มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2974

“เรื่องยุ่งยากขึ้นเรื่อยๆแล้ว...”

หลังจากออกจากหอมกุฎดาบแล้ว หลัวซิวก็นั่งขัดสมาธิบนเข็มทิศสาสน์เต๋า มองไปที่โลกอันกว้างใหญ่ในระยะไกล กุมหน้าผากอย่างปวดหัว

โลกสวรรค์ช่างกว้างใหญ่ เขาจะไปหาลู่เมิ่งเหยาได้ที่ไหน? นอกจากนี้ แม้ว่าเขาจะตามหานางพบแล้ว เขาสามารถเอาชนะผู้แข็งแกร่งซึ่งสงสัยว่าจะอยู่เหนือประมุขเต๋าได้หรือ?

ก่อนที่เขาจะรู้ตัว เมืองหนึ่งก็ปรากฏขึ้นในสายตาของหลัวซิว และเขาก็คุ้นเคยกับเมืองนี้ เพราะนี่คือเมืองชิงเทียน

ในบรรดาวังนภาสิบสองของเผ่าฟ้า วังชิงเทียนเป็นวังแห่งแรก ว่ากันว่าหลังจากที่มกุฎเต๋าเทียนชูสร้างแผ่นดินโลกสวรรค์ เขาได้รับศิษย์สิบสองคน ที่เรียกว่าเผ่าฟ้า ไม่ใช่ผู้สืบสายเลือดของผู้แข็งแกร่งมกุฎเต๋าผู้นี้ แต่เป็นเพียงศิษย์ของเขา การสืบทอดของเขาเท่านั้น

ศิษย์ทั้งสิบสองคนนี้จะสืบทอดต่อไป จากนั้นจึงมีภูตสวรรค์สิบสอง วังนภาสิบสอง

เมื่อเก็บเข็มทิศสาสน์เต๋าแล้ว หลัวซิวก็เข้าสู่เมืองชิงเทียนซึ่งเป็นศูนย์กลางของแผ่นดินโลกสวรรค์นี้และเป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดในโลกสวรรค์ ข่าวจากทุกด้านค่อนข้างดี บางทีอาจหาข่าวเกี่ยวกับลู่เมิ่งเหยาได้จากที่นี่

“เมิ่งเหยา?”

เรื่องที่หลัวซิวไม่เคยคาดคิดก็คือหลังจากที่เขามาถึงเมืองเทพชิงเทียน เขาก็เห็นแผ่นหลังที่คุ้นเคยคนหนึ่ง

แม้ว่าจะไม่ได้เจอกันเป็นเวลานานหลายปี แต่หลัวซิวเชื่อว่าเขาจะไม่มีวันจำคนผิดแน่ เจ้าของแผ่นหลังนั้นต้องเป็นลู่เมิ่งเหยา

แผ่นหลังของสตรีคนนั้น ผุดขึ้นมาในสายตาของหลัวซิวและหายไปหลังจากเลี้ยวมุมด้านหน้า ดังนั้นหลัวซิวจึงปล่อยตัวสำนึกของเขาอย่างรวดเร็วเพื่อไปสัมผัส

ตอนนี้พลังของตัวสำนึกของเขาได้มาถึงระดับของผู้แกร่งเลิศแล้ว แต่ในขณะที่ตัวสำนึกของเขาเพิ่งแผ่ซ่านออกไป ตัวสำนึกที่มีพลังมากกว่าหลายเท่าก็บดขยี้กลับมา ทำให้หลัวซิวที่ยืนอยู่บนถนนหน้าซีด แล้วกระอักเลือดออกมาเต1มปากทันที

นี่ทำให้หลัวซิวตกตะลึงมาก เขาถูกบดขยี้โดยตรงที่ระดับตัวสำนึกโดยไม่ได้ดูด้วยซ้ำว่าอีกฝ่ายเป็นใคร ดังนั้นผลการฝึกตนของอีกฝ่ายควรจะทรงพลังเพียงใด?

ทันใดนั้นในสมองของหลัวซิวก็มีผู้อาวุโสที่ออกมาจากหอดาบนั้นตามคำพูดของจอมดาบหวูฉ่าง

หากมีคนที่อยู่ข้างลู่เมิ่งเหยาที่ทรงพลังจนเขาคาดเดาไม่ออก ก็คงมีเพียงผู้อาวุโสลึกลับผู้นั้น

“สหายหลัว? ข้าไม่คิดว่าจะได้เจอเจ้าที่นี่อีก เหตุใดเจ้าถึงกระอักเลือดออกมาล่ะ?”

ทันใดนั้น เสียงดังมาจากชั้นสองของร้านอาหารข้างถนน หลัวซิวมองไปตามเสียงและเห็นคนรู้จักคนหนึ่ง

“เหตุใดเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ?”

บนชั้นสองของร้านอาหารริมหน้าต่าง หลัวซิวนั่งตรงข้ามกับลิ่งฮู๋จื่อเซวียน พูดขึ้นมาแล้ว เขาไม่ได้เห็นชายหนุ่มคนนี้มาหลายปีแล้ว

ลิ่งฮู๋จื่อเซวียนในวันนี้มีผลการฝึกตนอยู่ที่มหาจักรพรรดิยุทธ์วัฏจักรเก้าช่วงกลางแล้ว และด้วยพรสวรรค์ของเขา ไม่น่าจะฝึกตนได้เร็วขนาดนี้ ดังนั้นชายหนุ่มคนนี้น่าจะได้รับโอกาสที่ไม่เลวอีกครั้ง

พรสวรรค์และความถนัดของนักยุทธ์คนหนึ่งนั้นกำหนดตั้งแต่กำเนิดแล้ว แต่จะไม่ทราบความสำเร็จของนักยุทธ์ในอนาคต หากมีโอกาสเพียงพอที่จะได้รับโชคลาภและการเปลี่ยนแปลงครั้งแล้วครั้งเล่า คนที่มีความถนัดค่อนข้างต่ำอาจประสบความสำเร็จกว่าอัจฉริยะไร้เทียมทานเหล่านั้น

บนเส้นทางของการฝึกตนวิถียุทธ์ พรสวรรค์และความถนัดเป็นสิ่งสำคัญ แต่ที่มากกว่านั้นคือการได้รับโอกาสและความพยายาม

ในการรับรู้ของหลัวซิวที่มีต่อลิ่งฮู๋เซวียนคนนี้ ชายหนุ่มคนนี้เก่งมากในการรวบรวมข้อมูลทุกประเภท และบุคลิกของเขาก็จะไม่ทำเรื่องนี้หากไม่มีประโยชน์ ดังนั้นต้องมีเหตุผลสำหรับผู้ชายคนนี้ที่ปรากฏตัวที่นี่

“ฮ่าฮ่า ดูเหมือนว่าสหายหลัวกับข้าจะถูกลิขิตไว้แล้ว ข้าได้ยินมาว่าเจ้าได้ถึงแดนผู้สูงส่งแล้ว สหายหลัว แต่ข้ามีข่าวร้ายหนึ่งจะบอกเจ้า” ลิ่งฮู๋เซวียนหัวเราะ

“พูดออกมาฟังดู” หลัวซิวหยิบถ้วยขึ้นมาจิบเหล้า แล้วถามอย่างสบายๆ ในใจกลับคิดว่าจะทำเช่นไรถึงจะได้พบลู่เมิ่งเหยา

“ชีชีก็กลายเป็นแดนผู้สูงส่งแล้วจอมมกุฎจิ่วซาง” เมื่อพูดตรงนี้ ลิ่งฮู๋จื่อเซวียนก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจเบา ๆ และดื่มเหล้าในถ้วยหมดในอึกเดียว

“เร็วเช่นนี้เลยรึ?” แม้ว่าหลัวซิวจะเหม่อ แต่เขาได้ยินทุกอย่างที่ลิ่งฮู๋จื่อเซวียนพูด เขาก็อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ

ในฐานะผู้สืบทอดเพียงคนเดียวของขิมเก้าบรรเลงอาดูรในโลกนี้ ชีชีเป็นที่รู้จักในฐานะสตรีผู้มีความสามารถอันดับหนึ่งในโลกมหาศักดิ์อัษฎทิศ พรสวรรค์และความถนัดของนางนั้นสูงมาก ดังนั้นจึงไม่ต้องสงสัยเลย

แต่ไม่ว่าพรสวรรค์ของนางจะดีแค่ไหนในฐานะผู้นำของคนรุ่นใหม่ก็มีเหตุผลว่านางไม่ควรฝึกฝนได้เร็วขนาดนี้ เท่าที่หลัวซิวรู้ อัจฉริยะในยุคเดียวกันกับเขา มีระดับผลการฝึกตนที่สูงที่สุดก็คือมหาจักรพรรดิยุทธ์วัฏจักรเก้าช่วงปลาย มันไม่ง่ายเลยที่จะบรรลุผ่านแดนผู้สูงส่ง ไม่เพียงแต่ต้องการทรัพยากร แต่ที่สำคัญกว่านั้นต้องความเข้าใจของแดนธรรมเวชดั้งเดิมอีกด้วย

“ใช่ นางฝึกฝนเร็วมาก ในชีวิตนี้ข้าไม่มีทางไล่ทันนางเลย” ลิ่งฮู๋จื่อเซวียนพูดด้วยรอยยิ้มเฝื่อนๆ

หลัวซิวเข้าใจอยู่แล้วว่าลิ่งฮู๋จื่อเซวียนหมายถึงอะไร สิ่งที่ทำให้เขายิ้มเฝื่อนอย่างแท้จริง ไม่ใช่ว่าผลการฝึกตนของเขาไม่สามารถไล่ตามชีชีได้ แต่เป็นปัญหาความรัก ไม่ต้องพูดถึงว่าชีชีจะอบากอยู่กับเขาหรือไม่ ด้วยช่องว่างในผลการฝึกตน ลิ่งฮู๋จื่อเซวียนไม่สามารถเอาชนะอุปสรรคในใจของตนเองได้

“นี่ไม่นับว่าเป็นข่าวร้าย เจ้ายังอายุน้อย เจ้าสามารถเริ่มต้นใหม่ได้ จักรวาลนี้กว้างใหญ่มาก และมีนางฟ้าที่สวยงามมากมาย” เมื่อเห็นท่าทางที่สิ้นหวังของลิ่งฮู๋จื่อเซวียน หลัวซิวก็อดแซวและพูดติดตลกไม่ได้

ลิ่งฮู๋จื่อเซวียนกลอกตาขาว “สหายหลัว เจ้ายังคงไม่สนใจอะไรเช่นเคย ชีชีอยากฆ่าเจ้านะ ตอนนี้นางกำลังฝึกฝนอย่างรวดเร็วเช่นนี้ เจ้าน่าจะมีแรงกดดันมากถึงจะถูก”

เมื่อหลัวซิวได้ยิน เขาก็ยิ้มโดยไม่ตอบอะไร เขาจะมีแรงกดดัน? นั่นเป็นเพียงเรื่องตลก ไม่ต้องพูดถึงว่าชีชีกลายเป็นแดนผู้สูงส่ง แม้ว่านางจะอยู่ในแดนแดนผู้สูงส่งช่วงปลายหรือเป็นถึงผู้แกร่งเลิศ หลัวซิวก็ไม่มีแรงกดดันแม้แต่น้อย

แน่นอน แม้ว่าเขาจะพูดแบบนั้น ลิ่งฮู๋จื่อเซวียนก็จะไม่เข้าใจ พวกเขาสองคนยังคงนั่งดื่มที่นี่ได้เพราะโชคชะตาของพวกเขา อันที่จริง พวกเขาสองคนไม่ได้อยู่ในแดนเดียวกันอีกต่อไป

“เจ้ารู้ข่าวเร็วดี ข้าจะถามเจ้าเกี่ยวกับคนๆหนึ่ง เจ้ารู้ที่อยู่ของศิษย์ที่ชื่อลู่เมิ่งเหยาจากหอมกุฎดาบหรือไม่?” หลัวซิวถามเปลี่ยนเรื่อง