว่าข้าและนอกนภาจะเป็นแดนมกุฎเต๋าและร่วมมือกับวัฏจักรธรรม ความแข็งแกร่งก็ด้อยกว่า หวูซิน และมังกรอิมเอี๊ยงไท่ชูทั้งสามคน”

“ในท้ายที่สุด บรรพโบราณทั้งแปดได้ต่อสู้โดยการตัดขาดการทางล่าถอยในอนาคต ผสานตัวเองเข้ากับธรรมดั้งเดิมผ่านอัญมณีดั้งเดิม และบังคับให้บรรลุสู่แดนมกุฎเต๋า ถึงจะได้รับชัยชนะที่น่าสังเวช”

การผสานกับธรรมดั้งเดิม หมายความว่าแดนวิถียุทธ์ของบรรพโบราณทั้งแปดจะหยุดอยู่ที่ระดับธรรมดั้งเดิมตลอดไปและจะไม่มีทางไปถึงแดนวิถีแห่งเซียนได้ การเสียสละอย่างนี้ยิ่งใหญ่นัก!

เนื่องจากการต่อสู้ครั้งนั้น มกุฎเต๋าสังสารวัฏอยู่ข้างกับบรรพโบราณทั้งแปด ดังนั้นหลังสงคราม บรรพโบราณทั้งแปดและมกุฎเต๋าทั้งสองก็สัญญาว่าจะให้มกุฎเต๋าสังสารวัฏเป็นผู้ปกครองโลกมหาศักดิ์แปดด้านหลายยุคแห่งความโกลาหล ใช้สิ่งนี้เพื่อฝึกฝนพลังวัฏสงสารสูงสุดของตนเอง

แต่ในไม่ช้าบรรพโบราณทั้งแปดและมกุฎเต๋าทั้งสองก็ค้นพบว่ามกุฎเต๋าสังสารวัฏมีความทะเยอทะยานสูง ด้านหนึ่ง เขาได้สอนสั่งจ้าววัฏสงสารเพื่อทำให้เส้นทางแห่งวัฏสงสารของเขาสมบูรณ์แบบ อีกด้านหนึ่งก็สร้างกองกำลังจ่างเทียนตี้ขึ้นมาเพื่อค้นหาชิ้นส่วนอัญมณีดั้งเดิมที่หายสาบสูญในการต่อสู้ครั้งนั้น

สิ่งนี้ทำให้บรรพโบราณทั้งแปดและมกุฎเต๋าทั้งสองตระหนักว่ามกุฎเต๋าสังสารวัฏก็อยากได้อัญมณีดั้งเดิมทั้งแปดเช่นกัน เมื่อเขาบรรลุเส้นทางแห่งวัฏสงสารบรรลุผลบริบูรณ์แล้ว บรรพโบราณทั้งแปดจะเป็นคนแรกที่เขาจะกำจัดทิ้งเพื่อแย่งชิงอัญมณีดั้งเดิม!