มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 3129

“แค่มองหาใครสักคนที่จะปลอมตัวกลับมีเรื่องลับเช่นนี้ด้วย”

หลัวซิวไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี แต่ก็ไม่เป็นไร เป็นเวลากว่าสองร้อยปีที่ลู่ฝานอยู่ในสำนักเซียนเสวียนแท้ แทบจะกลายเป็นคนล่องหนและไม่มีความรู้สึกกับการมีอยู่ขอเขา

อย่างนี้แล้ว จะเหมาะสมกว่าสำหรับเขาที่จะซ่อนตัวตนของเขา

เนื่องจากภูมิหลังพิเศษของสำนักเซียนเสวียนแท้ แม้แต่แดนศักดิ์สิทธิ์เหล่านั้นในภูมิภาคขีดจัตุก็ไม่สามารถถูกกระตุ้นได้ง่าย ๆ เพราะการออกจากแดนศักดิ์สิทธิ์แล้วสามารถสร้างสำนักเซียนได้ซึ่งก็เพียงพอที่จะอธิบายทุกสิ่งได้

“กริ๊ง...”

ทันใดนั้น เมื่อหลัวซิวมาถึงตีนเขาเซียนในสำนักเซียนเสวียนแท้ด้วยฐานะลู่ฝาน เสียงระฆังที่ชัดเจนและไพเราะก็ดังมาจากที่ไกล

เรือเซียนสีแดงปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าในระยะไกล มีระฆังหลายใบแขวนอยู่บนเรือเซียนและเสียงระฆังเหล่านี้ก็ดังขึ้นมา

“ทูตพิเศษจากแดนศักดิ์สิทธิ์ขีดจัตุมาถึงแล้ว!”

“ลู่ฝาน! เจ้ากำลังยืนทำอะไรอยู่ เจ้าเศษสวะ เหตุใดยังไม่ยืนอีก?”

เมื่อศิษย์สองคนที่เฝ้าประตูภูเขาเห็นลู่ฝาน พวกเขาก็ดุเขาเสียงดังแล้วยืนด้วยความเคารพ ราวกับว่าพวกเขากำลังต้อนรับการมาถึงของผู้แข็งแกร่งคนสำคัญ

“แดนศักดิ์สิทธิ์ขีดจัตุ?”

สีหน้าของหลัวซิวตกใจเล็กน้อย เมื่ออยู่ในภูมิภาคขีดจัตุเป็นเรื่องปกติที่เขาจะรู้จักแดนศักดิ์สิทธิ์ขีดจัตุ

ต่างจากหกเผ่าในยุคบรรพกาล แดนศักดิ์สิทธิ์ในทุกภูมิภาคตั้งชื่อตามภูมิภาค

ระดับสี่คืออะไร? มีข่าวลือว่าตรีภพกลายเป็นหยินหยาง และหยินหยางกลายเป็นธาตุทั้งห้า นอกจากนี้ยังมีทฤษฎีที่ว่าตรีภพกลายเป็นดิน ลม น้ำและไฟ ดิน ลม น้ำ และไฟวิวัฒนาการเป็นจักรวาลมากมาย

ระดับสี่ประกอบด้วย ดิน ลม น้ำ และไฟระดับสี่ และแดนศักดิ์สิทธิ์ขีดจัตุนั้นมีสี่วัง ได้แก่ วังขีดดิน วังขีดลม วังขีดน้ำ วังขีดไฟ

เรือเซียนไฟกัลป์เป็นสัญลักษณ์ของวังขีดไฟ จะเห็นได้ว่าคนสำคัญที่จะมาที่สำนักเซียนเสวียนแท้ในขณะนี้ต้องมาจากวังขีดไฟในแดนศักดิ์สิทธิ์ขีดจัตุ

เขารีบเดินเข้าไปยืนพร้อมกับศิษย์สองคนที่เฝ้าประตูภูเขา ทำท่าทางถ่อมตัวเพื่อต้อนรับคนสำคัญ

“ฮ่าฮ่า ยินดีต้อนรับ เทพธิดาขีดไฟสู่สำนักเซียน เสวียนแท้ของเรา!”

ทันใดนั้นก็มีเสียงอันไพเราะดังมาจากส่วนลึกของสำนักเซียน จากนั้นก็สามารถเห็นเมฆมงคลหลากสีสันบินมาจากประตูภูเขา เหนือเมฆมงคล มีร่างมากมาย ซึ่งทั้งหมดล้วนเป็นคนคณะสูงของสำนักเซียนเสวียนแท้

ตามความทรงจำของลู่ฝาน หลัวซิวมองเห็นผู้นำเหนือเมฆมงคลหลากสีสัน สวมชุดผ้าลื่น สวมรองเท้ารอยเมฆ สวมมงกุฏขนนก และมีใบหน้าที่สง่างาม เห้อเหลียนชิง เป็นหนึ่งในสำนักเซียนผู้อาวุโส

ด้านหลังเห้อเหลียนชิงมีศิษย์ใจกลางของสำนักเซียนตามอยู่ ซึ่งในจำนวนนี้มีคนชื่อเห้อชูเฉิงที่สวมชุดสีเขียวและดูอ่อนโยน

เขาอ่อนโยนต่อผู้อื่น ได้รับความนิยมอย่างสูงในสำนักเซียนเสวียนแท้ และได้รับการยอมรับว่าเป็นผู้สืบทอดต่อจากเจ้าอาจารย์รุ่นต่อไป

แต่หลัวซิวรู้ผ่านความทรงจำของลู่ฝานว่าเขาคือคนที่แย่งร่างเซียนวิภาของลู่ฝานออกไป

เรือเซียนไฟกัลป์ลงจอดอย่างช้าๆ และผู้หญิงในชุดสีแดงที่มีผ้าคลุมหน้าก็เดินออกมาจากเรือ มีเครื่องหมายของอักษรรูนเปลวไฟระหว่างคิ้วของนาง

นางสวมผ้าคลุมหน้า แต่เมื่อนางปรากฏตัว หลัวซิวก็ตกตะลึง เพราะแม้ว่าเขาจะไม่เห็นใบหน้า มองเห็นเพียงรูปร่าง และมีเพียงดวงตาเท่านั้น เขาก็มั่นใจได้ว่าเขาจะไม่มีวันจำผิดแน่

เพราะนั่นคือภรรยาของเขา เยว่เอ๋อร์...

“ขยะ ใครบอกให้เจ้าเงยหน้าขึ้นมอง?”

เหล่าศิษย์ที่เฝ้าภูเขาด้านข้างเห็นลู่ฝานเงยหน้าขึ้นเพื่อมองที่สูงเลยรีบเอื้อมมือไปกดศีรษะของเขา บังคับให้เขาก้มศีรษะลง

ความโกรธเพิ่มขึ้นในใจของเขา และหลัวซิวกำลังจะระเบิดออกมา หนึ่งในจุดประสงค์ที่สำคัญมากของเขาในการมายังโลกเซียนคือการตามหาเยว่เอ๋อร์

เมื่อในที่สุดเขาก็ได้สิ่งที่ต้องการและพบที่อยู่ของเยว่เอ๋อร์แล้ว ก็มีคนไม่ยอมให้เขามองภรรยาของเขาด้วยซ้ำ เขาจะไม่โกรธได้อย่างไร?

อย่างไรก็ตาม หลัวซิวยังคงอดกลั้น นี่คือสำนักเซียนเสวียนแท้ ดูเหมือนว่าเมื่อพิจารณาจากตัวตนของนาง เยว่เอ๋อร์ได้กลายเป็นเทพธิดาขีดไฟของแดนศักดิ์สิทธิ์ขีดจัตุ

ภายใต้การต้อนรับจากผู้อาวุโสของสำนักเซียนเสวียนแท้ เทพธิดาขีดไฟได้นำผู้คนหลายคนจากแดนศักดิ์สิทธิ์ขีดจัตุไปสู่เมฆมงคลหลากสีสัน

เมื่อแขกผู้สำคัญมาถึงเท่านั้นจึงจะได้รับการต้อนรับจากเมฆมงคลหลากสีสัน นี่เป็นมารยาท

ในสำนักเซียนใด ๆ สถานะของศิษย์จะถูกแยกแยะอย่างชัดเจน ตัวอย่างเช่น ศิษย์รับใช้ทั่วไปมีมากที่สุด ตามมาด้วยศิษย์นอกสำนัก จากนั้นเป็นศิษย์ในสำนัก ศิษย์ใจกลาง และศิษย์ถ่ายทอด

การฝึกฝนยุทธ์นั้นยากพอๆ กับการปีนขึ้นไปบนฟ้า โดยเฉพาะอย่างยิ่งในโลกเซียนอันกว้างใหญ่นี้ และการไล่ตามเเส้นทางแห่งโลกยุทธ์เพื่อมรรคผลกลายเซียนยากยิ่งกว่า

เว้นเสียแต่ว่าคนที่มีความสามารถพิเศษและคุณสมบัติสามารถได้รับการชื่นชมและได้รับการสนับสนุนจากทรัพยากร ผู้คนส่วนใหญ่ที่เข้าร่วมสำนักเซียนสามารถเริ่มต้นจากศิษย์รับใช้ระดับต่ำสุดเท่านั้น

สิ่งที่เรียกว่า ศิษย์รับใช้เกือบจะเหมือนกับคนรับใช้ พวกเขาทำงานเป็นคนรับใช้ให้กับศิษย์เหล่านั้นในสำนักเซียนที่มรรคผลกลายเซียน ในบางครั้ง พวกเขาสามารถได้รับคำแนะนำในการฝึกฝนด้วย และวันหนึ่งพวกเขาจะโดดเด่นและกลายเป็นศิษย์ภายนอก

ท้ายที่สุดแล้ว ลู่ฝานก็ได้ฝึกฝนไปสู่แดนเซียนดิน ดังนั้นเขาจึงยังคงมีสถานะเป็นศิษย์ภายนอกภายในสำนักเซียนเสวียนแท้ และจะไม่ต้องทำงานที่ต่ำต้อยแบบนั้น

อย่างไรก็ตาม ที่อยู่อาศัยของลู่ฝานนั้นเรียบง่ายมาก ตั้งอยู่ที่ตีนยอดเขาซึ่งมีปราณทิพย์เซียนไม่มากนัก เป็นบ้านไม้หนึ่งหลัง สภาพแวดล้อมโดยรอบค่อนข้างเงียบสงบ และไม่มีศิษย์รับใช้มาเอาใจเขา

ในสำนักเซียนเสวียนแท้ หากต้องการกำจัดสถานะของศิษย์รับใช้ ต้องฝึกฝนถึงแดนมนุษย์อมตะหรือได้รับการชื่นชมในแดนกึ่งเซียน

สำหรับการเป็นศิษย์ในสำนักเจ้าต้องฝึกฝนสู่แดนเซียนชั้นฟ้า สำหรับศิษย์ใจกลางละศิษย์ถ่ายทอดไม่ใช่เรื่องของผลการฝึกฝน แต่เป็นเรื่องของพรสวรรค์

หากเจ้าไม่ใช่อัจฉริยะ เจ้าจะไม่มีโอกาสได้เป็นศิษย์ใจกลางหรือศิษย์ถ่ายทอด

หลัวซิวมาที่บ้านไม้หลังเล็กหลังนี้ ระยะนี้เขาไม่คิดที่จะออกไปข้างนอก เขาเชื่อว่าเวลาผ่านไปหลายปีแล้ว เผ่าพันธุ์ภูตศักดิ์สิทธิ์ค้นหาทั่วทั้งภูมิภาคขีดจัตุก็จะไม่สามารถพบเขาได้ และพายุก็จะค่อยๆผ่านไป

นั่งขัดสมาธิบนฟูกในบ้านไม้ หัวใจของหลัวซิวไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้เป็นเวลานาน เพราะเยว่เอ๋อร์ก็อยู่ในสำนักเซียนนี้เช่นกัน ซึ่งเห็นได้ชัดว่าอยู่ใกล้แค่เอื้อม แต่ดูเหมือนว่าจะอยู่ไกลออกไปในขอบฟ้า

เขาต้องการไปหานางจริงๆแต่เขารู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้เลย ก่อนอื่นเขาจะไม่ได้รับการยอมรับจากสำนักเซียนเสวียนแท้อย่างแน่นอนเพราะปลอมตัวเป็นศิษย์ของสำนักเซียนศิษย์ เมื่อตัวตนของเขาถูกเปิดเผย เขาอาจจะ ดึงดูดผู้แข็งแกร่งของเผ่าพันธุ์ภูตศักดิ์สิทธิ์หรือเฒ่าประหลาดจากตระกูลดึกดำบรรพ์ที่รอดชีวิตมาตั้งแต่สมัยโบราณ

หลังจากกำหมัดแล้ว หลัวซิวก็ยังคงรั้งไว้ แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้พบกันในขณะนี้ แต่อย่างน้อยเขาก็รู้ว่าเยว่เอ๋อร์อยู่ที่ไหน

“กรองแก้วเซียนไม่มีแล้ว แต่ข้ายังมีราชาสมุนไพรอยู่!”

“ในเมื่อเป็นอย่างนี้ ข้าจะฝึกฝนถึงแดนเซียนชั้นฟ้าในสำนักเซียนเสวียนแท้นี้ก่อน!”

ในไม่ช้า หัวใจของหลัวซิวก็มั่นคงและสงบลง หัวใจลัทธิเต๋าสงบและเขาได้ตัดสินใจแล้ว