มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 349

หลังจากผทำลายค่ายกลห้ามบินที่กักขังเมื่อคราวก่อน ธงค่ายโบราณหกด้านเสียหายเล็กน้อย เหว้ยห้าวหรนาลูบจับธงค่าย เผยสีหน้าปวดใจ

ตอนที่เหว้ยห้าวหรานศึกษาวิธีการทำลายค่ายกล หลัวซิวกลับมีความรู้สึกหนึ่ง คล้ายว่าขอเพียงตนจับลูกแก้วดำในมือ ก็จะสามารถทะลุผ่านลำแสงม่านค่ายกล เข้าไปในกระท่อมมุงจากตรงหน้าได้

เหว้ยห้าวหรานลีลาอยู่นานมาก หลังจากนั้นค่อยเริ่มวางธงค่าย โดยมีธงค่ายโบราณหกด้านเป็นหลัก เขาหยิบธงค่ายแปดสิบเอ็ดด้านออกมา ใช้เวลาเกือบสองวัน กว่าจะวางค่ายกลทั้งหมดเสร็จ

"ระดับของค่ายกลนี้สูงมาก ลำพังฉันเพียงคนเดียวไม่สามารถควบคุมได้ ต้องใช้พลังจิตแท้ของพวกนายมาช่วยฉัน"

หลังจากวางค่ายกลเสร็จ เหว้ยห้าวหรานเช็ดเหงื่อบนหน้าผาก แล้วพูดกับจักรพรรดิยุทธ์หยวนเฉิงและพวก

จักรพรรดิยุทธ์ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างไม่มีข้อคิดเห็นใด พวกเขาเดินไปด้านหน้า ทำตามที่เหว้ยห้าวหรานต้องการ ใช้พลังจิตแท้ของตนเอง อัดฉีดเข้าสู่ธงค่ายในค่ายกล

หลังจากพลังจิตแท้อัดฉีดเข้าไป ธงค่ายแต่ละอันฉายแสงทอประกายแวววับ กลายเป็นสัญลักษณ์สีต่างๆ ที่ทำให้คนตาลาย

สัญลักษณ์ทุกอัน ล้วนเกิดจากการตกผนึกของลายเส้น ถูกเรียกว่าสัญลักษณ์ค่ายกล

สัญลักษณ์ค่ายกลและสัญลักษณ์ค่ายกลเชื่อมประสานกัน ทำให้เกิดแรงปะทะที่รุนแรง เคล้าไปด้วยความพิศวงที่ลึกซึ้ง ทำให้ค่ายกลสามารถสร้างพลังที่ไม่ธรรมดา

ช่วงเวลาสั้นๆ ธงค่ายแปดสิบเอ็ดด้านและธงค่ายโบราณหกด้านล้วนถูกกระตุ้นไม่หยุด กลายเป็นสัญลักษณ์ค่ายกลนับร้อย ปะทะและเสียดสีรุนแรงกับ ค่ายคุ้มกันของกระท่อมมุงจาก

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วยาม แววตาของทุกคนล้วนฉายความคาดหวัง คล้ายเห็นความหวังในการทำลายค่ายคุ้มกันโบราณ

มีหลัวซิวเพียงคนเดียวที่หัวเราะเยือกเย็นในใจ เพราะเกิดสถานการณ์แบบนี้ ไม่ได้หมายความว่าค่ายคุ้มกันโบราณสั่นเทาแล้วจะถูกทำลาย แต่ว่าเป็นระยะแรกที่พลานุภาพของค่ายกล จะระเบิดออกมา

เหว้ยห้าวหรานเองก็สังเกตเห็นข้อนี้อย่างรวดเร็ว สีหน้าแปรเปลี่ยนทันที "ถอยเร็ว！”

ทันทีที่ประโยคนี้โพล่งออกมา จักรพรรดิยุทธ์ทุกคนเองก็รู้สึกถึงสถานการณ์ที่ไม่สู้ดีนัก แต่ละคนรีบถอนพลังจิตแท้กลับมา แล้วถอยหลัง

ตั้ง！

ม่านลำแสงสีดำทองของค่ายคุ้มกันโบราณ ระเบิดพลานุภาพที่น่าเกรงขามออกมากะทันหัน

พลังที่ร้ายกาจแผ่ซ่านออกมา ธงค่ายที่เหว้ยห้าวหรานวางเอาไว้ แตกสลายกันหมด ผู้แข็งแกร่งจักรพรรดิยุทธ์ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ ในชั่วพริบตา ถูกพลังที่น่าสะพรึงกลัว พัดปลิวออกไป

ธงค่ายโบราณหกด้าน ธงค่ายแปดสิบเอ็ดด้านระดับหกที่ราคาสูงลิ่ว ไม่เหลือแม้แต่อันเดียว กลายเป็นขยะ พังเสียหาย

เหว้ยห้าวหรานผมเผ้ายุ่งเหยิง แววตาเหม่อลอย ในสมองมีเพียงคำพูดเดียวที่วนเวียนไม่หยุด "เสียหายหมดแล้ว！”

ไม่พูดถึงธงค่ายโบราณหกด้านที่ราคาสูงลิ่ว แค่ธงค่ายแปดสิบเอ็ดด้านระดับหก แต่ละอันก็ราคานับหมื่น

ถ้าหากสามารถทำลายค่ายกลโบราณก็ไม่เป็นไร ทันทีที่ด้านในมีของล้ำค่า เลือกเรื่อยเปื่อยมาสักหนึ่งชิ้น ก็สามารถชดใช้ความเสียหายของตนได้แล้ว

แต่ผลสุดท้ายคือ ค่ายกลไม่ได้ถูกทำลาย ทว่าธงค่ายทั้งหมดของเขา กลับถูกทำลายจนหมด！

ผู้แข็งแกร่งจักรพรรดิยุทธ์ทุกคน สีหน้าเคร่งขรึม ถึงแม้จะคาดการณ์เอาไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าอาจจะล้มเหลว แต่ว่าเมื่อล้มเหลวจริงๆ ภายในใจกลับยังคงรู้สึกยากที่จะยอมรับ

"หื้ม? หลัวซิวเล่า?......"

จู่ๆ จักรพรรดิยุทธ์หยวนเฉิงก็ขมวดคิ้วเป็นปมขึ้นมากะทันหัน สายตาของเขากวาดมองรอบๆ แต่กลับไม่เห็นร่องรอยของหลัวซิว