มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 3078

“เทียนหย่ง ทำให้เจ้าต้องผิดหวังเลยนะ”

หลังจากวัฏสงสารสลายหายไป หลัวซิวที่ลอยอยู่กลางห้วงดาราก็พูดพึมพำคนเดียว

เมื่อใช้เส้นทางแห่งวัฏสงสารยึดกุมวัฏสงสารของจักรวาลเล็กแห่งนี้ เดิมทีคิดว่าจะเจอเบาะแสของหวูชวง เทียนหย่งแล้วก็เมิ่งเสี้ย แต่กลับนึกไม่ถึงเลยว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นนี้

โชคดีที่ใช่ว่าจะไม่ได้รับดอกผลไปซะหมด อย่างน้อยก็ทำให้เขาเจอร่างที่เมิ่งเสี้ยกลับชาติมาเกิดแล้ว

เสี้ยววินาทีที่วัฏสงสารสลายหายไป ผู้แข็งแกร่งที่อยู่ในจักรวาลพิภพนี้ก็ต่างพากันโล่งอก

“กราบคารวะนายจ้าวซิวหลัว”

มีเงาดำสามร่างปรากฏในตำแหน่งที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกล ซึ่งพวกเขาก็คือบรรพจารย์จักรวาล บรรพจารย์จักรภพและบรรพจารย์เหลือง

เดิมทีในบรรพโบราณทั้งแปดยังเหลือบรรพจารย์ล้นอีกคนหนึ่ง ทว่าในศึกสงครามขั้นเด็ดขาดในภายหลัง บรรพจารย์ล้นเลือกที่จะยืนอยู่ฝั่งเฉว่โยวหวูจี๋ จึงถูกมกุฎเต๋านอกนภาทำการสังหารด้วยตนเอง

ปัจจุบันเหล่ามกุฎเต๋าที่ยังคงอยู่ในโลกนี้จึงเหลือเพียงพวกเขาสามคนแล้ว

“ทั้งสามท่านมาหาข้าเพราะเรื่องอันใดรึ?”หลัวซิวหันไปมองพวกเขา แล้วถามด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่ง

บรรพจารย์เหลืองประสานมือทำท่าคารวะ ก้าวเดินขึ้นไปข้างหน้าแล้วพูดว่า: “เฉว่โยวหวูจี๋หลบหนีไปแล้ว แปดโลกาก็รวมกันเป็นหนึ่ง หากจะเรียกว่าโลกาอนัตตาอู๋จี๋ต่อไปคงไม่เหมาะสม โปรดกรุณานายจ้าวซิวหลัวช่วยประทานชื่อให้ด้วยขอรับ”

ถึงแม้นี่จะไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร แต่หลัวซิวกำเนิดจากโลกมหาศักดิ์ทั้งแปด ปัจจุบันก็เป็นผู้แข็งแกร่งอันดับหนึ่งอีก บรรพโบราณทั้งสามย่อมไม่กล้าตัดสินใจอะไรตามอำเภอใจอยู่แล้ว

หลัวซิวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วตอบกลับว่า: “ครั้นทำสงครามขั้นเด็ดขาดในช่วงสุดท้าย หากไม่มีการเสียสละของมังกรอิมและนอกนภา ข้าก็คงไม่มีโอกาสทำให้เฉว่โยวหวูจี๋บาดเจ็บสาหัส เช่นนั้นก็ตั้งชื่อตามชื่อของพวกเขาทั้งสองแล้วกัน เรียกว่าแผ่นดินมังกรฟ้าเถอะ”

ชื่อดังกล่าวดูไม่ค่อยทางการเท่าไหร่ แต่ในเมื่อเป็นชื่อที่หลัวซิวประทานให้ บรรพโบราณทั้งสามย่อมไม่กล้าพูดอะไรอยู่แล้ว

จู่ ๆ หลัวซิวก็มองไปทางบรรพโบราณทั้งสาม “ไม่ทราบว่าทั้งสามท่านเคยได้ยินระลอกคลื่นห้วงเวลาหรือไม่? ทราบหรือไม่ว่านอกจากพิภพที่เราอยู่แล้ว ยังมีพิภพอื่นคงอยู่หรือไม่?”

เมื่อได้ยินคำพูดดังกล่าว บรรพโบราณทั้งสามไม่ทราบจุดประสงค์ของหลัวซิว จึงพากันพยักหน้า พวกเขามีชีวิตคงอยู่มานานหลายยุคตรีภพ จึงไม่มีทางไม่ทราบเรื่องประเภทนี้อยู่แล้ว

“ในเมื่อนายจ้าวซิวหลัวพูดถึงเรื่องพิภพอื่น ข้าก็มีเรื่องหนึ่งจักรายงานต่อนายจ้าวซิวหลัวพอดีเลย”จู่ ๆ บรรพจารย์จักรภพก็เอ่ยปากพูด

“เรื่องอันใดหรือ?”หลัวซิวมองไปทางบรรพจารย์จักรภพ

“แท้จริงแล้วในยุคประเทศเซียนที่เก่าแก่ พิภพของเราและพิภพอื่น ๆ เป็นจักรวาลเดียวกัน และสะพานทะยานเซียนก็เป็นเส้นทางเพียงหนึ่งเดียวที่สามารถมุ่งไปสู่โลกเซียน ฉะนั้นหากผู้แข็งแกร่งจากพิภพอื่น ๆ ต้องการบินทะยานสู่โลกเซียน ก็จำเป็นต้องข้ามผ่านสะพานทะยานเซียน”

บรรพจารย์จักรภพอธิบายอย่างไม่รีบไม่ร้อน “สะพานทะยานเซียนในปัจจุบันไม่มีตระกูลจีคอยเฝ้าดูแลแล้ว ผู้ที่ต้องการบินทะยานสู่โลกเซียนก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ในแดนเซียนอีกต่อไป ฉะนั้นจึงมีผู้แข็งแกร่งจากพิภพอื่น ๆ ติดต่อหาข้า พวกเขาก็อยากยืมสะพานทะยานเซียนมุ่งหน้าไปสู่โลกเซียนเช่นกันขอรับ”

“โอ๊ะ? บรรพจารย์จักรภพมีการติดต่อกับผู้แข็งแกร่งจากพิภพอื่นด้วยหรือ?”เมื่อได้ยินคำพูดดังกล่าว แววตาหลัวซิวก็เป็นประกายขึ้นมา

เขากำลังเครียดอยู่เลยว่าจะไปตามหาพิภพอื่น ๆ อย่างไรดี ไม่นึกเลยว่าจะเจอเบาะแสเร็วเช่นนี้

“บรรพจารย์จักรภพทราบวิธีการเดินทางไปยังพิภพอื่นหรือไม่?”หลัวซิวถาม

บรรพจารย์จักรภพพยักหน้าแล้วตอบกลับ: “การเดินทางไปยังพิภพอื่นมีสองวิธีขอรับ หนึ่งคือผ่านระลอกคลื่นห้วงเวลา ส่วนอีกวิธีหนึ่งก็คือมุ่งหน้าไปยังเขตชายแดนจักรวาล”

“ระลอกคลื่นห้วงเวลาเกิดจากห้วงเวลาระหว่างพิภพพุ่งชนกัน ซึ่งมีอัตราการกำเนิดน้อยมาก ๆ ต้องอาศัยโชคล้วน ๆ มาตรแม้นว่าชำนาญเกณฑ์ห้วงเวลา หากไม่มีเคล็ดวิชาพิเศษ ก็ไม่สามารถสร้างเส้นทางอย่างระลอกคลื่นห้วงเวลาที่สามารถมุ่งไปสู่พิภพอื่นออกมาได้เช่นกัน”

“หากนายจ้าวซิวหลัวต้องการเดินทางไปยังพิภพอื่นละก็ สามารถมุ่งหน้าไปยังเขตชายแดนจักรวาลได้ขอรับ ดาราจักรวาลดูเหมือนจะกว้างใหญ่อย่างไร้ขอบเขต แท้จริงแล้วมันก็มีเขตชายแดนอยู่ขอรับ หากสามารถเดินทางไปยังเขตชายแดน แล้วเคลื่อนผ่านตรีภพบริเวณเขตชายแดน ก็จะสามารถเข้าสู่พิภพอื่นแล้วขอรับ”

บรรพจารย์จักรภพอธิบายเช่นนี้ อ้างอิงจากคำพูดของเขา ตลอดกาลเวลาอันยาวนานที่ผ่านพ้นมา พวกเขาก็เคยมุ่งหน้าไปอย่างพิภพอื่นเช่นกัน และเคยมีผู้แข็งแกร่งจากพิภพอื่นเดินทางมาที่นี่ด้วย

“รอบพิภพแห่งนี้ของเรามีพิภพอื่นกี่พิภพหรือ? หลังจากจักรวาลที่เก่าแก่แตกสลายไปแล้ว ได้ประกอบเป็นจักรวาลเล็ก ๆ อีกกี่จักรวาล?”หลัวซิวถามอีก

“มีเยอะมากขอรับ มีมากดั่งดวงดาวบนท้องฟ้าเลย พิภพแห่งนี้ของเราถือเป็นพิภพที่กว้างใหญ่มากที่สุด พิภพบางส่วนที่ประกอบจากเศษจักรวาลเก่าแก่ที่ค่อนข้างเล็ก ยังเทียบเคียงกับธาตุดาราแห่งหนึ่งไม่ได้เลยขอรับ”

หลัวซิวพยักหน้า เข้าใจเรื่องราวทุกอย่างแล้วก่อนจะพูดว่า: “เมื่อเป็นเช่นนี้ละก็ บรรพจารย์จักรภพสามารถให้ผู้แข็งแกร่งจากพิภพอื่น ๆ ไปพบข้าที่แผ่นดินซิวหลัวได้”