มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 3121

“แม้ว่าศิษย์พี่จวินหลินจะเป็นคนดี แต่เขาก็ถ่อมตัวเกินไป ข้าไม่ชอบ”

เมี่ยวหลิง ส่ายหัว “สำหรับจื่อหลงพูดตามตรงข้าเกลียดเขามากนัก”

ทันใดนั้น เมี่ยวหลิง ก็จ้องมองไปที่หลัวซิว “ข้าไม่ต้องการสมรสกับคนที่ข้าไม่ชอบ ดังนั้นข้าหวังว่าพวกเขาจะไม่ได้กลายเป็นเทพบุตร”

“อย่าบอกนะว่าเจ้าคิดว่าข้าสามารถเป็นเทพบุตรได้? พวกเขากลายเป็นเซียนชั้นฟ้าตั้งนานแล้ว และผลการฝึกตนเของข้าเป็นเพียงซียนดินเท่านั้น”

“เจ้ามีศักยภาพมหาศาล ในอนาคตเจ้าจะแข็งแกร่งมากกว่าพวกเขาเท่านั้น ว่ากันว่ามกุฎเซียนอวี้กลายเป็นจักรพรรดิเซียนเมื่อเขาบุกเข้าสู่เส้นทางเลิศล้ำ และเจ้าก็จะเป็นสายเลือดของจักรพรรดิเซียนทั้งสอง ศักยภาพของเจ้า ยิ่งใหญ่มากจนไม่สามารถจินตนาการได้”

“อะไรนะ? เจ้าบอกว่าบิดาของข้าก็กลายเป็นจักรพรรดิเซียนด้วยรึ? เส้นทางเลิศล้ำอยู่ที่ใด?”

“ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน ก่อนที่จักรพรรดิหญิงจะเสียชีวิตได้ดไว้สองสามคำ”

เจ้าหมายถึงมารดาของข้าก็ไปเส้นทางเลิศล้ำด้วยเหรอ?”

“ใช่”

หลัวซิวหายใจเข้าลึก ๆ จากสิ่งที่เขาได้ยินจากหลงอ้าวจวิน และสิ่งที่เขารู้ตอนนี้เขาพบว่าเรื่องในโลกเซียนนั้นมีซับซ้อนมากกว่าที่เขาจินตนาการไว้มาก

“ข้าเกรงว่าข้าไม่สามารถช่วยเรื่องที่เจ้ากำลังพูดถึงได้ ไม่ต้องพูดถึงว่าข้าแข่งขันกับจวินหลินและจื่อหลงไม่ได้ แม้ว่าข้าจะทำได้ เจ้าจะสมรสกับข้ารึถ้าข้ากลายเป็นเทพบุตร?”

หลัวซิวยังคงส่ายหัว เขารู้ดีว่าตอนนี้เขายังอ่อนแอมากและไม่สามารถเข้าไปเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ได้อย่างง่ายดาย

“เจ้าไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ เพราะเจ้าเป็นผู้สืบเชื้อสายของจักรพรรดิหญิง ข้าสามารถไปหาเจ้าศักดิ์สิทธิ์และขอเวลาให้เจ้าเป็นเวลาร้อยปี หลังจากผ่านไปร้อยปี ข้าเชื่อว่าเจ้าจะสามารถเข้าสู่แดนเซียนชั้นฟ้าได้อย่างแน่นอน และจากนั้นเจ้าสามารถแข่งขันเพื่อชิงตำแหน่งเทพบุตรได้” เมี่ยวหลิง กล่าว

“ขอบใจที่ยกย่องข้าอย่างมาก แต่ตอนนี้ข้าคิดว่ามันดีแล้ว และข้าไม่อยากไปแย่งชิงเทพบุตรอะไรนั่น”

“การเป็นเทพบุตรจะมีประโยชน์มากมาย ตระกูลดึกดำบรรพ์จะมอบทรัพยากรการฝึกฝนทุกอย่างที่เจ้าต้องการ และตราบใดที่เจ้าสามารถกลายเป็นเทพบุตรได้ เจ้าก็จะได้รับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ระดับเซียนสูงสุดชิ้นหนึ่งด้วย”

“ข้าสนใจนัก แต่น่าเสียดายที่ข้าไม่ได้ขาดแขลนสิ่งศักดิ์สิทธิ์เซียนสูงสุด”

หลัวซิวยังคงส่ายหัว ยุทธภัณฑ์เซียนสามอย่างที่เขามีนั้นเป็นภัณฑ์เซียนที่อยู่เหนือระดับเซียนสูงสุด สำหรับทรัพยากรที่เขาจะได้รับจากการเป็นเทพบุตร แม้ว่าเขาจะสนใจแต่เขาก็รู้ด้วยว่าเมื่อเขากลายเป็นเทพบุตรจริงๆ ของตระกูลดึกดำบรรพ์ หลายสิ่งหลายอย่างเขาจะทำตามใจไม่ได้

เมี่ยวหลิง มองไปที่หลัวซิวอย่างจนปัญญา “เจ้าต้องการให้ข้าพูดอะไรเกี่ยวกับเจ้าดี? คนอื่น ๆ ต่างแย่งชิงอยากเป็นเทพบุตรแต่เจ้ากลับรังเกียจอย่างกับขยะแขยง?”

“ทุกคนมีความทะเยอทะยานเป็นของตัวเอง” หลัวซิวหัวเราะเบา ๆ

“ดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่เห็นด้วยหากข้าไม่เอาสิ่งที่ทำให้เจ้าสนใจได้จริงๆ”

เมี่ยวหลิงถอนหายใจเบา ๆ แม้ว่าเป็นการถอนหายใจ แต่ก็ยังดูสะเทือนใจ ราวกับว่าทำให้หัวใจของผู้คนหยุดเต้น

แต่หัวใจของหลัวซิวยังคงไม่รู้สึกอะไร ทันทีที่เขาเหม่อตอนพบกันครั้งแรก เขาก็ได้เรียนรู้บทเรียนแล้ว และแน่นอนว่าเขาจะไม่ทำผิดพลาดแบบเดิมอีก

“ข้ามีสิ่งของของจักรพรรดิหญิง หากเจ้าสามารถเป็นเทพบุตรได้ ข้าจะมอบมันให้กับเจ้า” เมี่ยวหลิงโยนเหยื่อออกไป

“สิ่งของอะไร?”

หลัวซิวหรี่ตาลงเล็กน้อย เขาติดตาม เมี่ยวหลิง ที่นี่เพราะอีกฝ่ายบอกว่ามารดาของเขามีบางอย่างทิ้งไว้

“เป็นความลับอยู่ในขณะนี้ แต่ข้าสามารถมั่นใจได้ว่ามันเป็นสิ่งของที่จักรพรรดิหญิงทิ้งไว้ และมีแนวโน้มว่ามันจะเป็นกุญแจสู่วังลี้ลับ”

“วังลี้ลับ?”

“ใช่ ที่ประทับเดิมของจักรพรรดิหญิง ในตระกูลดึกดำบรรพ์สถานบรรพบุรุษถูกเรียกว่าวังลี้ลับ ว่ากันว่ามีความลับของจักรพรรดิหญิงอยู่”

“ในเมื่อเจ้ามีกุญแจแล้วเหตุใดเจ้าถึงไม่ไป?”

เมี่ยวหลิง ส่ายหัว "ไม่มีใครสามารถเข้าไปได้ ไม่ต้องพูดถึงข้า แม้กระทั่งบรรพอาจารย์เซียนสูงสุดที่ซ่อนอยู่ก็ไม่สามารถเข้าไปได้ บางทีสิ่งนี้อาจเป็นเพียงกุญแจดอกหนึ่ง และมีเพียงเจ้าเท่านั้นที่สามารถถือมันไปเปิดวังลี้ลับได้”

หลังจากได้ยิน หลัวซิวไม่ได้พูดอะไรและเพียงนั่งสมาธิเงียบ ๆ

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็จ้องมองไปที่ใบหน้าไร้ที่ติของเมี่ยวหลิงแล้วพูดว่า "เจ้าต้องการให้ข้าเป็นเทพบุตร เพื่อที่เจ้าจะได้หลีกเลี่ยงกฎเกณฑ์ของตระกูลดึกดำบรรพ์ เจ้าไม่กลัวว่าข้าจะใช้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้ และใช้กฎของตระกูลดึกดำบรรพ์ เพื่อกดดันให้เจ้าสมรสกับข้า?”

เมี่ยวหลิงยิ้มทันที รอยยิ้มนี้ทำให้สิ่งมีชีวิตทั้งหมดพลิกคว่ำและทำให้ดวงดาวมืดลง “ข้าเชื่อว่าเจ้าไม่เป็นคนแบบนั้น อีกอย่างแม้ว่าเจ้าจะทำอย่างนั้นจริงๆ ข้ายอมเจ้าก็ได้”

เมื่อพูดเช่นนี้ริมฝีปากสีแดงของ เมี่ยวหลิง ก็อ้าออกเล็กน้อย ลมหายใจเหมือนดอกกล้วยไม้ "ในสมัยยุคโบราณก่อน เทพธิดาเมี่ยวฮว๋าติดตามไท่ซ่างอวี้ และไม่นานหลังจากที่นางกลับมา นางก็มรรคผลกลายเป็นจักรพรรดิเซียน ในยุคนี้ บางทีถ้าข้าติดตามเจ้า ข้าจะกลายเป็นจักรพรรดิหญิงคนที่สองในประวัติศาสตร์”

ทันใดนั้น ทั่วทั้งโลกาแดนปริศนาก็ตกอยู่ในความโกลาหล

นี่คือหนึ่งในฐานที่มั่นของแดนศักดิ์สิทธิ์ตระกูลดึกดำบรรพ์ใน ภูมิภาคขีดจัตุ ผู้คนที่อาศัยหรือฝึกฝนที่นี่ล้วนเป็นปรมาจารย์ของตระกูลดึกดำบรรพ์ที่มาถึง ภูมิภาคขีดจัตุ

“จะให้คนอื่นฝึกฝนอยู่ไหม?”

หลัวซิวก็หมดคำพูดที่จะพูดเช่นกัน เขาฝึกฝนเพียงครู่หนึ่งก็ต้องหยุด มิฉะนั้น ปราณแห่งภูตเซียนทั้งหมดในโลกาแดนปริศนาจะถูกเขากลืนกินภายในเวลาไม่ถึงสิบห้านาที

เคล็ดต้องห้ามหวูจี๋ไท่ซ่าง ของเขานั้นแข็งแกร่งมากจนการกลืนกินนั้นไม่เพียงพอที่จะอธิบายได้ แต่เป็นการแย่งชิง

อย่างไรก็ตาม ในเวลาเพียงชั่วครู่ ผู้คนมากมายก็มารอบๆ หุบเขาเล็กๆ แห่งนี้ หลายคนรู้ว่านี่คือที่พักอาศัยของเทพธิดา ดังนั้นจึงไม่มีใครบุกรุกเข้าไป

“เจ้าเป็นใคร? เหตุใดเจ้าถึงอาศัยอยู่ในหุบเขาของเทพธิดา?”

นอกหุบเขา มีคนเห็นหลัวซิวจึงถามทันที

ในบรรดาปรมาจารย์ของตระกูลดึกดำบรรพ์ ผู้อ่อนแอที่สุดก็มีผลการฝึกตนเซียนดิน ในขณะที่ผู้ที่แข็งแกร่งกว่านั้นเป็นเซียนชั้นฟ้าและแม้แต่ราชาเซียน

“ข้าจำคนนี้ได้ เขาเป็นแขกที่เทพธิดาพามา”

“แขกอะไรกัน? ข้าได้ยินมาว่าศิษย์พี่จื่อหลงอยากฆ่าเขา”

หลายคนกำลังพูดและชี้ไปที่หลัวซิวที่อยู่ในหุบเขา

“ ข้าขอโทษทุกคน ข้าแค่ลองฝึกฝนวิชาลับหนึ่งและกระตุ้นให้ปราณแห่งภูตเซียนมารวมกันโดยไม่ได้ตั้งใจ”

หลัวซิวยืนขึ้นอย่างช้าๆ และโค้งคำนับให้กับผู้คนที่อยู่นอกหุบเขา เพราะเรื่องนี้ถือเป็นความประมาทเลินเล่อของเขาจริงๆ และเขาก็ไม่ใช่คนที่ไร้เหตุผล

หลังจากได้ยินสิ่งนี้ หลายคนก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะหาเรื่องต่อไป เพราะคนนี้ได้รับเชิญจากเทพธิดา มีคนจำนวนไม่มากในตระกูลดึกดำบรรพ์ที่ไม่กล้าให้หน้าเทพธิดา

“ตลกล่ะ! เจ้าคิดจะให้พวกเราจากไปแบบนี้เหรอ?”

ชายหนุ่มคนหนึ่งตะคอกอย่างเย็นชาและก้าวไปข้างหน้า "เมื่อครู่นี้ข้ากำลังกลั่นภัณฑ์เซียนชั้นยอดชิ้นหนึ่ง เพียงเพราะเจ้าชักจูงปราณแห่งภูตเซียน ข้าจึงล้มเหลวในขั้นตอนสุดท้าย เจ้าจะชดเชยข้าอย่างไร?”