มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 3080

มกุฎเต๋าล้วนมีความหยิ่งผยอง ในมุมมองของพวกเขา ต่อให้นายจ้าวซิวหลัวนั่นจะแข็งแกร่งกว่ากึ่งเซียน แต่ท้ายที่สุดแล้วก็ไม่ยังไม่ใช่เซียน แม้จะแข็งแกร่งกว่าพวกเขา แต่ก็คงไม่ได้แข็งแกร่งกว่าเท่าไหร่

ดังนั้นมกุฎเต๋าทั้งเจ็ดคนที่มาจากโลกาอื่นจึงไม่ค่อยเคารพยำเกรงในตัวหลัวซิวมากเท่าไหร่นัก มากสุดก็แค่หวาดหวั่น ไม่อยากรุกราน

มีคนสามารถระงับอารมณ์ไว้ แต่คนบางคนกลับไม่สามารถระงับอารมณ์ไว้ได้

บรรพจารย์จักรภพต้องได้ยินเสียงหึที่เยือกเย็นสามเสียงอยู่แล้ว จึงอุทานคำว่าแย่แล้วในใจ ก่อนจะรีบใช้ตัวสำนึกส่งเสียง: “ผู้เพื่อนยุทธ์กงฉื่อ ผู้เพื่อนยุทธ์หยวนเฟิงผู้เพื่อนยุทธ์กู่ชิวสักครู่อย่าริอ่านล่วงเกินนายจ้าวซิวหลัวเชียวนะ”

“ผู้เพื่อนยุทธ์จักรภพหมายความว่าอย่างไร? นี่ไม่ใช่เราไม่ไว้หน้าผู้เพื่อนยุทธ์จักรภพนะ แต่นายจ้าวซิวหลัวนั่นจองหองมากเกินไปแล้ว พวกเราเดินทางมาพร้อมกัน ทว่าเขากลับมาแล้วแต่ก็ไม่มาทักทายเราก่อน ผู้ที่ไม่รู้เรื่องคงคิดว่าเขาบรรลุมรรคผลกลายเซียนแล้วกระมัง”

มกุฎเต๋าผู้มีนามว่ากงฉื่อรู้สึกไม่พอใจอย่างยิ่ง ไม่ได้สนใจเลยว่าบรรพจารย์จักรภพไม่ได้อธิบายกับเขา แต่กำลังตักเตือนย้ำเตือนเขาอยู่

สีหน้าของบรรพจารย์จักรภพเปลี่ยนไปเล็กน้อย ในขณะที่เขากำลังจะพูดอะไรบางอย่างอยู่นั้น คนกลุ่มหนึ่งก็เดินเข้ามาในวังซิวหลัวแล้ว

ทันทีที่เข้ามา มกุฎเต๋าทั้งเจ็ดที่มาจากโลกาอื่นก็ต่างปลดปล่อยออร่าผลการฝึกตนของตัวเองออกมาพร้อมเพรียงกัน พลังออร่าของมกุฎเต๋าทั้งเจ็ดรวมเข้าด้วยกัน และผู้ที่ได้รับผลกระทบก่อนก็คือต้วนคงที่พาพวกเขาเข้ามา

อย่างไรเสียต้วนคงก็ยังเป็นประมุขเต๋าคนหนึ่งอยู่ ไม่ใช่แม้กระทั่งประมุขเต๋าช่วงปลาย จึงยิ่งไม่ต้องพูดถึงมกุฎเต๋าเลย

“อั่ก!”

ภายใต้สถานการณ์ที่ไม่ทันได้ตั้งตัว ต้วนคงจึงถูกพลังออร่าของผู้แข็งแกร่งมกุฎเต๋าทั้งเจ็ดกระแทก จึงอ้าปากกระอักเลือด อีกทั้งร่างกายกระเด็นออกไป

“แย่แล้ว!”เมื่อเห็นภาพเหตุการณ์นี้ หัวใจของบรรพจารย์จักรภพก็ดิ่งลงไปถึงตาตุ่มทันที เขานึกไม่ถึงเลยว่าพวกมกุฎเต๋าที่มาจากโลกาอื่นจะกล้าหาญเช่นนี้

ส่วนหลัวซิวก็นึกไม่ถึงเช่นกันว่าจะมีภาพเหตุการณ์นี้เกิดขึ้น ตั้งแต่สิ้นสุดศึกสงครามขั้นเด็ดขาด ประมุขเต๋ามกุฎเต๋าทุกคนที่อยู่ต่อหน้าเขาล้วนเคารพนอบน้อม ทำตัวระมัดระวังมาก ผู้กล้าหาญทั้งเจ็ดที่โผล่มากะทันหันนี้ ทำให้เขารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเล็ก ๆ

ในขณะที่บรรพจารย์จักรภพกำลังจะเอ่ยปากอธิบายอยู่นั้น กลับเห็นหลัวซิวโบกมือ ทำให้บรรพจารย์จักรภพกลืนคำพูดที่จะพูดลงท้องไป

มีชี่ฉกรรจ์ตลบฟุ้งอยู่ในดวงตาหลัวซิว สายตาของเขาร่วงลงบนมกุฎเต๋าทั้งเจ็ดที่มาจากโลกาอื่น แล้วเอ่ยปากพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “ทั้งเจ็ดท่านทำเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร? พวกเจ้าทราบจุดจบของการมาอวดดีบนอาณานิคมของข้าหรือไม่?”

“เจ้าคือนายจ้าวซิวหลัวสินะ?”

มกุฎเต๋าผู้มีนามว่ากงฉื่อนั่นก้าวเดินขึ้นไป สายตาเพ่งมองหลัวซิวพลางทำเสียงหึอย่างเยือกเย็นทีหนึ่ง ก่อนจะพูดว่า: “ได้ยินมาว่าในพิภพของพวกเจ้ามีผู้แข็งแกร่งคนหนึ่งที่แข็งแกร่งกว่ากึ่งเซียน ทว่าดูเหมือนเจ้าจะเป็นเพียงมกุฎเต๋าคนหนึ่งนะ”

“ในเมื่อเจ้าเป็นมกุฎเต๋า เราก็เป็นมกุฎเต๋าเช่นกัน เจ้าไม่ควรเย่อหยิ่งจองหองเช่นนี้”

“ถูกต้อง เท่าที่เราทราบมาศึกสงครามระหว่างเฉว่โยวหวูจี๋ ทำให้มกุฎเต๋าในพิภพนี้ของพวกเจ้าดับสลายสูญสิ้นไปเยอะมาก ส่วนพวกเราทั้งเจ็ดต่างมาจากพิภพที่แตกต่างกัน ซึ่งทุกพิภพก็มีมกุฎเต๋าไม่ต่ำกว่าสิบคน เมื่อรวมเข้าด้วยกันก็มีมกุฎเต๋าเกือบร้อยคนเลย!”

“ฉะนั้นเรามาที่นี่ก็เพื่อจะแจ้งให้พวกเจ้าทราบว่า สะพานทะยานเซียนควรถูกผู้แข็งแกร่งจากเจ็ดพิภพของเรายึดครองร่วมกัน!”

น่าจะเป็นเพราะเห็นว่าผลการฝึกตนของหลัวซิวเป็นเพียงมกุฎเต๋าช่วงปลาย ดังนั้นมกุฎเต๋าทั้งเจ็ดคนนี้จึงทำตัวกำเริบเสิบสานขึ้นมาทันที

หากหลัวซิวคือกึ่งเซียน พวกเขาย่อมไม่มีทางกล้าทำตัวกำเริบเสิบสานเช่นนี้อยู่แล้ว อย่างน้อยก็จะถ่อมตัวหน่อย

แต่ว่าพวกเขาไม่ได้อยู่ในสงครามขั้นเด็ดขาดระหว่างเฉว่โยวหวูจี๋ จึงไม่ทราบว่านายจ้าวซิวหลัวที่นั่งอยู่ตรงหน้าพวกเขาในวินาทีนี้ แข็งแกร่งและน่ากลัวมากเพียงใดกันแน่

“ไม่เพียงแค่สะพานทะยานเซียน แดนบรรพกาลในพิภพนี้ของพวกเจ้า รวมไปถึงดาบหักเซียนที่เจ้าได้ครอบครอง ก็ล้วนแต่ต้องส่งออกมาให้พวกข้า!”มกุฎเต๋ากงฉื่อตวาดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น

เมื่อบรรพจารย์จักรภพได้ยินเช่นนี้ จึงเลือกที่จะหลับตาลงซะเลย ก่อนจะถอยหลังกลับไปอย่างเงียบ ๆ

“กิเลสพวกเจ้ายิ่งใหญ่ไม่น้อยเลยนี่”

หลัวซิวนั่งอยู่บนที่นั่งสูงหลุดหัวเราะออกมา ดูแล้วเหมือนไม่ได้รู้สึกโกรธเกรี้ยวอะไร แต่บรรพจารย์จักรภพกลับสัมผัสได้ว่ามีแรงกดดันคล้ายหายนะกำลังจะมาเยือน