มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 3077

ด้วยตัวธรรมของหลัวซิว ก็ไม่ถึงขั้นเป็นทุกข์เป็นร้อนในเรื่องผลได้ผลเสียส่วนตัวหรอก เขาวางแผนที่จะหาเวลาว่างไปพบบรรพจารย์จักรวาลและบรรพจารย์จักรภพ แม้นบรรพโบราณทั้งสองจักสูญเสียอัญดั้งเดิมไปแล้ว แต่ว่าในห้วงดารานี้ สามารถพูดได้เลยว่านอกจากหลัวซิวแล้ว ผู้ที่มีฝีมือความสามารถด้านเวลาและปริภูมิสูงที่สุดก็คือพวกเขา

กาลเวลาที่เขาฝึกตนไม่นาน ยังไม่เคยสัมผัสของบางอย่างมาก่อน แต่บรรพจารย์จักรวาลและบรรพจารย์จักรภพน่าจะรู้เรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับระลอกคลื่นห้วงเวลาไม่น้อยเลย

เขาถอนหายใจเฮือกหนึ่ง ถอนพลังอมตะย้อนเวลาออก เงาร่างกระพริบครั้งหนึ่ง ร่วงลงบนเข็มทิศสาส์นเต๋า ก่อนจะผันเป็นลำแสงดวงหนึ่งแล้วหายไปในส่วนลึกของห้วงดารา

จักรวาลกันดาร มหาโลกาพันสาม!

จากแดน ณ ปัจจุบันของหลัวซิว สามารถใช้อำนาจบุกเข้ามาในแดนเทวนิรันกาลได้อย่างง่ายดายเลย มาถึงตำหนักไท่ซ่างเทียนหย่ง

“เทียนหย่ง ข้ามาเยี่ยมเจ้าอีกแล้ว”

ยืนอยู่หน้าโลงแก้ว หลัวซิวเพ่งมองใบหน้างามเมืองล่มที่กำลังนอนสงบเย็นชาอยู่ภายใน

“ข้าเคยบอกว่าข้าในภพชาตินี้เป็นเพียงหลัวซิว แต่ข้าก็ปฏิเสธไม่ได้เช่นกันว่าข้ายังเป็นไท่ซ่างฉิง”

“แม้นข้าจักไม่แทนตนเป็นไท่ซ่างฉิงอีกต่อไป แต่ข้ากลับพบว่าบ่วงกรรมบางอย่าง ไม่ใช่สิ่งที่ข้าอยากตัดแล้วตัดได้เลย”

“หากข้ามีเพียงความทรงจำในภพชาตินี้ของหลัวซิวก็แล้วไป แต่ความทรงจำในอดีตชาติดันหลอมรวมเข้ากับภพชาตินี้ ฉะนั้นข้าจึงจำเป็นต้องเผชิญหน้ายอมรับความรู้สึกที่เจ้าเคยมอบให้ข้า”

“เทียนหย่ง นี่เป็นสิ่งที่ข้าติดค้างเจ้า ทั้งยังติดค้างหวูชวงและเมิ่งเสี้ยด้วย”

“ถ้าพูดออกมาเจ้าอาจจะหัวเราะเยาะข้า คนที่รักใคร่ชื่นชมข้าในอดีตชาติมีมากเกินไป แต่ถ้าเกิดพูดถึงผู้ที่ข้าทำให้รู้สึกผิดหวังจริง ๆ สตรีที่ข้าทำให้นางเหล่านั้นเสียใจมีมากเกินไปแล้ว แต่ถ้าหากพูดถึงเรื่องติดค้าง อย่างนั้นข้าก็แค่ติดค้างพวกเจ้าสามคนเท่านั้น”

หลัวซิวนั่งอยู่ข้างโลงแก้ว บนใบหน้ามีรอยยิ้มจาง ๆ ราวกับกำลังพูดกับเทียนหย่งที่กำลังนอนอยู่ในโลง

“เทียนหย่งเจ้ารู้หรือเปล่า? ปัจจุบันเมื่อบรรพอาจารย์เผ่าภพของพวกเจ้าพบข้ายังต้องเคารพนอบน้อมเลย หากไม่ใช่เพราะเห็นแก่หน้าเจ้า เมื่อปีนั้นข้าคงทำให้เขาดับสลายสูญสิ้นไปตั้งนานแล้ว”

“เทียนหย่งเจ้ายังจำคำพูดที่ข้าเคยพูดได้หรือไม่? ข้าเคยพูดว่าจะคืนวิญญาณให้เจ้า ข้าจะไปตามหาดวงจิตแท้ของเจ้าในวัฏสงสาร”

“อดีตข้าไม่มีศักยภาพนั้น ฉะนั้นผ่านไปนานมากจึงไม่ได้กลับมาเยี่ยมเยียนเจ้าสักที ที่ข้ากลับมาในครั้งนี้ก็เพื่อจะทำตามสัญญาที่เคยข้าเคยให้ไว้”

ในระหว่างที่พูดอยู่นั้น หลัวซิวก็ค่อย ๆ ลุกตัวขึ้น วางมือทั้งสองข้างลงบนโลงแก้ว มีแสงสว่างที่เรืองรองกระพริบผ่านไป โลงศพแก้วคริสตัลจึงถูกเขาเก็บเข้าไปในแหวนเก็บของ

จากนั้นหลัวซิวก็เดินออกไปจากตำหนักหลังนี้ แล้วทำการเก็บตำหนักไท่ซ่างเทียนหย่งเข้าไปเช่นกัน

“วัฏสงสาร เปิด!”

เดินย่ำอยู่ในห้วงดาราที่ไร้ขอบเขต วงล้อชีวิตแห่งเหล่าเทวเทพปรากฏหลังศีรษะหลัวซิว ตะคอกเสียงดังลั่น พอสิ้นเสียงกระบวนท่าก็เกิดประสิทธิผลทันที!

ซึ่งเป็นเช่นเดียวกับความแตกต่างระหว่างจักรวาลใหญ่และจักรวาลเล็ก ห้วงดาราของจักรวาลเล็กอย่างสามโลกาก็มีจุลสังสารวัฏที่เป็นของจักรวาลเล็กแห่งนี้เช่นกัน

ความล้ำลึกที่แฝงซ่อนอยู่ในจุลสังสารวัฏนี้ยังเทียบเคียงกับเศษเสี้ยวเกณฑ์สังสารวัฏสูงศักดิ์ไม่ได้ด้วยซ้ำ แต่เมื่อมองในมุมจักรวาลเล็กจักรวาลนี้ มันกลับเป็นเกณฑ์ขั้นสุดยอดแล้ว

สมัยวัฏสงสารมีมกุฎเต๋าสังสารวัฏเป็นผู้นำ วัฏสงสารที่จ้าววัฏสงสารในแต่ละรุ่นใช้ควบคุมทุกสรรพสิ่งก็คือวัฏสงสารของจักรวาลเล็ก

ผลการฝึกตนของหลัวซิวในปัจจุบันเทียบทัดมกุฎเต๋าสังสารวัฏ วงล้อชีวิตแห่งเหล่าเทวเทพที่เขาฝึกเซ่นด้วยตนเองจึงอยู่เหนือมกุฎเต๋าสังสารวัฏในอดีต

ดังนั้นแค่อาศัยพลังของหลัวซิว ก็สามารถยึดกุมวัฏสงสารของจักรวาลเล็กแห่งนี้ได้แล้ว ควบคุมโชคชะตาของผู้แข็งแกร่งที่นับไม่ถ้วน

ตำนานเล่ากันว่าอสูรจิตทั้งปวงจะกำเนิดดวงจิตแท้ก่อน ถึงจะมีวิญญาณตามหลัง หากคนคนหนึ่งตายไป ร่างตายธรรมสูญ ดวงจิตแท้จะเข้าสู่วัฏสงสาร แล้วกลับชาติมาเกิด

มีผู้แข็งแกร่งบางส่วนสามารถกลับชาติมาเกิดพร้อมกับความทรงจำในอดีต ส่วนบางคนจะถูกลบล้างความทรงจำตั้งแต่อยู่ในวัฏสงสาร ทุกอย่างเริ่มต้นใหม่หมด แต่ก็มีโอกาสที่สามารถปลุกเตือนความทรงจำในอดีตชาติได้เช่นกัน

และหลัวซิวก็คือคนประเภทหลัง แต่ก็โชคดีที่ผู้ที่เพ้อฝันจะควบคุมชะตาชีวิตของเขาคือเมิ่งเชียนชาง หากเวลานั้นผู้ที่หมายตาเขาไว้คือมกุฎเต๋าสังสารวัฏ เกรงว่าเขาคงกลายเป็นหมากตัวหนึ่งที่แทบจะไม่ต่างอะไรจากหุ่นเชิดในมือมกุฎเต๋าสังสารวัฏตั้งนานแล้ว

กงล้อที่ใหญ่โตมโหฬารวงหนึ่งปรากฏตรงจุดสูงสุดของห้วงดารา กงล้อดังกล่าวกว้างใหญ่อย่างไร้ขอบเขต ในระหว่างที่มันค่อย ๆ โคจร ก็มีออร่าธรรมเวชที่ลึกซึ้งอย่างไร้ขอบเขตพรั่งพรูออกมา

สาเหตุที่วัฏสงสารคือวัฏสงสารนั้น ลำดับแรกเป็นเพราะมันคือกงล้อหนึ่งวง รองลงมาคือมันมีเส้นรอบวงสองวง และวัฏสงสารก็มีกงล้อใหญ่ด้านนอกหนึ่งวง และด้านในอีกหนึ่งวง

กงล้อวงกลมสองวงของวัฏสงสาร ซึ่งอันหนึ่งคือวัฏจักรการเวียนว่ายตายเกิด ส่วนอีกอันหนึ่งคือกงล้อห้วงเวลา ความเป็นตายของทุกสรรพสิ่ง การกลับชาติมาเกิด วัฏสงสารครอบคลุมห้วงเวลา และครอบคลุมความเป็นตายเช่นกัน