มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 3128

“บังอาจนัก!”

เมื่อยุทธภัณฑ์เซียนสองชิ้นกำลังจะสังหารตงฟางหยุนเซิง เสียงที่เต็มไปด้วยอานุภาพก็ดังขึ้น

ออร่าที่ทรงพลังอย่างไร้ขอบเขตเล็ดลอดออกมาจากร่างของตงฟางหยุนเซิง ยุทธภัณฑ์เซียนทั้งสองชิ้นได้แก่ดาบหักเซียนและภาชนะติ่งปีศาจมังกร รวมถึงหลัวซิวก็ถูกกระแทกออกไป

เลือดไหลออกจากมุมปากของหลัวซิว สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าตงฟางหยุนเซิงเป็นเทพบุตรภูตเซียนของภูเขาภูตศักดิ์สิทธิ์และในร่างกายเขามีพลังของผู้แข็งแกร่งวิถีเซียนอยู่

หลัวซิวไม่ได้ใช้เหล็กเซียนชั้นกล้า เขาไม่ต้องการเปิดเผยไพ่เด็ดของเขาทั้งหมดที่นี่ ยิ่งกว่านั้น แม้ว่าไพ่เด็ดของเขาทั้งหมดจะถูกเปิดเผย แต่เขาไม่แน่ใจว่าเขาจะฆ่าตงฟางหยุนเซิงได้

ในห้องใต้หลังคาหุบเขาที่โลกาแดนปริศนา ดูเหมือนว่าเขาจะควบคุมตัวเมี่ยวหลิงได้ แต่จริงๆ แล้ว เมี่ยวหลิงไม่ต้องการต่อสู้กับเขาเลย หากต่อสู้กันอย่างเอาตายจริง ๆ ก็ยากที่จะบอกได้ว่าใครจะเป็นผู้ชนะและ ใครจะแพ้

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ หลัวซิวก็ไม่ลังเลที่จะต่อสู้ และขับเข็มทิศสาสน์เต๋าแล้วพุ่งออกไปในระยะไกลและหายไปที่ปลายฟ้าทันที

เขาไม่ต้องการถ่วงเวลา หากมีผู้แข็งแกร่งที่น่ากลัวมาจากภูเขาภูตศักดิ์สิทธิ์ เขาจะไม่สามารถออกไปได้แม้ว่าเขาอยากจะจาไปก็ตาม

...

ไม่กี่วันต่อมา หลัวซิวได้เข้าสู่เมืองแห่งเซียน รูปร่างหน้าตาและออร่าของเขาเปลี่ยนไป เขากลายเป็นชายหนุ่มที่สวมชุดสีขาว มีท่าทางสง่างาม ราวกับชายหนุ่มจากตระกูลมีชื่อ

ในเมืองเซียนแห่งนี้ หลัวซิวได้ยินข่าวว่าผู้แข็งแกร่งจำนวนมากจากเผ่าพันธุ์ภูตศักดิ์สิทธิ์มาที่ภูมิภาคขีดจัตุ และว่ากันว่าพวกเขากำลังตามหาใครสักคน

หลายคนกำลังคาดเดาว่าเผ่าพันธุ์ภูตศักดิ์สิทธิ์กำลังตามหาใคร แต่หลัวซิวรู้ชัดเจนในใจว่าคนที่พวกเขากำลังมองหาคือตัวเขาเอง

เมื่อเร็ว ๆ นี้ ภูมิภาคขีดจัตุไม่สงบเลย หนึ่งคือโบราณสถานปีศาจมังกรปรากฏตัวขึ้นและไม่ทราบที่อยู่ของภาชนะติ่งปีศาจมังกร จากนั้นแดนต้องห้ามกระดูกฝังได้สร้างความสูญเสียอย่างหนักให้กับแดนศักดิ์สิทธิ์ทั้งสามแห่ง

ตอนนี้ เผ่าพันธุ์ภูตศักดิ์สิทธิ์กำลังตามหาคนอยู่ทุกที่อีกครั้ง เกือบจะพลิกภูมิภาคขีดจัตุไปทั่วแล้ว

“ดูเหมือนข้าจะต้องคิดวิธีหาที่ซ่อนที่ปลอดภัยจะดีที่สุด”

หลัวซิวรู้สึกว่าการอยู่ในเมืองเซียนนี้ไม่ใช่วิธีที่ปลอดภัยที่สุด หากเผ่าพันธุ์ภูตศักดิ์สิทธิ์ต้องการตามหาเขา พวกเขาจะตามหาคนที่มีตัวตนน่าสงสัยอย่างแน่นอน และเขาก็เป็นเพียงหนึ่งในนั้น

“ขอทานตัวน้อยมาจากไหน! เจ้าไม่มีตาเหรอ?”

ทันใดนั้นก็มีเสียงตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยวอยู่ไม่ไกลจากถนน และชายหนุ่มร่างเตี้ยก็ถูกขอทานตัวน้อยกระแทก

ขอทานตัวน้อยสวมเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งและใบหน้าสกปรก ดูน่าสงสารมาก ก่อนหน้านี้เดินก้มหน้าแล้วบังเอิญชนเข้ากับชายคนนี้

“ขอทานตัวน้อยคนนี้จะโชคร้ายแล้ว ชนคนธรรมดาไม่เป็นไร แต่บังเอิญชนศิษย์ของสำนักเซียนเสวียนแท้”

“เขาคงจะเป็นขอทานตัวน้อยที่มาจากนอกเมือง ดูเขาผอมขนาดไหน ช่างน่าสงสารจริงๆ”

หลัวซิวได้ยินเสียงกระซิบของผู้คนที่เดินผ่านไปมาบนถนน และชายหนุ่มร่างเตี้ยก็สวมเสื้อผ้าของศิษย์ของสำนักเซียน

สำนักเซียนเสวียนแท้?

หลัวซิวเคยได้ยินเกี่ยวกับสำนักเซียนนี้ ว่ากันว่าสำนักเซียนนี้มีภูมิหลังที่ยอดเยี่ยม ผู้ก่อตั้งมาจากแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งหนึ่ง ไม่ได้สร้างประเทศเซียนหรือต่อสู้เพื่อแย่งราชวงศ์เซียน เพียงก่อตั้งสำนักเซียนเก้าลูกด้วยภูเขาเท่านั้น

กล่าวกันว่าอาจารย์ปู่เสวียนแท้ซึ่งออกมาจากแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งหนึ่ง ครั้งหนึ่งเคยเป็นผู้แข็งแกร่งระดับเซียนสูงสุด และยังมีข่าวลือว่าเขาเป็นผู้แข็งแกร่งระดับมกุฎเซียนอีกด้วย

ในยุคโบราณหลังที่ผ่านมา จักรพรรดิเซียนจิ่วโยวก็หายตัวไปอย่างไม่มีเหตุผล จึงไม่มีร่องรอยของมกุฎเซียนในโลกเซียนในปัจจุบัน แม้ว่าจะมี ต่างก็ซ่อนตัวไว้และจะไม่ปรากฏขึ้นเว้นแต่จะมีเหตุการณ์สำคัญเกิดขึ้น

เพราะตั้งแต่ยุคบรรพกาลจนถึงยุคโบราณหลัง ไม่เพียงแต่จักรพรรดิเซียนเท่านั้นที่หายตัวไป แต่ยังรวมถึงมกุฎเซียนอีกมากมายด้วย

แม้แต่เซียนสูงสุดก็แทบจะไม่ปรากฏตัวเลย ผู้แข็งแกร่งที่ทรงพลังที่สุดเบื้องหน้าก็คือเจ้าศักดิ์สิทธิ์ของทุกฝ่าย ทุกคนอยู่ในแดนประมุขเซียน แม้แต่ผู้อาวุโสไท่ซ่างของแดนศักดิ์สิทธิ์ก็ยังเป็นประมุขเซียน ไม่ใช่เซียนสูงสุด

ถ้าสามารถเข้าไปในสำนักเซียนที่เกี่ยวข้องกับแดนศักดิ์สิทธิ์บางแห่งได้ ก็จะเป็นสถานที่ที่ดีที่จะไป

ศิษย์ของสำนักเซียนเสวียนแท้โบกแขนเสื้อ และขอทานตัวน้อยก็กระเด็นออกไปสามสี่เมตร แล้วล้มลงกับพื้น สีหน้าหวาดกลัว คุกเข่าลงบนพื้น ก้มกราบและขอความเมตตา

มีผู้ชมมากมายอยู่รอบ ๆ ในฐานะลูกศิษย์ของสำนักเซียนเขาทนไม่ได้ที่จะรังแกมนุษย์ที่ไม่กลัวการฝึกฝน ดังนั้นเขาจึงสูดจมูกและหันหลังกลับเพื่อจากไป

เขาได้รับความหมายของศิษย์เสวียนแท้แล้ว ดังนั้นเขาจึงหยิบชั้นล่างภัณฑ์เซียนออกมาและบินไปยังที่ตั้งของสำนักเซียนเสวียนแท้

“ผลการฝึกตนถึงเซียนดินแล้ว แต่ชีวิตของพวกเขาก็ช่างน่าสังเวชมาก”

หลัวซิวพูดไม่ออกเล็กน้อย ตัวตนที่เขาปลอมนี้ดูเหมือนว่าชีวิตของเขาในสำนักเซียนเสวียนแท้จะไม่ดีนัก ไม่เพียงแต่ไม่น่าดีเท่านั้น แต่ยังน่าสังเวชอีกด้วย

ศิษย์เสวียนแท้ชื่อลู่ฝาน ชื่อของเขาธรรมดามาก แต่พรสวรรค์ของเขาไม่ธรรมดา กล่าวกันว่าเมื่อเขาเกิด มีแสงเรืองรองไม่มีที่สิ้นสุดบนท้องฟ้าเป็นเวลาสิบกว่านาที

เมื่อลู่ฝานอายุได้สามขวบ ผู้อาวุโสจากสำนักเซียนเสวียนแท้มาหาเขาถึงบ้านด้วยตนเอง โดยอ้างว่าเขามีร่างเซียนวิภาที่หายาก และขอให้เขาเป็นลูกศิษย์ของเขา

ดังนั้นเขาจึงถูกนำตัวไปที่สำนักเซียนเสวียนแท้และผลการฝึกฝนของเขาก็ก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว ในเวลาเพียงสามสิบกว่าปี เขากได้มรรคผลกลายเซียนเข้าสู่มนุษย์อมตะ

ในโลกเซียน แม้แต่อัจฉริยะไร้เทียมทันก็ยังจะต้องใช้เวลาหลายร้อยปีกว่าจึงจะกลายเป็นมนุษย์อมตะ แต่เขากลับใช้เวลาเพียงสามสิบปีกว่าเท่านั้น ซึ่งแสดงให้เห็นว่าพรสวรรค์ของเขาทรงพลังเพียงใด

พูดตรงๆ พรสวรรค์ของลู่ฝานเทียบได้กับพรสวรรค์ของเทพบุตรใแดนศักดิ์สิทธิ์ต่างๆแล้ว

แต่มีบางอย่างเกิดขึ้นเมื่อสองร้อยปีก่อน ในเวลานั้นลู่ฝานเพิ่งฝึกฝนถึงเซียนดินขั้นปฐมภูมิ แล้วพรสวรรค์ของเขาถูกแย่งชิงไป!

ผู้คนมีวิญญาณและร่างกายซึ่งสอดคล้องกับการขัดเกลาวิญญาณและการขัดเกลาร่างกาย ร่างเซียนวิภาของลู่ฝานนั้นเป็นร่างเซียนพรหม คล้ายกับวิภูตเซียนพรหมของฉินจ้าน

นอกเหนือจากร่างเซียนพรหมแล้ว เขายังมีวิญญาณแห่งวิภา โดยกำเนิด อาจกล่าวได้ว่าเขาเกิดมาพร้อมกับการขัดเกลาวิญญาณและการขัดเกลาร่างกายที่เป็นเอกลักษณ์

แต่ภูมิหลังของเขาต่ำต้อยเกินไป ผู้อาวุโสของสำนักเซียนเสวียนแท้คนหนึ่งได้ลอบขโมยวิญญาณแห่งวิภาและร่างเซียนดั้งเดิมอย่างชั่วร้ายแล้วมอบให้หลานชายของเขา

เหตุการณ์นี้ทำให้เกิดความปั่นป่วนในคณะชั้นสูงของสำนักเซียนเสวียนแท้ แต่ในที่สุดก็สงบลง ลู่ฝานยังคงอยู่ในสำนักเซียนเสวียนแท้และไม่ถูกละทิ้ง

แต่เขาสูญเสียรัศมีแห่งอัจฉริยะที่เขามีในอดีตและใช้ชีวิตต่ำต้อยเหมือนสุนัข

ดังนั้นในบางครั้งเขาจะนำกรองแก้วเซียนที่สะสมไปที่ด้านนอกเมืองเซียนไปซ่องพื่อแสวงหาการปลอบใจ เขาได้ละทิ้งเส้นทางแห่งโลกยุทธ์แล้ว และแค่อยากใช้ชีวิตไปวันต่อวัน